Canale d’Agordo: de streek die het geloof vorm gaf van de zalige paus Johannes Paulus I – @EdwardPentin @NCRegister

HomeEdward PentinCanale d'Agordo: de streek die het geloof vorm gaf van de zalige...

De ‘glimlachende paus’ zal op 4 september in Rome zalig worden verklaard.

Edward PentinVaticaan; 3 september 2022

CANALE D’AGORDO, Italië – Rijdend over een kronkelende, met bomen omzoomde weg in het hart van het dramatische Dolomietengebergte in Noord-Italië, bereik je uiteindelijk het pittoreske stadje Canale d’Agordo, genesteld in een vallei en omzoomd door torenhoge bergtoppen. 

Een bord dat aangeeft dat u aankomt in het “stadje van Papa Luciani” begroet u op de hoofdweg, voordat een zijweg u over een beekje naar rechts naar het kleine stadsplein leidt. 

Afbeeldingen van paus Johannes Paulus I, ook wel de “glimlachende paus” genoemd vanwege zijn blijmoedige gelaat, vullen de straten, evenals bloemen en Vaticaanse banieren. 

Sinds juli vieren de 1230 inwoners van Canale d’Agordo het leven van hun geliefde inwoner, die paus Franciscus op 4 september in Rome zalig zal verklaren. De evenementen zullen hier doorgaan tot 17 oktober, de 110e viering van Albino Luciani’s geboorte in 1912.

Johannes Paulus I regeerde in 1978 slechts 33 dagen als paus, voordat hij plotseling overleed aan een hartaanval in de pauselijke vertrekken. Als voormalig patriarch van Venetië was hij de eerste paus die twee namen aannam, ter nagedachtenis van de heiligen Johannes XXIII en Paulus VI, en de laatste van een lange reeks Italiaanse pausen die teruggaat tot 1523.   

De dag voor mijn bezoek had het stadje de 42e verjaardag van de plotse dood van de paus herdacht met een mis op het stadsplein, opgedragen door de plaatselijke bisschop Renato Marangoni van Belluno-Feltre.

Naarmate de zaligverklaring nadert, is Canale d’Agordo “een klein en mooi Vaticaan” geworden, merkte bisschop Marangoni op in zijn homilie, eraan toevoegend dat “hier alles spreekt van don Albino – de kerk, de piazza, de bergen, deze vallei”. 

Foto: De hoofdkerk, het stadhuis en de centrale piazza van Canale d’Agordo. (Foto: National Catholic Register)

De hele stad is gewijd aan Albino Luciani: beelden en memorabilia vullen de kerk en het museum van de stad, en zijn ouderlijk huis ligt slechts een korte stukje lopen van het centrum verwijderd. Het is een gebouw uit het einde van de 19e eeuw dat deels als schuur en stal diende voordat het in de 20e eeuw werd uitgebreid en verbouwd. Albino Luciani bracht er zijn jeugdjaren door, vaak in bittere armoede. 

Foto: Het ouderlijk huis van paus Johannes Paulus I: toegankelijk voor het publiek en elke kamer bevat memorabilia van de paus en zijn familie. (Foto: National Catholic Register)
Een kamer in het huis van de Luciani’s: het huis heeft drie verdiepingen en twee kelders. (Foto: National Catholic Register)

Albino’s vader, Giovanni Luciani (1872-1952), was een metselaar die al weduwnaar was in 1906, nadat hij zijn eerste vrouw, Rosa Fiocco, had verloren. Vanwege twee doofstomme dochters die moesten worden opgevoed, Amalia en Pia (drie zonen die allemaal Albino heetten waren al binnen enkele levensmaanden overleden), trouwde Giovanni in 1911 met Bortola Tancon (1879-1947), een vrome vrouw en catechiste met wie hij vier kinderen kreeg: Albino (1912-1978), Tranquillo Federico (1915-1916), Edoardo (1917-2008) en Antonia (1920-2009).

Albino Luciani’s vroege leven werd getekend door de Eerste Wereldoorlog en armoede: “De kranten hebben iedereen eraan herinnerd, misschien met te veel nadruk erop, dat mijn familie arm was,” schreef hij eens. “Ik kan bevestigen dat ik in het jaar van de invasie echt honger heb geleden, net als later; dan kan ik tenminste de problemen begrijpen van hen die honger lijden!” 

Maar in het aangezicht van de armoede was Albino’s moeder Bortola “vasthoudend, vriendelijk en sterk tegelijk, waardoor ze haar kinderen kon opvoeden met de waarden, integriteit en consequentheid die het Evangelie voorschrijft”, aldus een beschrijving van het museum. 

Foto: Een bed gebruikt door Albino Luciani toen hij vice-rector was van het seminarie in Belluno: hij gaf het bed later aan een jonge priester wiens huis in 1944 door de nazi’s was verwoest.(Foto: National Catholic Register)

Foto: In de garage van het huis staat een oude Lancia die Mgr. Albino Luciani bezat van 1969 tot 1973, toen hij patriarch van Venetië was. ‘De christelijke chauffeur,’ zo schreef Luciani eens, ‘remt gewillig af als hij merkt dat iemand, misschien met een kleinere motor dan de zijne, hem koste wat kost wil inhalen. De christelijke chauffeur hoort de roep van de voorzichtigheid.’ (Foto: National Catholic Register)
Foto: Bij het verlaten van het huis van de Luciani’s kijken we in de richting van het centrum van het stadje. (Foto: National Catholic Register)

De parochiekerk van de H. Johannes de Doper, gelegen aan het dorpsplein, ligt op slechts vijf minuten lopen van het huis. Het hoofdaltaar is gewijd aan de overleden paus, met aan de voorzijde een modern bas-reliëf van Christus die de sleutels van de heilige Petrus aan de overleden paus overhandigt. Naast de doopvont staat een kopie van zijn doopcertificaat – Albino werd thuis gedoopt, op de dag van zijn geboorte, omdat de vroedvrouw vreesde dat zijn leven in gevaar was.  

Foto: Het hoofdaltaar van de kerk van de H. Johannes de Doper in Canale d’Agordo. (Foto: National Catholic Register)
Foto: Naast de doopvont staat een bronzen beeld van Johannes Paulus I, aan de voet waarvan vele beden liggen van plaatselijke gelovigen om de voorspraak van de overleden paus. (Foto: National Catholic Register)

Pal naast de kerk is een museum gewijd aan het leven van Albino Luciani. Daar verkrijgt men informatie over zijn vorming op het seminarie, zijn priesterwijding in 1935, zijn tijd als professor en vicerector aan het seminarie van Belluno, zijn benoeming tot kanselier van de bisschop van Belluno en later vicaris-generaal voor het bisdom, en vervolgens tot bisschop van Vittorio Veneto en patriarch van Venetië. 

“De paus was ook een student,” zei hij eens, terugdenkend aan zijn jonge jaren. “Maar ik dacht alleen aan mijn jeugd en mijn parochie. Niemand kwam me vertellen: ‘Jij wordt paus.’ Hadden ze het me maar verteld, dan had ik meer gestudeerd, dan was ik er klaar voor geweest.” 

Foto: Albino Luciani als seminarist, vijfde van rechts op de bovenste rij (Foto: National Catholic Register)

In 1958 werd father Luciani door paus Johannes XXIII benoemd tot bisschop van Vittorio Veneto; en in die hoedanigheid nam hij deel aan alle zittingen van het Tweede Vaticaans Concilie

Het museum bewaart een brief die hij in 1964 schreef aan Mgr. Francesco Sartor, vice-voorzitter van de diocesane liturgische commissie, waarin hij enthousiast de veranderingen in de nieuwe liturgie becommentarieerde die het concilie had teweeggebracht en deze voorstelde als model voor het bisdom. 

Zoals veel bisschoppen in die tijd, legt het museum uit, omarmde bisschop Luciani verschillende onderwerpen van het concilie, “zoals de godsdienstvrijheid, het belang van de leken, bisschoppelijke collegialiteit en meer”. 

Foto: Kleren gedragen door paus Johannes Paulus I en enkele persoonlijke bezittingen en brieven. (Foto: National Catholic Register)

 

Foto: Meer kunstvoorwerpen in het museum, samen met delen van de ‘positio’ die details over de zaak van de heiligverklaring van Albino Luciani beschrijven. Foto: National Catholic Register)

Het museum stelt dat paus Franciscus “in de voetsporen treedt van zijn voorgangers, in het bijzonder Albino Luciani” die bekend stond om zijn “eenvoud“, het afzien van “opzichtige uiterlijke symbolen”, toewijding aan de armen en een nadruk op barmhartigheid. Het artikel onthult ook, dat Luciani in het conclaaf van 1978 dat hem verkoos, zelf stemde voor kardinaal Aloisio Lorscheider, een Braziliaans prelaat en vermaard voorstander van bevrijdingstheologie. 

Foto: Plaatselijk handelaar Tacon Lindo (Foto: National Catholic Register)

In een gesprek met het Register op 27 augustus, zei de plaatselijke handelaar Tancon Lino, dat de inwoners van Canale d’Agordo vervuld waren van “grote vreugde” over de op handen zijnde zaligverklaring. Paus Luciani’s verheffing tot het altaar kwam niet als een verrassing, voegde hij eraan toe, aangezien de zaak al enige tijd lopende was. Hij zei ook, dat de zaligverklaring “goed is voor het hele gebied – we zijn in de Dolomieten, die over de hele wereld bekend zijn, en dus heeft het een toegevoegde waarde dat het de aandacht vestigt op de regio”. 

Lino zei dat de nog levende familieleden van paus Johannes Paulus I – enkele van zijn neven en nichten – nog steeds in de stad en in de omgeving wonen. 

Ongeveer 1.500 pelgrims uit de bisdommen Belluno en Vittorio Veneto zullen zondag naar verwachting aanwezig zijn bij de zaligverklaringsmis op het Sint-Pietersplein, die door paus Franciscus wordt opgedragen, en zich voegen bij de naar verwachting 56.000 gelovigen. 

Een groep jonge pelgrims is als eerste voor de mis vertrokken, op 31 augustus, voor een pelgrimstocht te voet langs het laatste stuk van de oude pelgrimsroute Via Francigena die Canterbury, in Engeland, met Rome verbindt. Ondanks haar leeftijd en slechte gezondheid zal een nicht van Johannes Paulus I, Pia, ook aanwezig zijn bij de zaligverklaring. 

Bisschop Marangoni zal tijdens de mis de Ritus van Zaligverklaring voorlezen, samen met kardinaal Beniamino Stella, postulator voor de heiligverklaring, en Stefania Falasca, de plaatsvervangende postulator. Falasca en haar man, Gianni Valente, beiden journalist, zijn oude vrienden van paus Franciscus.

De persdienst van de Heilige Stoel heeft gezegd dat de postulatoren tijdens de zaligverklaring de Heilige Vader “een reliekschrijn met de relieken van de nieuwe zalige” zullen overhandigen. 

Aan de vooravond van de zaligverklaring zal kardinaal Angelo De Donatis, de vicaris van Rome, een gebedswake leiden in de basiliek van Sint-Jan Lateranen. Na de zaligverklaring zal op 11 september in Canale d’Agordo een grote openluchtmis worden gehouden.

Foto: Een 16e-eeuws huis, met een fresco van de Heilige Moeder en het Kindje Jezus, in Canale d’Agordo (Foto: National Catholic Register)

Edward PentinEdward Pentin begon zijn verslaggeving over de Paus en het Vaticaan bij Vatican Radio voordat hij de correspondent voor Rome werd van EWTN’s National Catholic Register. Hij heeft ook verslag gedaan van de Heilige Stoel en de Katholieke Kerk voor een aantal andere media waaronder Newsweek, Newsmax, Zenit, The Catholic Herald, en The Holy Land Review, een Franciscaans tijdschrift gespecialiseerd in de Kerk en het Midden Oosten. Edward is de auteur van The Next Pope: The Leading Cardinal Candidates (Sophia Institute Press, 2020) en The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family (Ignatius Press, 2015). Volg hem op Twitter op @edwardpentin.

Bron: Canale D’Agordo: The Land That Formed Blessed Pope John Paul I’s Faith| National Catholic Register (ncregister.com)

Keywoorden: | Albino Luciani | Barmhartigheid | Canale d’Agordo | Edward Pentin | Eenvoud | Integriteit | NCRegister | Papa Luciani | Vaticanum II | Z.Paus Johannes Paulus I

 


Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.


220903 | [XLS000] |

 

AANVERWANTE ARTIKELEN
spot_img

Actueel