Het team van Italiaanse wetenschappers dat nieuwe röntgendateringstechnieken gebruikte om de lijkwade te dateren rond de dood van Christus, heeft dezelfde technieken gebruikt om de waarschijnlijke geografische route van de lijkwade daarna in kaart te brengen.
Edward Pentin; Wereld; 7 oktober 2022
BARI, Italië – Zes maanden nadat een groep Italiaanse wetenschappers een baanbrekende ontdekking deed met behulp van nieuwe röntgendateringstechnieken door aan te tonen dat de heilige lijkwade van Turijn dateert van rond de tijd van Christus’ dood en opstanding, hebben de wetenschappers nu dezelfde experimenten gebruikt, om de waarschijnlijke geografische route van de onbetaalbare relikwie te bepalen.
Het zes leden tellende onderzoeksteam maakte een schatting van de natuurlijke veroudering voor verschillende plaatsen waar de lijkwade vóór zijn Europese geschiedenis bewaard zou kunnen zijn geweest, en vergeleek vervolgens het resultaat met de experimentele waarde die door röntgenstraling werd verkregen.
De onderzoekers kwamen er vervolgens achter dat de meest waarschijnlijke route die het best overeenkwam met de door röntgenstraling gemeten natuurlijke veroudering van de lijkwade Jeruzalem-Beiroet-Constantinopel-Lirey-Chambéry-Turijn was, hoewel andere wegen niet volledig kunnen worden uitgesloten. De bevindingen werden gepubliceerd in een peer-reviewed publicatie op 28 september.
In dit interview van 4 oktober met het Register gaat hoofdonderzoeker Liberato De Caro van het Italiaanse Instituut voor Kristallografie van de Nationale Onderzoeksraad in Bari nader in op de bevindingen en op de vraag of definitief een uitspraak over de authenticiteit van de lijkwade kan worden gedaan. Hij stelt ook dat, volgens hun onderzoek, de heilige lijkwade van Turijn momenteel wordt bewaard in omstandigheden in de kathedraal van Turijn die niet ideaal zijn voor de zichtbare afbeelding op het weefsel, en dat een veel lagere temperatuur zou moeten worden gebruikt voor de gecontroleerde atmosfeer van de reliekschrijn.
Dr. De Caro, eerder dit jaar publiceerde u onderzoek met nieuwe technieken waaruit bleek dat de heilige lijkwade wel degelijk overeenstemt met de christelijke traditie door deze te dateren rond de tijd van Christus’ dood en verrijzenis. Wat vertellen uw laatste bevindingen ons?
De stof van de lijkwade van Turijn is gemaakt van linnen. Natuurlijke veroudering van linnen wordt beïnvloed door temperatuur en relatieve vochtigheid. De afhankelijkheid van natuurlijke veroudering van de temperatuur is sterk niet-lineair. Iedereen die een rijbewijs heeft gehaald, weet dat snelheid en remafstand niet in dezelfde mate toenemen. Kleine snelheidsverhogingen leiden tot grotere verhogingen van de remafstanden. Dit is een typisch niet-lineair effect. Hetzelfde geldt voor temperatuur en natuurlijke veroudering: Een kleine toename van de temperatuur veroorzaakt een grote toename van de veroudering van linnen.
In mijn vorige werk werd de natuurlijke veroudering van linnen berekend aan de hand van eeuwenoude gemiddelde waarden voor de temperatuur en de relatieve vochtigheid. Maar deze aanpak is meer geschikt voor linnen stoffen die bewaard worden in diepe ondergrondse graven, waar dagelijkse, maandelijkse en seizoensgebonden temperatuurschommelingen bijna volledig worden weggefilterd.
Als wij bijvoorbeeld in de zomer een grot bezoeken, zal de temperatuur binnen veel lager zijn dan buiten. Eigenlijk is de temperatuur het hele jaar door bijna constant. Aangezien het waarschijnlijker is dat de lijkwade gedurende zijn hele geschiedenis in kerken of andere particuliere gebouwen is bewaard, en niet ondergronds, moet de natuurlijke veroudering van het linnen onderhevig zijn geweest aan seizoensgebonden temperatuurschommelingen.
In het laatste onderzoek hebben we rekening gehouden met maandelijkse variaties van temperatuur en relatieve vochtigheid voor de berekening van de natuurlijke veroudering van het linnen, wat leidt tot theoretische voorspellingen die betrouwbaarder zijn voor stoffen die in particuliere gebouwen, kerken, en niet ondergronds, worden bewaard.
Kunt u in meer detail en in lekentaal uitleggen hoe uw onderzoek kan worden toegepast op het geografische traject van de lijkwade en hoe het helpt de authenticiteit ervan te bevestigen?
We hebben een experimentele schatting van de natuurlijke veroudering van het linnen van de lijkwade, verkregen door röntgenstralen. Deze veroudering wordt beïnvloed door de maandelijkse temperaturen en de relatieve vochtigheid van de plaatsen waar de relikwieën door de eeuwen heen zouden kunnen zijn bewaard.
De zomer doorbrengen in de hitte van Egypte is niet hetzelfde als die doorbrengen in IJsland. Onze huid, zonder enige bescherming, zal er aan het eind van de zomer heel anders uitzien. Als een vriend van ons na een hele zomer helemaal niet bruin is, zal hij de zomer nauwelijks in Egypte hebben doorgebracht. Evenzo veroudert linnen cellulose veel sneller als de omgevingstemperatuur en de relatieve vochtigheid veel hoger zijn.
We kennen de Europese geschiedenis van de lijkwade, waar die bewaard is. Als het 2000 jaar oud is, zoals afgeleid door de röntgendatering, waar kan het dan bewaard zijn gebleven? We kunnen theoretisch de natuurlijke veroudering schatten voor verschillende plaatsen waar de lijkwade bewaard kan zijn geweest voor zijn Europese geschiedenis en het resultaat vergelijken met de experimentele waarde verkregen door röntgenstraling. De beste overeenkomst zal de meer waarschijnlijke plaatsen aangeven, de meer waarschijnlijke geografische weg die de lijkwade zou hebben afgelegd gedurende de eeuwen voor zijn Europese geschiedenis.
Uw bevindingen suggereren dat de heilige lijkwade de weg Jeruzalem-Beiroet-Constantinopel-Lirey-Chambéry-Turijn volgde. Welke andere mogelijke routes zijn er, en weten we waarom de heilige lijkwade deze specifieke mogelijke routes nam?
Veel geleerden denken dat de oude tradities van “acheiropoieton” afbeeldingen van Jezus Christus, d.w.z. beeltenisssen “zonder handen gemaakt”, verband zouden kunnen houden met de lijkwade. Er zijn historische bronnen voor deze afbeeldingen aanwezig in verschillende plaatsen. De belangrijkste zijn Memphis (Egypte), Edessa (tegenwoordig Şanliurfa, in Turkije), Camulia (Cappadocië, Turkije), Beiroet (Libanon) en Constantinopel (tegenwoordig Istanbul, in Turkije).
De gemiddelde jaartemperatuur in Memphis is hoger dan 22 graden Celsius [72 Fahrenheit]. In Camulia daarentegen is het minder dan 10 graden Celsius [50]. Dit veroorzaakt een enorm verschil in termen van natuurlijke veroudering, vanwege de niet-lineaire effecten van temperatuur op veroudering van cellulose.
Voor elke plaats, waar een oude traditie van een acheiropoëtische afbeelding van Jezus Christus bestaat, kunnen we de vermeende bijdrage aan de natuurlijke veroudering van de lijkwade berekenen. Door deze theoretische evaluaties te vergelijken met de door röntgenstraling gemeten waarde, kunnen we een indicatie krijgen van de historische/geografische weg die de lijkwade zou kunnen hebben afgelegd vóór zijn bekende Europese geschiedenis.
De weg Jeruzalem-Beiroet-Constantinopel-Lirey-Chambéry-Turijn komt het best overeen met de door röntgenstraling gemeten natuurlijke veroudering van de lijkwade, ook al kunnen sommige andere wegen niet volledig worden uitgesloten. Wat betreft de details van deze weg: in Jeruzalem kan de lijkwade niet lang bewaard zijn gebleven vanwege het uitbreken van de opstand van de Palestijnse Joden tegen Rome.
Inderdaad ontsnapten, volgens Eusebius, de Christenen van Jeruzalem naar Pella en namen alle relikwieën en belangrijkste religieuze voorwerpen mee. Hun ontsnapping vond plaats vóór de verwoesting van de Tempel (jaar 70), waarschijnlijk aan het begin van de opstand. Met name de beeltenis van Beiroet werd beschreven als een beeld dat het hele lichaam van Jezus Christus voorstelt – met de wonden die hij tijdens het lijdensverhaal heeft opgelopen – door Anastasius ‘de Bibliothecaris’ in het jaar 873, die ook de oorsprong en de reis van Jeruzalem naar Beiroet beschreef, waar het bleef tot het jaar 975.
Na deze periode werd deze beeltenis naar Constantinopel gebracht, waar het, als het samenvalt met de lijkwade, bleef tot 1204 – het jaar van de plundering van Constantinopel tijdens de Vierde Kruistocht, toen het naar verluidt werd gestolen door kruisvaarders.
De lijkwade verscheen voor het eerst publiekelijk in Europa, in 1354 in de handen van Geoffroy de Charny. In 1350 bouwde hij een kleine kerk in Lirey (Frankrijk), waar hij heer was, met als doel verschillende relikwieën te herbergen, waaronder waarschijnlijk de lijkwade. In 1453 schonk zijn kleindochter Marguerite de lijkwade aan de Savoie, een adellijke familie gevestigd in Chambéry, waar het in 1532 door brand werd beschadigd. In 1578 werd het overgebracht naar de nieuwe hoofdstad van de Savoie, Turijn, waar het nog steeds wordt bewaard.
Door de natuurlijke veroudering van het linnen te berekenen voor elk van de bovengenoemde historische/geografische stappen, verkrijgen wij een theoretische waarde die kan worden vergeleken met de experimentele waarde die met behulp van röntgenstralen is verkregen. Het hierboven beschreven traject is het meest waarschijnlijk omdat het een voorspelling geeft voor de natuurlijke veroudering van linnen, die het best overeenkomt met de experimentele waarde verkregen door röntgenstraling, ook al kunnen andere mogelijkheden niet volledig worden uitgesloten.
U noemt de omgeving waarin de heilige lijkwade nu in Turijn wordt bewaard. Kunt u dit aspect voor ons nader toelichten en hoe het helpt bij het bepalen van het verouderingsproces van de lijkwade en daarmee de waarschijnlijke ouderdom?
Sinds 2000 wordt de lijkwade bewaard in een reliekschrijn met een gecontroleerde atmosfeer van 99,5% argon en 0,5% zuurstof, bij gelijke atmosferische druk, bij 50% relatieve vochtigheid, en een temperatuur van 19-20 Celsius [66-68]. Een 100% zuurstofloze omgeving bevordert de groei van anaërobe (vert.: zonder zuurstof kunnen levende) organismen op de lijkwade. Daarom is enige zuurstof toegevoegd in de gecontroleerde atmosfeer van de reliekschrijn waar de lijkwade wordt bewaard. Bovendien laten volledig gedroogde omgevingen textielvezels krimpen. Om dit krimpeffect te voorkomen, is wat waterdamp toegevoegd aan de gecontroleerde atmosfeer. Maar in aanwezigheid van waterdamp zou de temperatuur waarbij de lijkwade vandaag wordt bewaard, volgens onze berekeningen te hoog kunnen zijn.
Volgens het vorige voorbeeld is het alsof je altijd in Egypte woont: het zou onmogelijk worden om niet te zien dat je huid steeds bruiner wordt, hoewel dit te wijten is aan ultraviolette stralen en niet aan de kamertemperatuur. Maar dit eenvoudige voorbeeld maakt meteen duidelijk wat de mogelijke gevaren zijn voor de lijkwade. Natuurlijke veroudering veroorzaakt namelijk ook vergeling van het linnen, waardoor chromoforen (kleurcentra) kunnen ontstaan, precies in overeenstemming met de ketenbreuken van de polymere structuur van de cellulose waaruit het linnen bestaat. Dit zou op zijn beurt een verlaging van het beeldcontrast van de afbeelding van de Man van de Lijkwade moeten veroorzaken.
Volgens onze schattingen zou, om de zichtbaarheid van deze afbeelding zo lang mogelijk te behouden in de komende eeuwen, een veel lagere temperatuur van de gecontroleerde atmosfeer van de reliekschrijn gebruikt moeten worden.
Maken uw bevindingen volgens u effectief een einde aan het debat over de authenticiteit van de heilige lijkwade?
Aangezien er twee verschillende dateringstechnieken zijn die op de lijkwade verschillende resultaten geven (Koolstof-14 en röntgenstralen), zouden in principe verdere experimentele tests nodig zijn om dit debat af te sluiten.
In ieder geval zijn er vele andere sporen in de geschiedenis (munten, beeltenissen van Christus, schilderijen, enz.) die indirect het bestaan van de lijkwade ruim voor de 14e eeuw bevestigen. Als het elk ander voorwerp uit het verleden was geweest, zouden al deze indirecte bewijzen al voldoende zijn geweest om de authenticiteit ervan aan te tonen. Voor de lijkwade daarentegen ligt de situatie anders, omdat veel wetenschappers, zelfs redacteuren en reviewers, de publicatie van studies over de lijkwade belemmeren. Sommigen van hen zijn sterk beïnvloed door hun rationalisme en hun conclusies zijn bevooroordeeld. Maar vele anderen doen het als een authentieke dienst aan de kennis, omdat zij het als vanzelfsprekend beschouwen dat de lijkwade een middeleeuwse vervalsing is.
Daarom wordt het feit dat de lijkwade het begrafeniskleed van Jezus Christus zou kunnen zijn slechts beschouwd als een mythe die moet worden ontzenuwd. Bovendien wordt vaak beweerd dat de wetenschap zich niet kan bezighouden met argumenten betreffende het christelijk geloof, zoals de verrijzenis van Christus, omdat het geen natuurkundig verschijnsel is dat past binnen de natuurkundige wetten die we hebben ontdekt, en het kan niet worden gereproduceerd in een laboratorium. Maar zelfs de Big Bang (vert.: oerknal), de geboorte van het heelal, kan niet worden gereproduceerd in een laboratorium, en kan niet worden verklaard door de natuurkundige wetten die we tot nu toe hebben ontdekt. Om de geboorte van het heelal te begrijpen en waarom gewone materie gemaakt is zoals ze is, wachten we in feite nog steeds op nieuwe revolutionaire theorieën in de natuurkunde. Ook al kan de oerknal niet in een laboratorium worden gereproduceerd, ook al wordt hij nog steeds niet verklaard door onze wetenschappelijke kennis, toch worden de eerste momenten van zijn evolutie uitgebreid bestudeerd door vele onderzoekers in de wereld. Men zou kunnen stellen dat de geboorte van het heelal een spoor heeft nagelaten: de kosmische microgolf-achtergrondstraling, die kan worden bestudeerd. Maar hoe kunnen we met zekerheid uitsluiten dat de afbeelding van de Man van de lijkwade geen gevolg kan zijn van de verrijzenis? Als een onderzoeker de afbeelding die zichtbaar is op de lijkwade bestudeert, om mogelijke aanwijzingen te hebben over de verrijzenis, wordt hij door veel collega’s beschouwd als een ziener, en zijn studie wordt met zekerheid belemmerd door bijna alle wetenschappelijke tijdschriften. In sommige opzichten beleeft hij dezelfde ervaring als Paulus op de Areopagus: “Toen zij hoorden over de verrijzenis van de doden, begonnen sommigen te spotten, maar anderen zeiden: ‘Wij willen u daar graag een andere keer over horen.'”
Hoe kwam uw onderzoek naar de lijkwade tot stand en kunt u ons meer details geven over wie er nog meer in uw onderzoeksteam zitten?
De belangstelling voor de lijkwade van Turijn is bij toeval ontstaan tijdens een conferentie in 2016 waar ik Giulio Fanti, professor aan de Universiteit van Padua, ontmoette die de resultaten van zijn langdurige studie presenteerde. Sindsdien is met hem een vruchtbare samenwerking ontstaan die ook tot dit laatste werk heeft geleid. Andere auteurs van ons laatste onderzoek naar de lijkwade (hier gratis te downloaden), zijn enkele van mijn collega’s van het Instituut voor Kristallografie van de Nationale Raad van Onderzoek (IC-CNR), in Bari (Italië), waar ik werk: Teresa Sibillano en Cinzia Giannini.
Bij die eerste ontmoeting met professor Giulio Fanti, in 2016, was ook Cinzia Giannini aanwezig, de huidige directeur van het IC-CNR Instituut. Ik werk al 32 jaar samen met Cinzia, echt heel veel! Een andere auteur is professor Emilio Matricciani, ingenieur van de Polytechnische Universiteit van Milaan (Italië). En tenslotte is er César Barta, een Spaanse natuurkundige, nu gepensioneerd, en ook een expert in de studie van de lijkwade.
Is er nog iets anders dat u tijdens uw onderzoek hebt ontdekt over de heilige lijkwade dat nog moet worden gepubliceerd, en welke toekomstige projecten heeft u gepland staan?
We plannen andere röntgenonderzoeken op linnen vezels om de natuurlijke veroudering van linnen beter te begrijpen en hoe deze uiteindelijk door andere oorzaken kan worden beïnvloed. Bovendien is de lijkwade niet de enige linnen relikwie die in verband wordt gebracht met Jezus Christus. Onder de wonderen die Gervase van Tilbury beschrijft in een vroeg 13e eeuws encyclopedisch werk, is er het Heilige Gezicht van Lucca, een kruisbeeld dat nog steeds wordt vereerd in Lucca (Italië) en dat, volgens wat Gervase schrijft, eigenlijk een reliekschrijn zou zijn. Volgens hem werd daarin namelijk het laken bewaard waarmee Jezus naar het graf werd gedragen toen hij van het kruis werd gehaald. Dit is niet de lijkwade. Het moet een ander relikwie zijn dat alleen werd gebruikt om Jezus naar het graf te dragen.
Een recente koolstofdatering van het kruisbeeld heeft aangetoond dat het zeer oud is, uit de achtste eeuw. Het zou daarmee het oudste houten beeld in de westerse wereld zijn. Bovendien heeft het precies de vorm van een reliekschrijn op zijn rug. Daarom kan niet worden uitgesloten dat het een kopie is van een ouder houten reliekschrijn, dat verloren is gegaan, misschien omdat het volledig geruïneerd was.
Sommige middeleeuwse historische bronnen bevestigen de aanwezigheid van een sudarium dat in Lucca wordt bewaard en geven aanwijzingen waar het moet worden gezocht. Als het echt wordt bewaard waar het is beschreven en als het van linnen is, zou het op dezelfde manier kunnen worden gedateerd als de lijkwade. Ook het Sudarium van Oviedo, in Spanje, een linnen doek met bloedvlekken, altijd in verband gebracht met het lijden van Jezus Christus, zou met dezelfde röntgentechniek kunnen worden gedateerd, om de dateringsresultaten te vergelijken met reeds uitgevoerde radiodateringen.
Al dit onderzoek zou ons in staat kunnen stellen nieuwe relikwieën in verband met Jezus Christus te ontdekken, maar ook valse af te schrijven. Om tot deze belangrijke ontdekkingen te komen, moeten we de wil hebben om de waarheid volledig te kennen, want alleen de waarheid zal ons werkelijk vrijmaken (Johannes 8:32).
Edward PentinEdward Pentin begon zijn verslaggeving over de Paus en het Vaticaan bij Vatican Radio voordat hij de correspondent voor Rome werd van EWTN’s National Catholic Register. Hij heeft ook verslag gedaan van de Heilige Stoel en de Katholieke Kerk voor een aantal andere media waaronder Newsweek, Newsmax, Zenit, The Catholic Herald, en The Holy Land Review, een Franciscaans tijdschrift gespecialiseerd in de Kerk en het Midden Oosten. Edward is de auteur van The Next Pope: The Leading Cardinal Candidates (Sophia Institute Press, 2020) en The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family (Ignatius Press, 2015). Volg hem op Twitter op @edwardpentin.
Bron: The Journey of the Holy Shroud of Turin| National Catholic Register (ncregister.com)
Keywoorden: | Acheiropoieton | Edward Pentin | H.Lijkwade van Turijn | Liberato De Caro | NCRegister | Rationalisme | Sudarium | Waarheid |
Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over ‘H.Lijkwade van Turijn‘? Klik dan hier. U kunt ook één van de andere ‘tags’ gebruiken onder/bovenaan dit artikel of de algemene zoekfunctie van dit platform gebruiken, via het ‘vergrootglas’ icoontje rechtsbovenaan deze pagina.
221009 | [XLS000] |
