De religie van koning Charles III @EdwardPentin
ANALYSE: De nieuwe monarch, nu formeel hoogste bestuurder van de Kerk van Engeland, heeft eerder blijk gegeven van achting voor de katholieke kerk, maar de inhoud van zijn persoonlijke geloof is enigszins onzeker.
Edward Pentin; Wereld; 12 oktober 2022
VATICAANSTAD – Als hoogste bestuurder van de Kerk van Engeland zal koning Charles III naar verwachting de vriendschap en achting van zijn moeder voor de katholieke kerk voortzetten, maar die zal slechts een deel vormen van zijn brede belangstelling voor alle christelijke denominaties, andere wereldgodsdiensten en zijn schijnbare religieuze vurigheid voor milieukwesties.
De nieuwe monarch, die onmiddellijk na het overlijden van koningin Elizabeth II op 8 september de troon besteeg en op 6 mei in Westminster Abbey zal worden gekroond, heeft al lang nauwe banden met de katholieke kerk. Als troonopvolger heeft hij jarenlang katholieke liefdadigheidsinstellingen gesteund en zich vaak uitgesproken ten behoeve van vervolgde christenen, waaronder in samenwerking met de katholieke liefdadigheidsinstelling Aid to the Church in Need (vert.: Hulp aan de Kerk in Nood).
Hij verwelkomde de heilige paus Johannes Paulus II bij diens historische bezoek aan Canterbury in 1982 en maakte vele reizen naar het Vaticaan, waaronder voor een privé-audiëntie bij Johannes Paulus II in 1985 en het bijwonen van diens begrafenis in 2005, een ontmoeting met paus Benedictus XVI in 2009 en een bezoek aan paus Franciscus in 2017.
In 2019 vertegenwoordigde hij de koningin bij de heiligverklaring van de heilige John Henry Newman in Rome en schreef hij een commentaar voor L’Osservatore Romano waarin hij prees hoezeer kardinaal Newman door zijn katholieke geloof had bijgedragen aan de katholieke kerk en zijn vaderland.
“Ik weet niets dat mij laat denken dat hij het geloof en het devotionele leven van zijn katholieke onderdanen en van paus Franciscus niet krachtig steunt”, aldus de anglicaanse aartsbisschop Ian Ernest, directeur van het Anglicaans Centrum in Rome.
Maar hoe vat koning Charles het katholieke geloof op? Erkent hij de verschillen tussen de katholieke kerk en de Anglicaanse gemeenschap, en hoe zou hij de betrekkingen in de toekomst kunnen beïnvloeden?
“Hij zal zich er zeker van bewust zijn dat de Rooms-Katholieke Kerk transsubstantiatie leert en de Kerk van Engeland niet,” zegt Gavin Ashenden, een voormalige Anglicaanse bisschop en kapelaan van de koningin die in 2019 in de Katholieke Kerk werd opgenomen. “Hij weet vermoedelijk dat de Kerk van Engeland slechts twee sacramenten erkent tegen de zeven van het historische christendom.”
Adrian Hilton, redacteur van de populaire Anglicaanse website ArchbishopCranmer.com, gelooft ook dat Charles zich bewust is van de confessionele verschillen en herinnert zich hoe hij tijdens zijn bezoek aan Johannes Paulus II in 1985 met zijn toenmalige vrouw prinses Diana de mis met de paus had willen bijwonen, waarop de koningin tussenbeide kwam. Maar volgens Hilton suggereert dit “dat hij de Kerk als één geheel ziet en de verdeeldheid binnen de Kerk eerder betreurt”.
“Hij is zich duidelijk bewust van sacramentele verschillen en inter-ecclesiastische spanningen, maar ziet ze niet als primaire kwesties m.b.t. de verlossing,” zei hij. “Dat hij de paus [in 1985] een exemplaar van Bede’s Ecclesiastical History of the English People schonk, suggereert ook, dat hij de Kerk van Engeland ziet als een uitdrukking van katholieke continuïteit.”
Ziet hij Jezus als de Heer?
Maar op de vraag of Charles de katholieke kerk en de Anglicaanse gemeenschap ziet als gelijken in dienst van dezelfde Heer, zei Ashenden dat hij “in het openbare spreken van Charles geen bewijs ziet dat hij zich verhoudt tot Jezus in diens hoedanigheid als Heer” en merkte op dat hij “de exclusiviteit van het christendom heeft afgeschaafd en zich pas onlangs heeft toegecommitteerd aan het anglicanisme”.
Ashenden kon niet bevestigen dat Charles ook maar enige speciale belangstelling heeft voor de katholieke kerk als zodanig; hij gelooft eerder dat Charles zich aangetrokken voelt tot “spiritualiteit, zowel de islamitische als die van de Grieks-orthodoxe kerk”, maar voegde eraan toe dat dit niet meer lijkt te zijn dan in een “status als waarnemer” en dat Charles’ genegenheid voor de orthodoxie meer diplomatiek dan persoonlijk is.
Op de vraag of Charles misschien dichter bij de Grieks-orthodoxe kerk staat, net als zijn vader, wijlen de hertog van Edinburgh, die lid was van de Griekse koninklijke familie, zei Hilton: “Dat is moeilijk, niet in het minst omdat hij in de loop der jaren duidelijk van mening is veranderd over sommige theologische kwesties – zoals wij, denk ik, allemaal – dus zijn denken over het oosters-orthodoxe christendom van 20 jaar geleden is misschien niet meer wat het nu is.”
Toch, zegt Hilton dat hij aanvoelt dat Charles een “diep respect heeft geërfd voor de orthodoxie en ook de kosmologie van het universalisme“, en de berg Athos, die Charles verschillende keren heeft bezocht, “vertegenwoordigt voor hem een culturele geschiedenis, spirituele eenheid en interreligieuze harmonie die uitstijgt boven de verdeeldheid binnen en tussen Jeruzalem, Rome en Canterbury.”
De nieuwe koning is naar verluidt meer een high-church Anglicaan (vert.: zie https://en.wikipedia.org/wiki/High_church) dan zijn moeder en voorgangster, koningin Elizabeth II. Zou dat hem misschien dichter doen staan bij de katholieke kerk?
“De waarheid komt er waarschijnlijk eerder op neer, dat zijn gevoel voor esthetiek meer ontwikkeld is dan dat van zijn moeder, wat betekent dat hij minder afkerig is van rituelen dan zij was,” aldus Ashenden. “Ik denk niet dat dit zich vertaalt in persoonlijke loyaliteit.”
Hilton zei dat hij gelooft dat Charles “ontspannen staat tegenover vrouwelijke priesters en bisschoppen” in de Anglicaanse gemeenschap en dat zij voor hem “helemaal geen sacerdotische of ontologische problemen opleveren.”
“Volledige eenheid’ is voor hem niet zo belangrijk als respectvol en vreedzaam naast elkaar leven,” zei hij.
Over de vraag of het denkbaar is dat Charles van kerkgenootschap verandert, zei Hilton dat de koning “zich met even grote waarschijnlijkheid tot het katholicisme zal bekeren als tot de orthodoxie, waarbij ik de kans inschat op nul. Hij heeft gezworen ‘verdediger van het geloof’ te zijn, en hoewel Henry VIII die titel wellicht ooit verdiend zou kunnen hebben door de katholieke kerk te verdedigen, Charles III heeft zijn voeten stevig geplant staan in de opvattingen van zijn moeder over de gevestigde kerk.”
“Hij zou niet de geschiedenis in willen gaan als de monarch die de eed bij zijn kroning geen gestand deed,” vervolgde Hilton en voegde eraan toe dat hij zich zal houden aan de grondwet om koninklijke goedkeuring te verlenen aan wetsvoorstellen van het parlement. “Hij zal dit misschien af en toe al tandenknarsend doen, maar dat deed zijn moeder ook,” zei hij.
Pluralistische perspectieven
Charles’ opvattingen over ethische levenskwesties en katholieke dogma’s zijn enigszins vaag.
Ashenden zei dat er “geen openbare verklaringen” zijn over de vraag of hij een van deze ondersteunt of er sympathiek tegenover staat, “en ook geen privé-bewijs”. Ernest zei dat hij “geen specifieke kennis” heeft van de standpunten van de koning op deze gebieden, terwijl Hilton Charles ziet als iemand die een “pragmatische, Anglicaanse, ‘via de media’ zienswijze aanneemt van het tolereren van tegenstellingen, terwijl hij meevoelt met de echte levenservaringen van mensen.”
Behalve dat de Britse monarch de symbolische leider is van een andere kerkelijke gemeenschap dan de katholieke kerk, heeft de Britse koninklijke familie ook lange en historische banden met de vrijmetselarij.
Charles’ grootvader, koning George VI, was een fervent vrijmetselaar, en Charles’ vader, wijlen de hertog van Edinburgh, werd ingewijd in het door de katholieke kerk veroordeelde geheime genootschap, naar verluidt tegen zijn wil.
De neef van koningin Elizabeth, de hertog van Kent, staat nog steeds aan het hoofd van de vrijmetselaars in Groot-Brittannië. Het blijft onduidelijk of Charles zelf een vrijmetselaar is; naar verluidt weerstond hij druk om lid te worden in zijn twintiger jaren, maar het is niet bekend of hij dergelijke uitnodigingen in zijn latere jaren bleef afwijzen.
Wat Charles duidelijk heeft omarmd is de opvatting van wijlen de koningin over de “rol en het hoofddoel van de Kerk van Engeland in een pluralistische context”, aldus Hilton. Deze openheid om alle religies gelijk te behandelen was duidelijk zichtbaar in een toespraak die Charles enkele dagen na zijn troonsbestijging hield.
Sprekend tot meer dan 30 religieuze leiders, waaronder kardinaal Vincent Nichols van Westminster, op 16 september, benadrukte de koning het belang van respect voor “degenen die andere spirituele paden volgen” als ook seculiere paden, en voegde eraan toe dat hij vond dat hij een persoonlijke “plicht had om” de diversiteit van het land te beschermen, die hij ziet als “opgedragen door mijn eigen geloof”.
“Ik ben een toegewijd anglicaans christen, en bij mijn kroning zal ik een eed afleggen met betrekking tot de vestiging van de Kerk van Engeland,” zei Charles, maar hij voegde eraan toe dat hij zich ook zal inzetten voor het bevorderen van “gewetensvrijheid, gulheid van geest en zorg voor anderen, die voor mij de essentie van onze natie zijn.”
Opvattingen over het milieu
Maar nog duidelijker dan zijn inzet voor pluralisme en godsdienstvrijheid is de gepassioneerde zorg van de koning voor het milieu dat, aldus Ashenden, Charles nader aan het hart ligt dan enige andere specifieke denominatie of geloofsovertuiging.
Als prins Charles steunde hij vaak globalistische milieuprojecten, en in 2020 verleende hij zijn steun aan het controversiële “Great Reset“-initiatief van het World Economic Forum – een wereldwijde en seculiere, utopische “één-wereld”-visie, gericht op het opnieuw opbouwen van samenlevingen na de COVID-19 pandemie op basis van meer solidariteit en een duurzamere economie. Binnen datzelfde forum riep hij op tot een “Marshallplan om het milieu te redden“, dat, zo voorspelde hij, “triljoenen, geen miljarden dollars” zal kosten.
Hilton zei dat hij gelooft dat Charles’ opvattingen over het milieu in overeenstemming zijn met het christendom, in de lijn van de heilige Franciscus van Assisi, en zich meer toespitsen op het behoud van de schepping voor toekomstige generaties dan op de “verering van Gaia”. Maar gezien zijn lange staat van dienst van gepassioneerde betrokkenheid zal de koning het waarschijnlijk moeilijk vinden zijn opvattingen op dit gebied te onderdrukken in overeenstemming met het neutrale karakter van de monarchie. Op 1 oktober kondigde hij aan dat hij de maand erop niet zou deelnemen aan de COP27-top over klimaatverandering in Egypte, maar pas nadat de Britse premier Liz Truss hem had aangeraden niet deel te nemen.
Los van milieudogma’s had de Anglicaanse aartsbisschop Ernest er alle vertrouwen in dat de dialoog tussen katholieken en anglicanen tijdens de monarchie van koning Charles een “groei in vriendschap en wederzijds vertrouwen” zou kennen. Maar een of andere directe, praktische invloed op dat gebied is onwaarschijnlijk, voorspelde hij, aangezien de rol van de monarch als opperste bestuurder “geen bestuur of toezicht op het beleid van de Kerk van Engeland en de Anglicaanse gemeenschap inhoudt en geen betrekking heeft op leer en ordening als zodanig, maar een constitutionele positie is die de constitutionele status van de Kerk van Engeland waarborgt.”
“Zijne Majesteit is een sterke verdediger van het traditionele geloof en de eredienst van de Kerk van Engeland en is, net als zijn moeder, beschermheer van de Prayer Book Society [de vereniging die de traditionele, 1662 liturgische orde van de Kerk van Engeland bevordert],” aldus Ernest.
De koning, voegde hij eraan toe, “heeft al openlijk laten optekenen dat hij vastbesloten is zijn moeder te volgen in de uitvoering van zijn plicht onder de inspiratie van God.”
Edward Pentin
Edward Pentin
Edward begon zijn carrière in Rome als producer en presentator bij het Vaticaan, waarna hij verslag deed voor een aantal publicaties, waaronder Newsweek, The Sunday Times, Foreign Affairs, Newsmax en het National Catholic Register. De artikelen hadden betrekking op een brede mix van onderwerpen op het gebied van religie, politiek en maatschappij. In de media is hij onder meer verschenen bij Al Jazeera, Sky News (UK), CNN, Fox News, ITV, BBC Radio 4 The World Tonight en de BBC World Service.
Edward was ook redacteur bij The Holy Land Review, een Franciscaans kwartaalblad gespecialiseerd in de Kerk en het Midden-Oosten. In 2015 schreef hij het veelgeprezen The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family.
Behalve als verslaggever heeft Edward gewerkt als onderzoeker en adviseur voor Lord Alton of Liverpool, een van ‘s werelds belangrijkste pro-life campagnevoerders, en als communicatieadviseur voor het Dignitatis Humanae Institute, een pro-life denktank gevestigd in Rome.
In 2013 en 2014 zorgde hij voor effectieve mediacoördinatie voor drie grote internationale conferenties in Rome. Hij is nu voltijds Rome-correspondent voor het National Catholic Register en levert regelmatig bijdragen aan programma’s van EWTN.
Edward heeft een BA in internationale betrekkingen en een Master in toegepaste theologie. Hij heeft ook een diploma journalistiek en een professionele opleiding in de kunst van het schrijven van toespraken.
Volg hem op Twitter op @edwardpentin.
Bron:The Religion of King Charles III| National Catholic Register (ncregister.com)
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.
Wilt u eer lezen over bijvoorbeeld ‘Universalisme’ ? klik dan hier of gebruik één van de andere ‘tags’ onder- of bovenaan dit artikel.
Keywoorden: | Adrian Hilton | Church of England | Edward Pentin | Gavin Ashenden | H.John Henry Newman | Kerk in Nood | Koning Charles III | Transsubstantiatie | Universalisme | Vrijmetselarij | World Economic Forum |
230423 | [XLS000] |
