Jimmy Akin; Blogs; 9 augustus 2015
De lezingen van zondag bevatten een interessante illustratie van de manier waarop de Bijbel getallen kan gebruiken.
In de oudtestamentische lezing (1 koningen 19) is Elia op de vlucht voor de boze koningin Izebel en hij gaat de wildernis in en vraagt God om hem te laten sterven.
In plaats daarvan stuurt God een engel die Elia twee keer laat eten en drinken om hem aan te sterken voor een reis.
Dan lezen we:
Hij stond op, at en dronk; daarna liep hij, gesterkt door dat voedsel, veertig dagen en veertig nachten naar de berg van God, Horeb.
Een van de eerste dingen die je leert over de geografie van het Heilige Land is dat het naar Amerikaanse maatstaven heel klein is. Van noord naar zuid is de moderne staat Israël slechts 290 mijl lang, en de breedte varieert tussen 9 mijl en 85 mijl.
Met zulke afstanden is een reis van 40 dagen en 40 nachten opmerkelijk.
Wat basiswiskunde
Het feit dat in de tekst staat dat Elia dag en nacht reisde, zou vermoedelijk betekenen dat hij tenminste 10-12 uur per dag onderweg was, met daarnaast tijd voor pauzes en slaap.
Een normaal persoon kan ongeveer 3 mijl per uur lopen, dus dat zou 30-36 mijl per dag zijn.
Na 40 dagen van zo’n reis zou men 1.200 tot 1.440 mijl hebben afgelegd, wat genoeg zou zijn om iemand ver buiten het Heilige Land te brengen.
Aangezien het getal 40 in de Bijbel gebruikt wordt om belangrijke perioden aan te duiden, doet dit de vraag rijzen of het getal hier niet gewoon gebruikt wordt om een lange reis aan te duiden en niet letterlijk bedoeld is.
Gelukkig kunnen we wat licht werpen op die vraag.
Waarvandaan vertrok Elia?
Hoewel het vers dat we nodig hebben niet is opgenomen in de lezingen van zondag, weten we waar Elia vandaan kwam. Volgens 1 Koningen 19:3-4:
Elia was bang en vluchtte voor zijn leven en ging naar Beer-sheba in Juda. Hij liet zijn knecht daar achter en ging een dagreis ver de wildernis in, totdat hij bij een eenzame bremstruik kwam en daaronder ging zitten.
Elia vluchtte dus van Izebel (koningin van het noordelijke koninkrijk Israël) naar Be’er-sjeva, dat aan de zuidelijke grens van Juda lag.
Inderdaad, de uitdrukking “van Dan tot Be’er-Sheva” was in bijbelse tijden spreekwoordelijk als een manier om te verwijzen naar het hele Heilige Land, van noord tot zuid.
Dus Elia is gevlucht naar een stad in het verre zuiden en vervolgens een dagreis verder de Negev woestijn in gegaan. Daar had hij zijn ontmoeting met de engel bij de bremstruik.
Waar ging Elia heen?
De tekst vertelt ons dat hij naar “de berg van God, Horeb” ging.
In het Oude Testament lijkt Horeb een andere naam te zijn voor de berg Sinaï, “de berg van God” waar Mozes de Tien Geboden ontving.
Helaas is de locatie van de berg Sinaï/Horeb niet helemaal duidelijk.
Een prominente traditie identificeert deze met Jabal Mousa, een hoge berg in het zuiden van het Sinai schiereiland, bij het klooster van de H. Catherina.
Dit is echter niet de enige voorgestelde locatie. Er zijn andere locaties – ook op het Sinaï-schiereiland, maar ook daarbuiten.
De plausibele plaatsen liggen echter ofwel dichter bij Be’er-Sheva, ofwel niet veel verder weg, zodat we de locatie van de moderne berg Sinaï kunnen gebruiken om een redelijke benadering te krijgen van Elia’s maximale reisafstand.
(Opmerking: Je zou kunnen veronderstellen dat de auteur van 1-2 Koningen een andere en verder onbekende berg Horeb bedoelde – een die 1.200-1.440 mijl verderop ligt – maar dit wordt niet gesuggereerd door de tekst, die lijkt te verwijzen naar dezelfde berg van God waarop Mozes de Tien Geboden ontving).
Hoe ver is hij gegaan?
Volgens Google is de afstand van Be’er-Sheva naar de berg Sinaï 417 km of 260 mijl.
Dat is natuurlijk langs het moderne wegennet, maar we hebben het hier over een benadering, dus 260 mijl is voldoende.
Hoe lang heeft hij erover gedaan?
Aangezien Elia al een dagreis ver de Negev was binnengegaan toen hij de ontmoeting met de engel had bij de bremstruik, en aangezien hij nog eens 40 dagen en 40 nachten reisde, zou dat in totaal 41 dagen zijn.
Wat was zijn reissnelheid?
Gebruik makend van de getallen hierboven, zou Elia’s reissnelheid 6,3 mijl per dag zijn geweest (260/41=6,3).
Als dat neerkomt op 12 uur lopen per dag, dan zou dat een halve mijl per uur zijn.
Dat is pijnlijk langzaam.
Een normale wandelsnelheid is ongeveer 3 mijl per uur, dus Elia zou slechts ongeveer 2 uur per dag hebben hoeven lopen om de afstand in 40 dagen af te leggen.
Dit zou nauwelijks dag en nacht reizen zijn, en dat suggereert dat de beschrijving ervan dat het “40 dagen en 40 nachten” kostte een standaardbeschrijving is, bedoeld om een lange reis aan te geven en niet bedoeld om letterlijk te worden genomen.
Het is een beetje zoals wanneer we zeggen: “Duizendmaal dank” – met behulp van een standaardgetal om grote dank aan te geven.
(Opmerking: Je zou kunnen veronderstellen dat Elia te maken kreeg met buitengewoon moeilijke reisomstandigheden die zijn vooruitgang tot een kruipsnelheid vertraagden – zoals de hele tijd door stromende regen of modder ploeteren – maar dit wordt niet gesuggereerd door de tekst. Van de auteur van 1-2 Koningen zou verwacht worden dat hij zulke buitengewone omstandigheden zou aangeven, maar dat doet hij niet. Hij zegt alleen dat Elia reisde, zonder aan te geven dat het een ongelooflijk moeilijke reis was).
Bevestiging vanuit Deuteronomium?
Als Elia in staat was om 10-12 uur per dag met een normale wandelsnelheid te reizen, dan zou hij 30-36 mijl per dag afleggen.
Hij zou dus in staat zijn om 260 mijl af te leggen in een tijdsbestek tussen de 7 en 9 dagen.
Een minder vastberaden persoon die slechts 8 uur per dag wandelt, in plaats van dag en nacht te reizen, zou 24 mijl per dag kunnen afleggen en de 260 mijl in ongeveer 11 dagen.
Dat is heel belangrijk, want in Deuteronomium 1:2 lezen we:
Het is elf dagen reizen van Horeb langs de weg van de berg Seir naar Kadesh-barnea.
Over de precieze plaats van Kadesh-barnea wordt ook gediscussieerd, maar het is duidelijk dat het aan de zuidelijke grens van Israël lag, dus in de buurt van Be’er-Sheva.
Deuteronomium geeft ons dus een opmerkelijke bevestiging van de tijd die het ongeveer zou kosten om van Be’er-Sheva naar de berg Horeb te reizen: het is iets van 11 dagen onder normale reisomstandigheden, niet 40 dagen en 40 nachten.
Verwachtingen in de Oudheid
Dat is ook belangrijk omdat het publiek in de oudheid dit zou hebben geweten.
Niet alleen zouden velen in het publiek (vooral die uit Judea) de afstanden en reistijden bij benadering hebben gekend, velen zouden ook de verklaring van Deuteronomium hebben gekend!
Hetzelfde geldt voor de auteur van 1-2 Koningen (die vormden oorspronkelijk één boek), die duidelijk geletterd was en die de vondst van “het boek der Wet” in de tempel optekent in 2 Koningen 22:8-10. De auteur verwijst zelfs naar de berg als “Horeb” in plaats van “Sinaï” – wat de manier is waarop Deuteronomium er overwegend naar verwijst.
Zowel de auteur als het publiek waren dus in een positie om de beschrijving van Elia’s reis, als 40 dagen en 40 nachten in beslag nemend, te herkennen als een standaardgetal dat een lange reis voorstelt in plaats van een letterlijke beschrijving.
Dit illustreert hoezeer de verwachtingen van de oudheid verschillen van die van de moderne tijd wat betreft het gebruik van getallen: De mensen uit de oudheid waren bereid om getallen op een literaire of symbolische manier te gebruiken in andere omstandigheden dan wij.
Moderne Verwachtingen
Als we dit niet inzien, kunnen we, vergeleken met de mensen uit de oudheid, overkomen als overdreven pedant, zoals Mr. Spock of Data – aandringend op numerieke precisie terwijl we de essentie volkomen missen.
De kern van de tekst is: God versterkte Elia voor een lange reis, niet hoe lang de reis letterlijk duurde.
Dat betekent natuurlijk niet dat getallen altijd literair of symbolisch zijn in oude teksten – de 11 dagen die in Deuteronomium worden genoemd zijn dat niet.
Maar het betekent wel dat ze dat kunnen zijn, en dat we gevoelig moeten zijn voor de context om ons te vertellen wat de antieke auteur bedoelde.
Dit geldt in het bijzonder voor sceptici die de Bijbel ervan willen beschuldigen onnauwkeurig te zijn.
Soms gebruikt de Bijbel getallen gewoon anders dan wij vandaag de dag doen, en als we dat niet inzien, is het onze fout, niet die van de Bijbel.
Begrepen?
Duizendmaal dank.
Jimmy Akin Jimmy werd geboren in Texas en groeide op als in naam protestant, maar op 20-jarige leeftijd onderging hij een diepgaande bekering tot Christus. Hij was van plan om een protestantse dominee of seminarieprofessor te worden en begon een intensieve studie van de Bijbel. Maar hoe meer hij zich in de Schrift verdiepte, hoe meer hij steun vond in het katholieke geloof. Uiteindelijk trad hij toe tot de Katholieke Kerk. Zijn bekeringsverhaal, “Een Triomf en een Tragedie,” is gepubliceerd in Surprised by Truth. Naast auteur is Jimmy Senior Apologist bij Catholic Answers, een redacteur voor Catholic Answers Magazine, en een wekelijkse gast bij “Catholic Answers Live”.
Bron: Elijah’s Journey: 40 Days and 40 Nights?| National Catholic Register (ncregister.com)
