Het programma in Beit Sahour is opgericht door de Zusters Franciscanessen van de Eucharistie om kinderen te helpen die lijden aan onbehandelde complexe geestelijke gezondheidsproblemen en ervaringen van intergenerationeel overgedragen trauma’s.
Joseph Pronechen; Wereld; 30 november 2023
Temidden van de onrust en oorlog tussen Israël en Hamas is het Heilig Kind Programma (Holy Child Program) op de Westelijke Jordaanoever een voorbeeld van hulp voor zowel christelijke als islamitische kinderen en hun families.
Het programma in Beit Sahour, op iets minder dan 2 mijl van Bethlehem en 6 mijl van Jeruzalem, werd opgericht door de Zusters Franciscanessen van de Eucharistie, die 5.613 mijl verderop in Meriden, Connecticut gevestigd zijn, om kinderen te helpen die lijden aan onbehandelde complexe geestelijke gezondheidsproblemen en ervaringen van intergenerationeel trauma. Het is het enige therapeutische en alternatieve onderwijsprogramma op de Westelijke Jordaanoever. Ze runnen ter plekke het Franciscaanse Centrum voor het Leven (Franciscan Life Center), een instelling voor psychologische of geestelijke begeleiding (counseling).
“Bijna 95% van de kinderen, variërend van 5 tot 15 jaar oud, doorlopen ons programma en gaan na het behalen van hun diploma ofwel verder met hun opleiding in overheids- of privéscholen of schrijven zich in voor speciaal onderwijs of beroepsopleidingen. Sommigen krijgen, als ze oud genoeg zijn, een baan,” vertelde Francis Barillaro, vicevoorzitter en penningmeester van het Bethlehem Holy Child Program aan het Register. “We nemen kinderen aan die vaak gemeden worden vanwege hun beperkingen en nu zijn ze in staat om naar huis te gaan en zichzelf te onderhouden of hun familie te helpen. We brengen wat stabiliteit voor hen, hun familie en hun gemeenschap.”
Het Heilig Kind Programma begon in 1996, toen een cliënt van de zusters Franciscanessen, die psychologische begeleiders waren, hulp vroeg voor het gedrag van haar tienerzoon. De zusters ontwikkelden een programma voor de jongen en werkten met hem en zijn familie. Toen kwamen er steeds meer kinderen die getroffen waren door de Intifada – Palestijnse gewapende invallen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook die bedoeld waren om een einde te maken aan de aanwezigheid van Israël in die gebieden en een onafhankelijke Palestijnse staat te creëren – die “het gewoon heel erg moeilijk hadden”, legt Moeder Shaun Vergauwen, medeoprichtster van de congregatie, uit. “Ze waren angstig en gestoord. Ze waren thuis niet onder controle te houden en konden niet naar school vanwege hun problemen. Meer ouders vroegen de zusters om te helpen. Naast counseling begonnen we ernaast ook onderwijs te geven, zodat ze niet zo ver achterop zouden raken. Het Heilig Kind Programma begon dus eigenlijk heel eenvoudig. Toen het groeide, moesten de zusters natuurlijk een certificering behalen.” Het Heilig Kind Programma werd zelfs gecertificeerd en goedgekeurd door het Palestijnse Ministerie van Onderwijs als een alternatief onderwijsprogramma.
Heilig Kind groeit
Vervolgens, in 2008, vroegen de zusters vijf lekenmedewerkers van de Franciscaanse gemeenschap, waaronder Barillaro en zijn vrouw Judith, om het beheer op zich te nemen van het programma, dat zich uitbreidde omdat steeds meer mensen hulp zochten. Tegelijkertijd vormden de medewerkers het Bethlehem Holy Child Program, een 501C (3) non-profit organisatie voor het groeiende Holy Child Program. De organisatie groeide al snel uit tot de huidige 13 leraren met bachelordiploma’s – 12 katholieken en één moslim – die stabiliteit hebben gebracht in het leven van de kinderen. Twee zusters Franciscanessen die in Jeruzalem wonen en werken, blijven het programma ondersteunen.
Moeder Shaun wees erop dat Iskander Khoury, de uitvoerend directeur en hoofd van de school, al sinds de oprichting aanwezig is. Hij hielp bij de zorg voor de eerste tiener die dit programma inspireerde.
De faciliteiten van de school maken 35 studenten tegelijkertijd mogelijk. Ze zijn katholiek en moslim, met een 50-50 verdeling. Barillaro vertelde aan het Register dat het programma “zowel een spirituele als emotionele centrering biedt, wat een andere dimensie toevoegt.
“HCP is gevestigd in Beit Sahour, net buiten Bethlehem. “Het is de grootste overgebleven christelijke bevolking op de Westelijke Jordaanoever,” zei hij, “dus we zijn bijna een anker geworden voor de mensen die in dat gebied wonen.”
De school gebruikt ook een programma dat “De Ongelooflijke Jaren (The Incredible Years)” heet, “wat wij een evidence-based programma noemen, met een vast curriculum dat gericht is op sociale en emotieregulerende vaardigheden en op probleemoplossende en communicatieve vaardigheden. Daarnaast krijgen de leerkrachten uitgebreide training en coaching en de ouders ook, zodat ook de ouders de vaardigheden leren die ze nodig hebben om succesvol te zijn.”
Op het eerste gezicht lijkt 35 kinderen misschien niet veel, maar Barillaro benadrukt dat “het veel verder dan dat reikt, omdat we oudergroepen hebben die een integraal onderdeel van het programma zijn, vooral de moedergroepen. Het ouderschapsprogramma is niet alleen gratis voor de ouders van HCP, maar voor elk gezin in de gemeenschap, vooral voor gezinnen die we niet kunnen inschrijven voor ons programma, maar die onze diensten nodig hebben. We helpen dus niet alleen de gezinnen in ons programma, maar ook hun buren of familieleden. Daarnaast vonden veel moeders dat het bijwonen van het ouderschapsprogramma hun huwelijk en gezinsleven hielp verbeteren en hun stressniveau aanzienlijk omlaag bracht.”
Moeder Shaun voegt eraan toe dat dit programma veel discussie op gang brengt tussen de vrouwen over het omgaan met opvoedings- en gezinsproblemen, “wat elk huwelijk ten goede komt”.
Het Holy Child Program heeft niet alleen de lokale gemeenschap geholpen, maar heeft ook ter plaatse training en advies gegeven aan andere organisaties. Het meest in het oog springend was een tweejarig project met de An-Najah Universiteit in Nablus.
Volgens de wet zijn alle scholen in Palestina verplicht om de Koran te onderwijzen aan moslimstudenten, of het nu een katholieke school is of niet. “Hoewel HCP dus verplicht is om de principes van het katholieke geloof en de islam apart te onderwijzen, bespreken de leerlingen elke ochtend tijdens de algemene vergadering met elkaar wat ze tijdens de godsdienstles hebben geleerd, waarbij ze de nadruk leggen op vergelijkbare waarden en praktijken,” legt Barillaro uit. “HCP richt zich niet op de verschillen. Dus met deze kinderen is er geen probleem. Ze spelen samen. Ze leven samen. En het zijn hun vrienden, Palestijnen – christenen en moslims.”
Cultureel gezien werden gezinnen met kinderen met emotionele of lichamelijke problemen vaak geconfronteerd met schaamte en een beperking van huwelijksvooruitzichten, omdat dergelijke moeilijkheden werden gezien als een straf van God.
Maar het programma van de zusters Franciscanessen streeft ernaar om een einde te maken aan dergelijke misvattingen en de interculturele eenheid te benadrukken.
Een voorbeeld van interculturele samenwerking in het Holy Child Program betrof een Palestijnse moslimjongen die een nier nodig had; hij kreeg er een van een Joodse familie waarvan hun kind was omgekomen bij een ongeluk. Daarom had hij het moeilijk op school, omdat veel van zijn moslimmedeleerlingen het niet respecteerden dat hij levensreddende hulp had gekregen van een joodse jongen.
Barillaro legt uit: “Een groep Israëli’s, vrienden van de familie van het overleden kind, nam contact met ons op en vroeg of we de jongen in ons programma konden opnemen. Omdat zijn ouders niet genoeg geld hadden om hem naar de school te laten vervoeren, zei dezelfde groep Israëli’s dat ze drie jaar lang voor zijn vervoer zouden betalen; je hebt dus een moslimjongen die naar een christelijke school gaat en door Israëli’s wordt gesteund. Een van de donateurs belde de moeder van de jongen zelfs regelmatig om de twee weken om te horen hoe het met het gezin ging.”
Op grotere schaal heeft de school een excursieprogramma: Met de hulp van Israëlische advocaten worden visa verkregen voor studenten en personeel om Israël binnen te gaan en het Israëlisch Nationaal Museum te bezoeken. “Ze staan dat niet toe tenzij ze je vertrouwen,” vertelde Barillaro aan het Register. “Wij zijn een van de weinigen die dat wel mogen, of die visa krijgen om onze studenten mee te nemen naar Tabgha aan het Meer van Galilea en naar de Netanya Safari Zoo. We hebben veel geluk gehad dat we onze studenten deze ervaringen konden bieden. Voor sommigen van hen is dit de eerste keer dat ze de oceaan [de Middellandse Zee] zien. Overal waar we komen, maakt onvermijdelijk iedereen positieve opmerkingen over hoe goed onze studenten zich gedragen.”
Met de huidige situatie in Palestina, op de Westelijke Jordaanoever, waar kinderen en hun ouders onder grote spanning leven, “is het ons doel om het zo normaal mogelijk te houden voor deze kinderen en ze elke dag naar school te laten komen,” zei Barillaro. “En we geven ze elke dag een warme maaltijd.” En er zijn speciale activiteiten gepland.
In oktober, met de jaarlijkse viering van de olijvenpluk op de Westelijke Jordaanoever, doet iedereen mee. Omdat de kinderen dol zijn op hamburgers, organiseerde de school een barbecue “om de spanning te verlichten waaronder ze voortdurend leven.”
Schooluniformen zijn een must. Barillaro zei dat de kinderen elke dag goed gekleed naar school komen: “Iedereen heeft een uniform. Dat is deel van het opbouwen van hun zelfrespect.”
“Ze leren om schoon, goedgekleed te komen -Het is zo belangrijk voor ouders om ervoor te zorgen dat ze dat doen,” voegt Moeder Shaun toe, “zodat hun kinderen geaccepteerd worden.
Bezoek, steun en hoop
Bezoekers kunnen verstrekkende gevolgen hebben. Moeder Barbara Johnson, vicaris-generaal van de Zusters Franciscanessen, zei dat wanneer de school soms bezoekers krijgt, zoals van de Ridders van het Heilig Graf, de leraren de kaart gebruiken om de kinderen te laten zien waar de mensen vandaan komen.
Ze vertelde het Register: “Een van de kleine kinderen zei: ‘Bedoel je dat jullie helemaal hierheen zijn gekomen om mij te zien? Dus dat is een ervaring van het gevoel dat al deze mensen die op bezoek komen voor hen zorgen, hen steunen of van hen houden.”
Natuurlijk is er geld nodig om het Holy Family-programma uit te voeren. Hoewel de school slechts $1.000 van de ouders vraagt (ze worden gesteund door gulle gevers, omdat de meeste ouders het schoolgeld van $1.000 niet kunnen betalen), kost het onderwijs van één kind $6.000 per jaar. “We zijn erg afhankelijk van pelgrims die, omdat we vlakbij het Herdersveld zitten, onze school komen bekijken,” zei Barillaro. Hij gaf het voorbeeld van de reactie van een toerist die de school bezocht, een vrouw die een donatie stuurde met een briefje waarop stond: “Toen ik naar het Heilig Kind Programma ging en die kinderen met hun leraren zag, toen zag ik het gezicht van God; ik zag het gezicht van Christus.”
Op dit moment hoopt de schoolleiding het gebouw te kunnen kopen waar de school momenteel ruimte huurt. Tot nu toe heeft het Bethlehem Holy Child Program ongeveer de helft van de vraagprijs opgehaald.
Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, de Latijnse patriarch van Jeruzalem, stemde ermee in om het eigendom te registreren op naam van het Latijns patriarchaat van Jeruzalem. De bescherming van de lokale kerk biedt extra zekerheid wat betreft het eigendomsrecht van het onroerend goed.
Eigendom is om verschillende redenen erg belangrijk.
“Je kunt subsidies krijgen als je eigenaar bent van het gebouw,” zei Moeder Shaun. Het zou de volledige ruimte van het gebouw beschikbaar maken om de diensten uit te breiden met meer klaslokalen om meer kinderen te kunnen helpen, plus ontmoetingsruimtes voor oudergroepen en spreekruimtes. Meer ruimte betekent “dat we zeker onze trainingsprogramma’s kunnen uitbreiden,” zei Moeder Shaun.
“Grote organisaties zoals het Bethlehem Ziekenhuis vragen ons om hen te helpen bij het implementeren van het programma,” zei Barillaro. Bovendien is er al een relatie met de Universiteit van Bethlehem en de An-Najah Universiteit in Nabloes om HCP’s beproefde programma te onderwijzen. Hij wees erop dat het programma internationaal geaccrediteerd is.
Uitzonderlijk belangrijk is dat “we een anker zijn voor christenen in dat gebied, en het bezit van het gebouw draagt daaraan bij omdat we blijvend aanwezig zijn,” benadrukte Barillaro.
“Het betekent dat we bij hen zullen blijven,” voegde moeder Shaun eraan toe. “Het is één ding om te huren, maar het is iets anders om het pand te bezitten.”
Die blijvende aanwezigheid is vooral belangrijk in deze tijd van crisis. Moeder Barbara maakte duidelijk dat wat betreft de huidige gebeurtenissen kinderen worden blootgesteld aan wat er in Gaza gebeurt: “Deze kleine kinderen zijn al getraumatiseerd of gestoord. Dus om zulke mensen te helpen door de steun van de zusters voort te zetten, geeft hen hoop.”
“Wat het aller-, allerkostbaarste is in de gezinnen zijn de kinderen,” vertelde kardinaal Fernando Filoni, grootmeester van de Ridderorde van het Heilig Graf, aan het Register. Als vriend van de Zusters Franciscanessen van de Eucharistie en bezoeker van het Heilig Kind Programma, merkte hij op: “Soms kunnen gezinnen niet alles alleen. ”
Via het Heilig Kind Programma, voegde hij eraan toe, “proberen we te helpen en ons best te doen, en ik ben blij dat mensen erg gevoelig zijn voor dit aspect….Mensen doen het graag, en de families zijn blij.”
“We evangeliseren zoveel verschillende mensen door gewoon te zijn wie we zijn,” concludeerde Barillaro. “Het Heilig Kind Programma is een prachtig voorbeeld van wat je kunt bereiken als je er maar volledig je zinnen op zet.
Meer Weten
Ga voor meer informatie over het Holy Child-programma naar HolyChildBethlehem.org, bekijk de succesverhalen en ontdek hoe je kunt helpen. Neem ook contact op via het Holy Child Program van Bethlehem, P.O. Box 7083, Meriden, CT 06450.
Joseph Pronechen is sinds 2005 staf redacteur bij de National Catholic Register en daarvóór regelmatig correspondent voor de krant. Zijn artikelen zijn verschenen in een aantal nationale nieuwsmedia, waaronder Columbia magazine, Soul, Faith and Family, Catholic Digest, Catholic Exchange, en Marian Helper. Zijn religieuze artikelen zijn ook verschenen in Fairfield County Catholic en in grote kranten. Hij is de auteur van Fruits of Fatima – Century of Signs and Wonders. Hij is afgestudeerd en gaf voorheen Engelse les en cursussen filmkunde die hij ontwikkelde aan een katholieke middelbare school in Connecticut. Joseph en zijn vrouw Mary wonen aan de oostkust.
