Katholieke acteur Jonathan Roumie praat over ‘Jesus Revolution’, ‘The Chosen’, ‘Mars voor het Leven’ en meer @NCRegister @Fran_Pollio19
Het uitbeelden van Jezus ‘verbindt mij met Christus’ zegt hij, en voegt eraan toe dat het geven van zijn pro-life speech vorige maand ‘het juiste was voor mij om te doen’.
Francesca Pollio Fenton/CNA; Kunst & Amusement; 12 februari 2023
De katholieke acteur Jonathan Roumie ruilt een tuniek en sandalen in voor broeken met wijde pijpen en shirts met wijd uitlopende mouwen bij het aannemen van zijn nieuwe rol in de aankomende film Jesus Revolution. Roumie, bekend van zijn rol als Jezus in de hitserie The Chosen, speelt de hippie-straatprediker Lonnie Frisbee.
Het waargebeurde verhaal speelt zich af in Zuid-Californië op het hoogtepunt van de hippie-tegencultuur in het begin van de jaren zeventig. De film toont het nationale spirituele ontwaken dat in die tijd plaatsvond en hoe een gemeenschap van tienerhippies Christus ontmoette. De film wordt uitgebracht op 24 februari.
CNA sprak met Roumie over zijn komende rol in Jesus Revolution, over de finale van seizoen drie van The Chosen, over het geloof en de Mars voor het Leven, en over de laatste “Bid40 Uitdaging” waaraan hij deze vastentijd deelneemt op de Hallow app.
Heel erg bedankt dat je de tijd neemt om met me te praten, Jonathan. Vertel me iets meer over je nieuwe rol als Lonnie Frisbee in Jesus Revolution. Hoe was het om vanuit de rol van Jezus in The Chosen over te stappen naar een personage als Lonnie?
Lonnie Frisbee was die evangelist, hippie straatprediker in de jaren ’60 en ’70 die duizenden jonge mensen tot Christus bracht door zijn charismatische prediking. En toen hij pastor Chuck Smith van Calvary Chapel Church ontmoette, was Chuck’s kerk op sterven na dood, en toen Chuck en Lonnie elkaar ontmoetten, zeiden ze dat het was alsof nitro glycerine tegenkwam, en er een explosie van de geest was. Dus Lonnie bracht deze tieners binnen, en Chuck gaf hen catechisatie en leerde hen de Schrift en de Bijbel – en voor je het weet explodeerde deze beweging hier in Zuid-Californië, en de wereld was nooit meer hetzelfde.
Lonnie spelen was gewoon een droom, want hij is een predikant, dus hij heeft deze gaven van de geest, en hij heeft een liefde voor Christus waar ik me in kan herkennen. Hem spelen is zoiets als, “Nou, hoe werkte Christus in Lonnie? Hoe kan dat eruit hebben gezien? En wat vertelt zijn leven ons over hoe God aanwezig was in zijn leven?” En om iemand neer te zetten die diep toegewijd was aan Christus, maar ook intense gebreken had, dat is, voor een acteur, het beste scenario. Het is het beste van twee werelden omdat het hem zo’n interessant personage maakt om te spelen. Dus ik bid gewoon, dat ik hem recht heb gedaan en dat de mensen de filmbioscoop uit zullen komen met het gevoel dat ze Jezus op een dieper niveau willen leren kennen.
Dat brengt me bij mijn volgende vraag: Wat hoop je dat de mensen zullen meenemen uit deze film?
Als ze nog niet eerder een relatie met Christus hebben gehad, misschien om te onderzoeken wat dat betekent. Als ze op zoek zijn naar betekenis in hun leven, als ze een doel proberen te vinden, en de verleidingen van het aardse leven hebben daar niet in voorzien, of het nu gaat om geld of seks of macht of drugs of wat dan ook, dat dan wat ze waarschijnlijk echt missen een relatie met Jezus is, want Hij is de ultieme vervulling van de menselijke geest.
En als je dat werkelijk ontdekt, dan is dat het. Ik bedoel, dat is het leven – en God is het leven. En alles valt op zijn plaats, en het lijden dat we allemaal gegarandeerd meemaken in dit aardse leven is nu wat beter hanteerbaar. Het doet nog steeds pijn, maar het is nu hanteerbaar, wetende dat er Iemand is die er doorheen is gegaan en die er voor en na de tijd zelf was om ons door die momenten in ons leven heen te leiden.
Zie je deze film als iets wat de huidige cultuur nodig heeft?
Duizend procent. Elke generatie is op een bepaald niveau op zoek naar betekenis. Gewoonlijk begint dat als tiener, zo niet eerder, soms later; en de zoektocht naar identiteit is consistent door de geschiedenis heen in elke generatie. Dus ik denk, opnieuw en met dit in gedachten, dat dit thema van vinden van hetgeen je echte identiteit geeft, is waar deze beweging over ging, en ik denk dat het nog net zo relevant is nu als 50 jaar geleden. De omstandigheden zijn misschien anders, maar het verhaal is nog steeds hetzelfde. En ik denk dat jonge mensen en degenen die op zoek zijn naar betekenis, de gelijkenis van de omstandigheden zullen kunnen zien als een weerspiegeling van wat er in hun eigen leven gebeurt en ook eruit komen met deze hunkering om God te kennen, voor het eerst of op een dieper niveau.
Ik heb het kunnen zien, en het was geweldig. Even over naar The Chosen. De finale is net uitgezonden, en mijn hart smolt helemaal bij de “lopen-op-het-water” scène. Hoe was het voor jou om zulke grote momenten uit de Bijbel uit te beelden, zoals de genezing van de vrouw met de vloeiingen, het voeden van de 5000, en het over water lopen?
Nou, uiteindelijk gaat het om de kleine momenten binnen deze grote scènes. Het gaat om de persoonlijke verbindingen die worden gelegd te midden van deze epische vergezichten, want als het alleen maar episch is omwille van het epische op zich, dan zal het je als show, als verhaal dat wordt verteld, niet op dezelfde manier raken. De Bijbel is natuurlijk anders, omdat die het geïnspireerde woord van God is. Maar als personages van een tv-programma, dat we samen deze momenten opbouwen, ik denk dat wat dat echt verankert is het kader van deze epische momenten in de Schrift rond deze persoonlijke verhalen dat we hebben geprobeerd te vertellen, dat deze plausibele verhalen zijn die ons helpen om, hopelijk, zeven seizoenen lang stand te houden.
Dus, dat gezegd hebbende, de technische aspecten van proberen te herscheppen van dat lopen over water, wat zoiets is alsof je weer een kind bent, je hebt zoiets van, “Wow.” Het is iets verbluffends. Na aflevering 8 had ik een gesprek met Dallas [Jenkins, bedenker en regisseur], en ik geloof dat ze het ervoor en het erna laten zien met de speciale effecten van het over het water lopen, en het is ongelooflijk hoeveel werk erin gaat zitten om dit er echt uit te laten zien en echt aan te laten voelen.
Hopelijk denk je over niets van dat alles na als je naar de show kijkt, ga je gewoon op in het verhaal van, in dit geval, de diepe pijn van Petrus over wat hij in de loop van de laatste paar afleveringen heeft gezien en zijn relatie met Christus en hoe dat uitpakt: Hoe ontmoet Christus hem? Waar ontmoet hij hem? Waarom ontmoet hij hem op de plek waar hij hem ontmoet? Wat gebeurt er op het moment dat hij hem in het water de hand reikt?
En zo geven we min of meer het deze andere context die volgens mij zo’n emotionele impact heeft, en ik denk dat het mensen de gelegenheid biedt om dieper te begrijpen dat deze personen mensen waren. Ze waren net zo menselijk als jij en ik.
Jezus was net zo menselijk als ieder van ons, minus de zonde natuurlijk, maar hij ervoer onze menselijkheid – en wat wij proberen aan te bieden is een kader voor hoe die menselijkheid er van dag tot dag zou hebben kunnen uitzien te midden van deze reusachtige wonderen.
Als je 5000 mensen voor je ziet terwijl de discipelen manden met voedsel dragen, raak je overweldigd. Je hebt zoiets van, “Zo zou het eruit kunnen hebben gezien.” Het is overweldigend. Het is emotioneel overweldigend en prachtig.
Hoe wordt je eigen geloof beïnvloed bij het uitbeelden van deze ongelooflijke momenten uit de Bijbel?
Het verbindt me gewoon meer met die momenten. Het verbindt me dieper met de Schrift. Het verbindt me met Christus. Het maakt dat ik hem dieper wil leren kennen en wil proberen een betere rentmeester te zijn van zijn genade en proberen zijn wil voor mij te onderscheiden op een dagelijkse basis met een mate van duidelijkheid die ik zelfs een paar jaar geleden niet had kunnen hebben. Dus het is een eer geweest.
Nou, je doet het geweldig. Ik zag je toespraak bij de Mars voor het Leven. Kun je me daar meer over vertellen en, in zekere zin, het publiekelijk je profileren als pro-life voorvechter, want ik weet dat je in je toespraak zei dat het een moeilijke beslissing voor je was?
Dodelijk voor mijn carrière. Nee, ik maak voor 100% een grapje. Het heeft geen enkel effect op mijn carrière, want het is wat God me vroeg te doen.
Ik wilde het niet doen. Ik zei dat kort in de rally speech, en daarna sprak ik er uitgebreid over tijdens het Rose diner. Ik wilde het niet doen. Ik wilde mijn teen niet in dat zwemwater dopen. Ik dacht: “Wat gaat er gebeuren?”
En er leken de ergste scenario’s in mijn hoofd op te komen – en dat was de angst die sprak, en dat was de vijand die probeerde in mijn hoofd te komen.
En zelfs de mensen die ik hierover raad had gevraagd zeiden, en terecht,: “Nou, misschien is het beroepsmatig niet het beste om te doen,” waarmee ze geen ongelijk hadden, maar persoonlijk moest ik dat aan de kant schuiven, en ik moest me persoonlijk en geestelijk afvragen wat het beste was om te doen.
En toen ik de oproep van boven kreeg om het te doen en om te praten over datgene waar ik omheen probeerde te praten, was dat een moment van overgave voor mij – en de kwestie begon zichzelf te schrijven, en ik kon gewoon niet anders.
En met wat inzichten over wie het publiek zou zijn, kon ik letterlijk uren van tevoren wat aanpassingen doen, en het leek veel mensen te bereiken.
Dus ik denk dat het het juiste voor me was om te doen. Het was ongemakkelijk voor mij om te doen. Maar, zoals gewoonlijk, staat God achter me, en hij helpt me door elk moment heen waarop ik iets doe dat een beetje ongewoon voor me is. En het eindigt veel beter dan ik me ooit had kunnen voorstellen – een veel betere beslissing dan ik ooit had kunnen voorspellen.
Het was prachtig, en bedankt dat je het hebt gedaan. Mijn laatste vraag gaat over de Vastentijd#Bid40 (Lent #Pray40), je laatste gebedsuitdaging met Hallow. Kun je ons daar meer over vertellen?
Oh man, het wordt geweldig. Jim Caviezel en ik gaan om de beurt The Imitation of Christ lezen gedurende de 40 dagen. Het is het meest gelezen boek na de Bijbel zelf.
Er zullen ook andere gasten zijn die de verschillende facetten van de uitdaging zullen doen. Mark Wahlberg zal elke vrijdag een uitdaging rond het vasten verzorgen. Er zijn een paar andere speciale gasten die ook komen meedoen, op manieren die volgens mij zo vervullend en genezend zullen zijn voor mensen.
Ik kan niet wachten tot mensen gaan meedoen. Het was een van de krachtigste meditaties waaraan ik ooit heb kunnen deelnemen qua vertellen, en ik werd aangedaan terwijl ik het las. Ik moest een paar keer stoppen om tot mezelf te komen. Dus ik denk dat het een superkrachtige manier zal zijn voor mensen om zich met Christus te verbinden deze vastentijd. Ik kan mensen niet genoeg aanmoedigen om snel mee te doen. Het heeft de potentie om je leven te veranderen.
Francesca Pollio Fenton/CNA
Francesca is de Social Media Manager voor Catholic News Agency. Ze behaalde haar diploma in Communicatie met speciale aandacht voor Digitale Media aan de Universiteit van Colorado – Denver.
Wilt u meer willen lezen of horen over ‘Betekenisgeving‘? Klik dan hier
Wilt u meer willen lezen of horen van de journaliste ‘Francesca Pollio Fenton‘? Klik dan hier
Keywoorden: | Acteur Jonathan Roumie | Betekenisgeving | CNAlive | Francesca Pollio Fenton | Hippie-tegencultuur | Jaren zeventig | ‘Jesus Revolution’ | Liefde die leven geeft | Mars voor het Leven | NCRegister | Pro-Life toespraak | ‘The Chosen’ | Ultieme vervulling van de menselijke geest | zoektocht naar identiteit
