Komende Synode over Synodaliteit richt zich op leer van Christus en Zijn Kerk
Steven Mosher interviewt dr. Thomas Ward, voorzitter van de John Paul II Academy for Human Life and the Family, die waarschuwt dat de komende Synode over Synodaliteit zou kunnen leiden tot een ‘radicale paradigmaverschuiving in de katholieke moraal over leven en gezin’.
Steven Mosher, Blogs – 18 aug 2023 (LifeSiteNews) – Steven Mosher interviewde onlangs de voorzitter van de Johannes Paulus II Academie voor Menselijk Leven en Gezin (JAHLF), dr. Thomas Ward. De JAHLF werd zeven jaar geleden opgericht na het “opnieuw uitvinden” van de Pauselijke Academie voor het Leven (PAV), oorspronkelijk opgericht door paus Johannes Paulus II. Dr. Ward zelf werd, samen met een aantal andere uitgesproken pro-life leden van de PAV, gevraagd om de Academie te verlaten door de aantredende aartsbisschop Paglia, die sindsdien, om eerlijk te zijn, de Academie een heel andere richting heeft gegeven dan JPII op het oog had. In 2017, na deze ontslagen, werd de Johannes Paulus II Academie voor Menselijk Leven en Gezin opgericht om dezelfde doelen te dienen als de oorspronkelijke Pauselijke Academie voor het Leven voor de interdisciplinaire studie en verdediging van het menselijk leven in al zijn stadia. Ze zetten hun werk vandaag de dag voort, volledig trouw aan het authentieke leergezag en de eeuwige leer van de Katholieke Kerk.
Steven Mosher: Dr. Ward, als voorzitter van de JPII Academie voor Menselijk Leven en Gezin, hoe kijken u en andere leden van de Academie aan tegen de komende Synode over Synodaliteit, die van 4 tot 29 oktober in Rome zal worden gehouden?
Dr. Thomas Ward: Ikzelf en veel andere leden van onze Academie zijn zeer bezorgd dat de Synode over Synodaliteit gebruikt zal worden om een radicale paradigmaverschuiving te bewerkstelligen omtrent de katholieke moraal over het leven en het gezin.
Steven Mosher: Dat is een boude bewering die velen zal choqueren. Kunt u dat onderbouwen?
Dr. Ward: Ja, dat kan ik. Laat me de woorden citeren van hooggeplaatste kerkelijke functionarissen die openlijk werken aan deze radicale paradigmaverschuiving in de katholieke moraal, te beginnen met aartsbisschop Vincenzo Paglia, die door paus Franciscus is benoemd tot hoofd van de Pauselijke Academie voor het Leven (PAV). In de woorden van aartsbisschop Paglia is de rol van de PAV
de uitnodiging aan te nemen uit paragraaf 3 van zijn Apostolische Constitutie Veritatis Gaudium (de Apostolische Constitutie over Kerkelijke Universiteiten en Faculteiten) voor een radicale paradigmaverschuiving in theologische reflectie.
… een dienst te verlenen aan het leergezag door een ruimte voor dialoog te openen die onderzoek mogelijk maakt en aanmoedigt. Dit is hoe we de rol van de Academie zien, die paus Franciscus zelf ook in de frontlinie wilde hebben over delicate kwesties die moeten worden aangepakt door middel van een transdisciplinaire aanpak. [cursief toegevoegd]
LEES OOK: Mgr. Pope spreekt zich uit tegen de ‘synodale kerk’: ‘Ik wil de katholieke kerk’
Steven Mosher: Dus die opvallende zin, “radicale paradigmaverschuiving”, komt van Franciscus zelf?
Dr. Ward: Een paradigma is een conceptueel kader. Paradigmaverschuivingen in de wetenschap ontstaan wanneer het dominante paradigma in een crisis raakt door nieuwe informatie. Het resultaat is dat het vorige paradigma wordt vervangen door een nieuw conceptueel raamwerk of systeem van overtuigingen. Maar vergeet niet dat het “paradigma” in kwestie in dit geval ons systeem van katholieke overtuigingen is.
En, om uw vraag te beantwoorden, de zin komt uit paragraaf drie van de encycliek Veritatis Gaudium van paus Franciscus, waarin hij oproept tot “een brede en genereuze inspanning voor een radicale paradigmaverschuiving, of liever – durf ik te zeggen – voor een gedurfde culturele revolutie.”
Steven Mosher: Voor iemand die nauw bekend is met de tragedie van China’s Culturele Revolutie, heeft de oproep tot een “gewaagde culturele revolutie” een verontrustende klank. Wat hebben Paglia en PAV de afgelopen jaren gedaan om de “gewaagde culturele revolutie” van Franciscus te bevorderen?
Dr. Ward: Zoals ik al zei, organiseerde aartsbisschop Paglia een interdisciplinair studieseminar dat resulteerde in een boek met de titel Theological Ethics of Life: Scripture, Tradition, Practical Challenges. Gepubliceerd door PAV, was het boek, in aartsbisschop Paglia’s eigen woorden, een poging om de uitnodiging in Veritatis Gaudium voor een “radicale paradigmaverschuiving in theologische reflectie” aan te nemen.
Dan zijn er nog de publieke uitspraken van aartsbisschop Paglia zelf over zaken als hulp bij zelfdoding en abortus, waarin hij eenvoudigweg weigert de duidelijke leer van de Kerk te verdedigen:
- “Persoonlijk zou ik niet aan hulp bij zelfdoding doen, maar ik begrijp dat juridische bemiddeling het grootste gemeenschappelijke goed kan vormen dat concreet mogelijk is in de omstandigheden waarin we ons bevinden.”[1]
- “Ik denk dat wet 194 [die abortus-op-verzoek in Italië legaliseerde in 1978] nu een pijler is van ons sociale leven.” Toen hem vervolgens werd gevraagd of hij van plan was deze wet in twijfel te trekken, antwoordde Paglia: “Nee, absoluut niet, absoluut niet!” [2]
Tenslotte is er het onmiskenbare feit dat een aantal van Paglia’s nieuwe benoemingen in de PAV mensen zijn die het fel oneens zijn met de leer van de Kerk over anticonceptie, abortus en euthanasie.
LEES VERDER: Vaticaanse bronnen tippen organisator Wereldjongerendagen als aankomend hoofd van Vaticaan dicasterium
Steven Mosher: Behalve Paglia en de PAV, wie zijn enkele van de anderen die met Franciscus samenwerken aan de “radicale paradigmaverschuiving” waar we het over hadden?
Dr. Ward: Allereerst moeten we begrijpen dat dit allemaal dateert van vóór de verkiezing van paus Franciscus. We weten bijvoorbeeld dat ex-kardinaal Theodore McCarrick gesprekken voerde over de verkiezing van kardinaal Bergoglio tot paus. Hij meldt dat een invloedrijke Italiaan hem vertelde dat kardinaal Bergoglio “de Kerk zou kunnen hervormen. Als we hem vijf jaar zouden geven, zou hij ons weer op koers kunnen zetten… [hij] zou de Kerk opnieuw kunnen bouwen.” [3]
Na de verkiezing van Franciscus sloot kardinaal Pietro Parolin, de staatssecretaris van het Vaticaan, zich aan bij het koor. Toen hij sprak over de publicatie van Amoris Laetitia, zei hij dat deze een “paradigmaverschuiving” betekende voor de Kerk.
In de V.S. zijn er geestelijken zoals kardinaal Blaise Cupich die bijdragen aan de “culturele revolutie” in de Kerk binnen zijn aartsbisdom door bijvoorbeeld de huwelijksvoorbereidingscursussen te herdefiniëren. Cupich heeft gezegd: “Het kerndoel van het formele onderricht over het huwelijk is begeleiding, niet het nastreven van een abstracte, geïsoleerde verzameling waarheden. Dit betekent een grote verschuiving in de benadering van ons dienstwerk die niets minder dan revolutionair is.”
Steven Mosher: Het doet me eraan denken, dat de katholieke kerk vanaf het moment dat ze door Christus werd gesticht haar eigen goedaardige “culturele revolutie” begon uit te voeren in de heidense wereld, vooral op het gebied van huwelijk, gezin en seksuele moraal.
Dr. Ward: Ja, je zou kunnen zeggen dat de kerk op deze gebieden een gedurfde culturele revolutie leidde die leidde tot een paradigmaverschuiving in het denken van mensen.
Kyle Harper, een professor in de klassieke talen, bedacht de term “de eerste seksuele revolutie” om de vervanging van de heidense seksuele zeden van het oude Rome door de christelijke seksuele moraal te beschrijven. Dit nieuwe paradigma verbood onder meer homoseksuele handelingen en seks buiten het huwelijk. Deze christelijke paradigmaverschuiving veranderde de Westerse wereld enorm ten goede en was bijna tweeduizend jaar lang het dominante paradigma in de Westerse wereld.
Steven Mosher: De vroege kerkvaders begrepen het belang van standvastigheid in kwesties van seksuele moraliteit, nietwaar? Ik heb de indruk dat ze niet om wat Paglia nu “gevoelige kwesties” noemt heen draaiden, maar ze recht voor zijn raap behandelden, zoals Christus zelf deed.
Dr. Ward: U hebt helemaal gelijk. Neem de Didache: The Lord’s Teaching Through the Twelve Apostles to the Nations (Διδαχὴ Κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν) (vert.: Didache, de leer van de Heer via de twaalf apostelen aan de volkeren), die onze oudste bewaard gebleven schriftelijke catechismus is.
De Didache wordt door moderne schriftgeleerden gedateerd in de eerste eeuw en was het product van christelijke schrijvers van de tweede generatie die bekend staan als de Apostolische Vaders.
De Didache maakt duidelijk dat er geen middenweg was tussen de heidense Romeinse cultuur van de dood en de nieuwe christelijke cultuur van het leven. ”Er zijn twee wegen, een van het leven en een van de dood, en er is een groot verschil tussen deze twee wegen,” merkt de Didache zelf op. Ze verbiedt vervolgens specifiek moord, overspel, het onteren van jongens, seksuele promiscuïteit, diefstal, abortus en kindermoord. Christenen werd in niet mis te verstane bewoordingen verteld dat ze de geboden van de Heer niet mochten verzaken of ervan afwijken.
LEES OOK: Wat zou Sint Alfonsus zeggen over de kritiek van paus Franciscus op ‘starre’ seminaristen?
Steven Mosher: Terugkomend op de Synode over Synodaliteit, denkt u dat die deel uitmaakt van de “gewaagde culturele revolutie” die de Kerk naar de beloofde “paradigmaverschuiving” moet leiden? Ik merk dat zelfs vooraanstaande kardinalen de betekenis van synodaliteit niet duidelijk kunnen verwoorden, wat voor mij suggereert dat hier veel rook en spiegels (vert.: schijn en bedrog, rookgordijnen) in het spel zijn.
Dr. Ward: Ik zie de aankomende Synode niet alleen als een onderdeel van de culturele revolutie, maar meer nog als het feitelijke mechanisme waarmee de paradigmawisseling moet worden bewerkstelligd.
Ik zal het uitleggen. Paglia’s boek, Theological Ethics of Life: Scripture, Tradition, Practical Challenges, was eigenlijk een soort proefdraaien voor de komende synode. Toen hem werd gevraagd of de “vrije en open discussie in het boek een teken van synodaliteit is”, was zijn antwoord een volmondig ja.
“Er is geen andere manier, vooral niet als het gaat om zulke fundamentele kwesties als die met betrekking tot de vele dimensies van het menselijk leven,” zei Paglia. “We volgden een pad van studie en reflectie dat ons ertoe bracht om de kwesties van bio-ethiek in een nieuw licht te zien, te beginnen met de rol van onderscheiding en het gevormde geweten van de moreel handelende persoon… Het is zeker een proces dat de synodale breedte en het klimaat weerspiegelt waarin paus Franciscus wil dat de Kerk opereert.”
Steven Mosher: Het klinkt alsof Paglia zegt dat individuen (moreel handelende personen) voor zichzelf kunnen bepalen hoe ze zich moeten gedragen in het licht van de moderne wereld waarin we leven, en dat de rol van de Kerk slechts is om hen te “begeleiden” in die beslissing.
Dr. Ward: Precies. En als de kerk verondersteld superieure, moderne culturele en wetenschappelijke inzichten over het leven en de menselijke seksualiteit zou accepteren en omarmen, zou ze daarmee 2000 jaar magisteriële leer verwerpen die gebaseerd is op de onderrichtingen van Jezus Christus. Daarmee zou ze de mensheid hebben overgeleverd aan het neo-heidense nihilisme en zou ze in wezen haar zaligmakende rol hebben verloochend.
Steven Mosher: Denkt u dat dit de uitkomst zal zijn van de Synode over Synodaliteit, vooral met betrekking tot leven, gezin en seksuele moraal?
Dr. Ward: Ik maak me grote zorgen. Kijk eens naar de opvattingen van degenen die de leiding hebben gekregen over deze revolutionaire exercitie. De relator – de belangrijkste schrijver en manager – van de Synode is kardinaal Jean-Claude Hollerich, S.J. uit Luxemburg, die openlijk leringen en praktijken heeft omarmd die duidelijk in strijd zijn met wat de Kerk altijd heeft geleerd. De secretaris van de Synode is kardinaal Mario Grech die, hoewel hij geen erkend theoloog is, al beweringen doet over het doctrinaire belang van de Synode over Synodaliteit.
Dan is er nog pater James Martin, S.J., die berucht is vanwege zijn non-stop LGBT-pleitbezorging. Martin werd persoonlijk door paus Franciscus aangewezen om deel te nemen aan de Synode en vierde dit meteen als een overwinning voor homoseksuelen door te zeggen: “Voor veel LGBTQ-mensen, die al zo lang gewend zijn dat ze niet eens genoemd worden – laat staan dat er naar ze geluisterd wordt – was dit een historische stap voorwaarts. Als zodanig is de Synode, in een kerk van licht en schaduw voor LGBTQ-mensen, een duidelijk licht geweest.”
Misschien wel de meest alarmerende revolutionaire ontwikkeling van de afgelopen weken is de benoeming geweest door de paus van aartsbisschop Victor Manuel “Tucho” Fernandez in het Dicasterium voor de Geloofsleer. Fernandez kreeg naar verluidt de opdracht om niet alleen “de eeuwige leer van de Kerk” door te geven, maar om ervoor te zorgen dat er rekening wordt gehouden met het “recente leergezag” van Franciscus en te voorkomen dat er “leerstellige fouten” worden gecorrigeerd.
Rorate Caeli meldde dat “Fernandez heeft gezegd dat Franciscus hem heeft verteld om ‘het denken en de theologische reflectie te bevorderen in dialoog met de wereld en de wetenschap, dat wil zeggen, in plaats van vervolgingen en veroordelingen.’ [4]
LEES: Kardinaal Burke: ‘Populistische retoriek’ in verband met paus Franciscus ondermijnt katholieke leer
Dit klinkt voor mij als een soort preventieve aanval op degenen die de altijd geldende leer van de Kerk willen verdedigen, zelfs als een aanmoediging aan de culturele revolutionairen om, zoals Franciscus het eerder verwoordde, “stoutmoedig” te zijn. Hoe radicaal de “paradigmaverschuiving” ook blijkt te zijn die wordt voorgesteld door degenen die de Synode over Synodaliteit leiden, het lijkt onwaarschijnlijk dat Fernandez zich ertegen zal verzetten.
Steven Mosher: In de politiek zeggen we vaak dat mensen politiek beleid zijn, dat wil zeggen dat het soort mensen dat je benoemt op gezagsposities in zekere zin de uitkomst bepaalt. Denkt u dat de benoeming van kardinalen Hollerich en Grech op leiderschapsposities bij de Synode “de kaarten schudt” ten gunste van ketterse standpunten?
Dr. Ward: Absoluut. En de moedigste verdedigers van het katholieke geloof van onze tijd doen dat goed. Wijlen de grote kardinaal George Pell, bijvoorbeeld, merkte op dat “kardinaal Jean-Claude Hollerich in het openbaar de fundamentele leer van de Kerk over seksualiteit heeft verworpen, op grond van het feit dat deze in tegenspraak zou zijn met de moderne wetenschap. Hij voegde eraan toe dat dit in normale tijden zou hebben betekend dat zijn aanblijven als relator [van de Synode] ongepast was, ja zelfs onmogelijk.””
De benoeming van kardinaal Grech als secretaris van de Synode, samen met zijn latere opmerkingen over de revolutionaire veranderingen die de Synode teweeg zou kunnen brengen, zorgden ervoor dat kardinaal Gerhard Müller bezwaar maakte. Het voormalige hoofd van het doctrinair bureau van het Vaticaan zei dat, hoewel
kardinaal Grech, die spreekt over het juiste ontvangen van de ecclesiologie van het concilie in het licht van de Synode, zichzelf presenteert als een superautoriteit, is hij geen erkend theoloog, hij heeft geen gewicht in de academische theologie… hij presenteert een nieuwe hermeneutiek van het katholieke geloof alleen omdat hij de secretaris is van de Synode, die geen autoriteit heeft over de leer van de Kerk; en al deze bisschoppensynodes [die leiden tot de Synode over Synodaliteit] en het proces hebben geen autoriteit, op geen enkele manier een magisteriële autoriteit.
Bij verdere navraag wat hij vond van de focus op de “LGBTQ” gemeenschap, antwoordde kardinaal Müller dat “het doel van deze ideologie [is] om [de] Katholieke Kerk te instrumentaliseren om hun eigen ideeën te promoten.”
Het laatste woord komt toe aan de grote kardinaal Raymond Burke die, verwijzend naar de opmerkingen van de Synode over de veronderstelde noodzaak om de leer van de Kerk te moderniseren om zich aan te passen aan de samenleving en de wetenschap, het volgende zei: “Dit zijn menselijke uitvindingen, menselijke ideologieën die worden doorgedrukt en de Kerk wordt gebruikt… bijna als een overheidsinstelling die wordt gemanipuleerd om bepaalde programma’s en bepaalde agenda’s te bevorderen. En dus moeten we ons bewust worden van wat er gebeurt.”
Twee millennia geleden waarschuwde de Didache ons dat “er twee wegen zijn, een van het leven en een van de dood, en er is een groot verschil tussen deze twee wegen“.
Als, God verhoede het, een immorele revolutie door “katholieke” kerkelijke functionarissen er in zou slagen om de heidense seksuele mores in de Kerk opnieuw in te voeren, dan zou het zijn alsof Christus nooit op deze aarde had gewandeld.
Dat is niet mogelijk.
Steven Mosher: Nee, dat is niet mogelijk. En we hebben de belofte van Onze Heer dat de poorten van de hel niet zullen zegevieren over Zijn Kerk. Maar het lijkt mij dat wij, leken, ook ons steentje moeten bijdragen en in de weken voorafgaand aan de Synode in oktober onze gebeden tot de hemel moeten richten voor deze intentie en onze zorgen moeten kenbaar maken aan onze priesters en bisschoppen.
Dr. Ward: U hebt gelijk dat u eindigt met een hoopvolle noot, een hoop die ik met u deel.
Laten we allemaal onthouden, zoals kardinaal Müller schrijft in zijn nieuwe boek Ware en valse hervorming: Wat het betekent om katholiek te zijn: “Jezus Christus is de naam van de enige revolutie die het verdient om zo genoemd te worden, niet alleen omdat Hij iets beter heeft gemaakt voor de volgende keer, maar omdat Hij voor altijd alles goed en nieuw heeft gemaakt.”
Referenties
[1] Aartsbisschop Paglia, 19 april 2023, in een toespraak tot het Internationale Festival van de Journalistiek in Perugia, Italië.
[2] Aartsbisschop Paglia, 26 augustus 2022, in een tv-interview met Rai Tre
[3] Interview met kardinaal McCarrick over het conclaaf van 2013. Transcript door Peter Baklinski, LifeSiteNews.
[4] Rorate Caeli, 15 juni 2023
Steven Mosher is een internationaal erkende autoriteit op het gebied van China en bevolkingsvraagstukken, een veelgeprezen auteur en spreker en oprichter en hoofd van het Population Research Institute. Hij was de eerste Amerikaanse sociale wetenschapper die het vasteland van China bezocht in 1979, waar hij getuige was van vrouwen die gedwongen werden abortus te plegen onder het nieuwe “één-kind-beleid” hetgeen hij vervolgens aan de wereld onthulde. Mosher was in die tijd een atheïst die voor abortus was, maar toen hij getuige was van deze traumatische abortussen, heroverwoog hij zijn overtuigingen en werd hij uiteindelijk een praktiserend, pro-life rooms-katholiek.
Mosher is vele malen voor het Amerikaanse Congres verschenen als expert op het gebied van wereldbevolking, China en mensenrechtenschendingen.Hij verscheen ook op tv in Good Morning America, 60 Minutes, The Today Show, 20/20, FOX en CNN news en was regelmatig te gast in praatprogramma’s op de radio in het hele land.
Hij is de auteur van de bestseller A Mother’s Ordeal: One Woman’s Fight Against China’s One-Child Policy. Zijn nieuwste boek is Bully of Asia, waarin hij de dreiging van China voor de hele wereld op dit moment blootlegt.
Artikelen van Steve zijn verschenen in The Wall Street Journal, Reader’s Digest, The New Republic, The Washington Post, National Review, Reason, The Asian Wall Street Journal, Freedom Review, Linacre Quarterly, Catholic World Report, Human Life Review, First Things en talloze andere publicaties.
Steven Mosher woont in Virginia met zijn vrouw Vera en hun negen kinderen.
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer lezen over wat Paus Benedictus XVI reeds benoemde als ‘de dictatuur van het relativisme‘? Klik dan hier, of gebruik één van de andere ‘tags’ boven- of onderaan deze post.
Wilt u het openhartige interview beluisteren en zien van Pater Elias met Dr.Thomas Ward in de serie ‘Vita donum‘? Klik dan hier.
Wilt u het openhartige interview beluisteren en zien van Pater Elias met Stephen Mosher over onder andere het drama van de geboortepolitiek in China, ook weer in de serie ‘Vita donum‘? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over de aankomende ‘Synode over synodaliteit‘ die 4 oktober 2023 gaat beginnen? Klik dan hier, of gebruik één van de andere ‘tags’ boven- of onderaan deze post.
Keywoorden die niet in de tags zijn opgenomen: Dictatuur van het relativisme | Gezin | H.Alfonsus | Huwelijk en gezin | James Martin s.j. | Kardinaal Blase Cupich | Kardinaal Gerhard Müller | Kardinaal Jean-Claude Hollerich s.j. | Kardinaal Mario Grech | Kardinaal Raymond Burke | LGBTQ+ dossier | Overleden kardinaal George Pell | Seksuele revolutie | Synodaliteit | Veritatis Gaudium | Voormalig kardinaal Theodore McCarrick |
