‘Onze ogen gevestigd houden op Christus’: bevatten de eucharistische congressen van 1938 en 2021 in Boedapest een profetische boodschap voor het Westen? @NCRegister @Solena_Tad
Een onlangs ingewijde kapel in Hongarije, die de twee gebeurtenissen herdenkt die vooruitliepen op grote onrust in het Westen, is bedoeld als een heiligdom van gebed voor wereldvrede.
Solène Tadié; Katholiek overig; 28 maart 2024
BOEDAPEST, Hongarije – Wat als de geschiedenis en diepgewortelde christelijke identiteit van Hongarije een boodschap inhoudt voor het Westen?
Deze mogelijkheid lijkt te worden gesuggereerd door de verrassende overeenkomst qua ontwikkelingen over de tijd heen tussen het eerste Internationale Eucharistische Congres (IEC) in Hongarije, gehouden in mei 1938, net toen Europa op het punt stond zich in een oorlog van ongekende wreedheid te storten, en het congres dat in september 2021 werd gehouden, een paar maanden voor het opnieuw oplaaien van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne dat voor de zoveelste keer het geopolitieke evenwicht op het oude continent heeft verstoord.
Voor veel Hongaarse gelovigen is deze timing geen toeval, maar juist onderdeel van een groter plan van God, die door de geschiedenis heen zijn boodschappen op verschillende plaatsen in de wereld heeft gedistilleerd, door middel van verschijningen of gebeurtenissen met een grote symbolische betekenis.
Voor hen vormden de twee gebeurtenissen, die gemeen hadden dat ze een diepe vurigheid in het volk aanwakkerden, een spirituele voorbereiding, zowel voor de gelovigen ter plekke als voor de universele Kerk, aan de vooravond van beproevingen voor Europa en het Westen.
Bewogen door deze diepe overtuiging hebben lokale gemeenschappen hun krachten gebundeld om een kapel op te richten die de twee gebeurtenissen herdenkt en die een internationaal bedevaartsoord moet worden voor de vrede van de volkeren. Gelegen in het hart van een natuurpark in de buitenwijken van Boedapest, werd het nieuwe heiligdom afgelopen december ingewijd door de primaat van Hongarije en aartsbisschop van Esztergom-Boedapest, kardinaal Péter Erdő.
Spiritueel geschenk
“Het Congres van 1938 was een speciaal moment van genade, gemarkeerd door groot en intens gebed voor vrede, met speciale aandacht voor katholieken in het Duitse Rijk die niet aanwezig konden zijn [Hitler had hun deelname aan het evenement verboden],” zei kardinaal Erdő in een interview met het Register.
Het Internationale Eucharistische Congres (IEC) is een religieuze bijeenkomst van geestelijken en leken met als doel het evangeliseren van de wereld door middel van de aanbidding van de H.Eucharistie. Het evenement in Boedapest in 2021 was het 52e internationale congres sinds de start in 1881 in Lille, in Frankrijk.
De bijeenkomst van 25 tot 29 mei 1938, die plaatsvond in een klimaat van grote bezorgdheid daar de oorlogsdreiging in Europa steeds duidelijker werd, trok honderdduizenden mensen uit heel Hongarije en vele andere landen, verenigd in hun onwankelbare geloof in de goddelijke Voorzienigheid en in hun devotie voor de Eucharistie.
Het was juist om een gemeenschappelijk front van christenen te smeden tegen de opkomst van de goddeloze ideologieën van die tijd – nazisme en communisme – dat kardinaal Eugenio Pacelli, de pauselijke legaat die een paar maanden later paus Pius XII zou worden, een oproep deed aan de 150.000 mensen die op de openingsdag van de vieringen op het Heldenplein in Boedapest bijeen waren.
“Dit Eucharistisch Congres vertegenwoordigde een soort spirituele voorbereiding voor alle vertegenwoordigde volkeren, aan de vooravond van de verschrikkelijke beproeving die de Tweede Wereldoorlog was,” zei kardinaal Erdő, benadrukkend dat Pius XII zelf deze gebeurtenis later zou noemen als een speciaal spiritueel geschenk dat aan Hongarije was gegeven, om het te helpen de oorlog te overleven en de daaropvolgende Sovjetbezetting die de bevolking tot 1989 zou onderdrukken.
In september 2021, meer dan 80 jaar na de eerste IEC in Boedapest, vond daar de tweede bijeenkomst plaats in een wereld die diep had geschud op haar grondvesten door de COVID-19 epidemie. Het was het eerste grootschalige katholieke evenement sinds het begin van de COVID-lockdowns in maart 2020, die leidden tot de opschorting van alle religieuze vieringen in de meeste westerse landen, naast een groot aantal andere publieke burgerlijke vrijheden. Niemand kon zich toen voorstellen dat er slechts een paar maanden later opnieuw oorlog zou uitbreken aan de poorten van het Oude Continent in Oekraïne in februari 2022.
Het opnieuw weerklinken in 2021 van het refrein uit de officiële hymne van het congres van 1938 – “O aanbiddelijke Redemptor, Jezus in de Eucharistie, zegen deze aarde met vrede en eer” – voegde volgens de primaat van Hongarije toe aan de dimensie van voorzienigheid die werd toegevoegd aan de tweede bijeenkomst in Boedapest als een nieuwe omhelzing van troost voor een christendom dat wordt geconfronteerd met de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog.
“Deze IEC van 2021 was een zeer sterke spirituele ervaring, een onvergetelijke bijeenkomst die culmineerde in de grote processie met kaarslicht en de afsluitende mis van paus Franciscus de volgende ochtend,” vervolgde kardinaal Erdő. Het was de eerste keer in 21 jaar dat een paus dit internationale evenement bijwoonde.
“Toen een paar maanden later de oorlog uitbrak in Oekraïne, voelden velen van ons dat de Voorzienigheid opnieuw was gekomen om een groot teken te geven aan alle gelovigen, om hen te troosten zodat ze de nieuwe moeilijkheden van de geschiedenis die voor ons opdoemden, konden doorstaan en tegemoet treden met een waarlijk katholieke spiritualiteit.”
Hij merkte op dat het ook het Heldenplein in Boedapest was waar Johannes Paulus II stond ten tijde van de mislukte staatsgreep in Moskou in 1991, die de ineenstorting van de Sovjet-Unie formaliseerde.
Gebedscentrum voor vrede en verzoening
In het kielzog van de vieringen van 2021 verspreidde zich onder de gelovigen al snel het verlangen om deze spirituele gaven meer permanent te verankeren in het materiële landschap van Hongarije. Dit verlangen werd geconcretiseerd door de bouw van een gedenkkapel als gebedscentrum voor vrede.
De nieuwe kapel, die zich in het Normafa natuurpark aan de rand van Boedapest bevindt en op 8 december werd ingehuldigd, is in meerdere opzichten symbolisch.
Hoewel er in de regio al verschillende kapellen waren gebouwd door boerengemeenschappen toen het land aan het einde van de 17e eeuw werd bevrijd van het juk van het Ottomaanse Rijk, was het op deze plek, waar ooit een kapel gewijd aan Sint Anna stond, dat initiatieven ontstonden om te bidden voor vrede na de verschijningen van Fatima in Portugal in 1917 en deze werden voortgezet tijdens het interbellum.
In die tijd hadden de plaatselijke gelovigen de gemeenschappelijke wens geuit om een verzoeningskapel op te richten ter ere van de Maagd Regina Mundi (“Koningin van de Wereld”). Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog nam dezelfde gemeenschap de door kardinaal József Mindszenty geïnitieerde traditie over om elke eerste zaterdag van de maand een rozenkrans van verzoening te bidden, nog steeds met dezelfde hoop dat hun kapelproject werkelijkheid zou worden.
Maar pas na het Internationale Eucharistische Congres van 2021 en vervolgens de oorlog in Oekraïne kreeg hun beweging het nodige momentum voor de realisatie ervan, toen er processies met kaarslicht voor vrede en nieuwe rozenkranskettingen werden gebeden in de omringende omgeving.
“Ik was echt geraakt door de gedrevenheid van deze groepen gelovigen, en nadat ik een Rozenkransmis had gevierd op de eerste zaterdag van de maand, in de nasleep van de IEC, beloofde ik hen te helpen,” zei kardinaal Erdő.
Er werd toen een inzamelingsactie gestart onder de gelovigen in de regio, die het benodigde bedrag in slechts een paar maanden vergaarde.
“Het is misschien niet zo’n groot project als 80 jaar geleden werd gedacht, maar het resultaat is zowel modern, eenvoudig als zeer esthetisch,” zei de kardinaal, die met liefde terugdenkt aan de prachtige besneeuwde dag waarop hij de kapel inwijdde, op het hoogfeest van de Onbevlekte Ontvangenis. “De waarschuwingen van de autoriteiten over het risico van uitglijden die dag temperden de motivatie van de menigte niet, die met honderden erop uittrok om dit nieuwe gebedscentrum te verwelkomen, en de viering was echt gedenkwaardig.”
Onder de aanwezige gelovigen bevond zich zelfs een groep pelgrims die te paard in traditionele klederdracht uit Polen was gekomen, en anderen uit Roemenië, als teken van de universele reikwijdte van het nieuwe gebedscentrum.
Voorzienige taak om in leven te blijven
De parallellen tussen 1938 en 2021, die ruimte laten voor verschillende interpretaties omdat de wegen van de Heer ondoorgrondelijk zijn, leken niettemin voor velen een boodschap af te geven aan het Europese christendom dat geconfronteerd wordt met een ongekend samenvallen van existentiële bedreigingen.
Dit wordt ook gesuggereerd door kardinaal Erdő, die erop wees dat zijn geboorteland in de loop van zijn geschiedenis voortdurend met uitsterven werd bedreigd, geteisterd door oorlogen, invasies en politieke crises. Wat het Hongaarse volk heeft behouden, is volgens hem hun vastberadenheid om in leven te blijven als een gemeenschap die fundamenteel gebaseerd is op hun gedeelde christelijke identiteit.
Volgens de traditie vertrouwde de eerste koning van het land, de heilige Stefanus, die geen troonopvolger had en vreesde voor het voortbestaan van zijn volk, voor zijn dood in 1038 zijn kroon toe aan de Maagd Maria en plaatste hij zijn koninkrijk onder haar bescherming. Dit stichtingsverhaal ligt ten grondslag aan de hele geschiedenis van het land, dat vaak het “Koninkrijk van Maria” wordt genoemd. In zijn toespraak in 1938 beschreef kardinaal Pacelli Hongarije als een “bolwerk van christelijk Europa, in tragische tijden”.
“Het is zeker dat onze bevrijding van de Turkse bezetting ook werd toegeschreven aan de voorspraak van Onze Lieve Vrouwe, zoals blijkt uit vele iconen in onze nationale heiligdommen, zoals die in Máriapócs, met het icoon van de wenende Madonna,” merkte kardinaal Erdő op.
En deze dynamiek die meer dan 300 jaar geleden aan het werk was, heeft niets van zijn relevantie verloren in het licht van de uitdagingen van de moderne wereld.
“Terwijl ons vandaag de dag wordt verteld dat naties, culturen, kleine talen vergeten moeten worden,” concludeerde de Hongaarse primaat, “geloven wij dat, te midden van alle verschillende crises waarmee we in het Westen worden geconfronteerd, het onze voorzienige taak is om als gemeenschap in leven te blijven en onze ogen op Christus gevestigd te houden.”
Solène Tadié
Solène Tadié – NCRegister
Solène Tadié is de Europa-correspondent voor het National Catholic Register. Ze is Frans-Zwitsers en groeide op in Parijs. Na haar afstuderen aan de universiteit van Roma III met een graad in journalistiek, begon ze met verslaggeving over Rome en het Vaticaan voor Aleteia. In 2015 ging ze deel uitmaken van L’Osservatore Romano, waar ze achtereenvolgens werkte voor de Franse sectie en de culturele pagina’s van het Italiaanse dagblad. Ze heeft ook samengewerkt met verschillende Franstalige katholieke media-organisaties. Solène heeft een bachelordiploma filosofie van de Pauselijke Universiteit van Sint Thomas van Aquino, en vertaalde onlangs in het Frans (voor Editions Salvator) Defending the Free Market: The Moral Case for a Free Economy van father Robert Sirico van het Acton Institute. Solène is op twitter te volgen onder @Solena_Tad.
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer vertaalde artikelen lezen van de katholieke journaliste ‘Solène Tadié‘? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over de grote Poolse ‘coach’ van de H.Paus Johannes Paulus II ‘Kardinaal-jozsef-mindszenty‘? klik dan hier.
240404 | [XLS000]
