Er is geen zonde die niet vergeven kan worden als men zich in volledige nederigheid aan God opdraagt.
Thomas Maino; Blogs; 1 september 2022
Sinds het teniet doen van Roe v. Wade dit jaar, zijn de spanningen over de rechterlijke uitspraak alleen maar erger geworden. Tot nu toe hebben acht staten abortus volledig verboden, en verwacht wordt dat er meer zullen volgen. Zwangerschapscentra zijn beschadigd door pro-abortusactivisten, waarbij één incident gepaard ging met het gebruik van een molotovcocktail.
Het is ontmoedigend om zulke anekdotes te horen, en moeilijk door het in de verleiding komen te geloven dat deze mannen en vrouwen die het doden in de baarmoeder steunen, zo toegewijd zijn aan hun geloof, dat hun verharde harten niet verzacht kunnen worden om een onvoorwaardelijke steun aan het leven te bewerkstelligen. Maar een radicale transformatie door Gods genade is wat er gebeurde met misschien wel één van de meest invloedrijke pro-abortus figuren in de Amerikaanse geschiedenis.
Dr. Bernard Nathanson had een opvoeding waarvan achteraf gezegd kan worden dat die van invloed was op zijn gebrek aan bekommernis over het ongeboren leven. Zijn vader verloochende zijn judaïsme en leefde als een atheïst. Hij was een slechte vaderfiguur en mishandelde Bernard’s moeder verbaal omdat hij nooit de beloofde bruidsschat van zijn schoonvader had ontvangen.
Hoewel Bernard een traditionele joodse opvoeding genoot, viel zijn vader zijn geloof aan, wat erin resulteerde dat het atheïsme van vader op zoon overging. Zijn moeder, die de haat van haar man woordeloos accepteerde, zat Bernard op een dag achterna met een scheermes, nadat hij zijn vader imiteerde en haar beledigde.
Nathanson zou opgroeien om carrière te maken in de medische wereld, terwijl hij ondertussen nooit een stabiel huwelijk in stand wist te houden, met scheidingen als gevolg wanneer de tijdelijke lichamelijke genoegens afstompten.
Toen Nathansons jonge vriendin zwanger werd, liet hij een abortus uitvoeren, omdat hij vreesde dat het opvoeden van een kind zijn carrièrepad zou doen ontsporen. Bij een andere vriendin voerde hij zelfs de abortus zelf uit, waarbij hij zijn eigen kind met zijn eigen handen doodde.
Nathanson richtte de National Association for the Repeal of Abortion Laws, of NARAL, op, samen met Larry Lader en Betty Freidan. Hun doel stond vermeld in de titel van hun organisatie: het bewerkstelligen van de volledige legalisering van abortus in Amerika. Onderdeel van de strategie was het aanvallen van de katholieke kerk, de rots van de moraal. Hij legde hun strategie als volgt uit:
“We belasterden systematisch de katholieke kerk en haar ‘sociaal achterlijke ideeën’ en pakten de katholieke hiërarchie aan als de boosdoener in het verzet tegen abortus. Dit thema werd eindeloos ingezet. We voedden de media met leugens als: “We weten allemaal dat het verzet tegen abortus van de hiërarchie komt en niet van de meeste katholieken,” en: “Opiniepeilingen bewijzen keer op keer dat de meeste katholieken hervorming van de abortuswetgeving willen. ” En de media vuurden dit als een mitrailleur af op de Amerikaanse bevolking, en overtuigden hen ervan dat iedereen die tegen permissieve abortus is, onder invloed moet staan van de katholieke hiërarchie, en dat katholieken die vóór abortus zijn, verlicht en vooruitziend zijn. Een logische gevolgtrekking van deze tactiek was dat er geen niet-katholieke groepen waren die zich tegen abortus verzetten. Het feit dat andere christelijke en niet-christelijke religies als één blok tegen abortus gekant waren (en nog steeds zijn) werd voortdurend stil gehouden, evenals de mening van pro-life atheïsten.”
Tijdens de procesvoering van Roe v. Wade werd Lader 11 keer geciteerd ter ondersteuning van abortus. Al het lobbywerk dat Nathanson en zijn NARAL-collega’s hadden verricht, wierp vruchten af: abortus werd op federaal niveau beschermd. Hij schreef, klagend over zijn verleden:
“Een waarheidsgetrouwe opiniepeiling [in 1968] zou hebben uitgewezen dat de meeste Amerikanen tegen permissieve abortus waren. Toch hadden we binnen vijf jaar het Hooggerechtshof overtuigd om de beslissing te nemen die in 1973 abortus in heel Amerika legaliseerde en in theorie zorgde voor abortus op verzoek tot aan de geboorte.”
Zijn wereldbeeld in die tijd was strikt empirisch, waarbij God geen rol speelde in morele beslissingen. Als een arme zwangere vrouw haar zwangerschap wilde laten beëindigen, zag hij geen bezwaar in het aborteren van de foetus. Hij kon de levende persoon in de baarmoeder tenslotte niet zien.
Maar dat veranderde allemaal met de uitvinding van de echografie. Gedachten over de moraliteit van wat hij deed, die hij nooit eerder had gehad, kwamen nu op toen hij met de nieuwe technologie een kijkje in de baarmoeder kon nemen. Hij kon de realiteit van de wrede daad die hij duizenden keren verrichtte niet ontkennen: hij doodde onschuldige mensen.
In zijn autobiografie, Hand van God: A Journey from Death to Life by the Abortion Doctor Who Changed His Mind, beschrijft hij hoe hij “de last van de zonde zwaarder en indringender voelde worden.” Zelfmoord kwam in zijn familie voor, en hij worstelde een tijd lang met de vraag wat hij met zijn leven moest doen.
Niet langer bereid tot het doden van ongeborenen, begon hij te spreken op pro-life conferenties en woonde pro-life demonstraties bij voor abortuscentra. Onvermijdelijk ontmoette hij vele gelovige mensen, wier gesprekken met Nathanson een rol speelden in het besluit van de voormalige abortusarts om zich uiteindelijk tot het katholieke geloof te bekeren.
Toen Nathanson eenmaal gedoopt was door kardinaal John O’Connor, zei deze: “Zo. Nu ben je net zo katholiek als ik!” En hij had gelijk. Alle zonden van Nathanson, alle duizenden abortussen die hij uitvoerde, zijn door God vergeven, want zijn vergeving is grenzeloos. Men kan denken aan de misdadiger aan het kruis, tot wie Jezus zei: “Waarlijk, Ik zeg u: heden zult gij met Mij in het paradijs zijn.” Er is geen zonde die niet vergeven kan worden als men zich in volledige nederigheid aan God opdraagt.
Wat betreft hen die vandaag de dag nog steeds abortus steunen: de Heer zal hen met uitgestrekte armen opwachten, als zij ervoor kiezen om zijn onvoorwaardelijke liefde te aanvaarden, beschikbaar voor allen die daarnaar zoeken.
Thomas Maino Thomas Maino is een katholieke blogger uit Connecticut. Nadat hij het katholieke geloof ontdekte op de universiteit, is hij tijd gaan wijden aan onderzoek naar apologetiek, kerkgeschiedenis en alle mooie wonderen van het katholicisme.
Bron: Dr. Bernard Nathanson’s Miracle of Divine Mercy| National Catholic Register (ncregister.com)
Vertaling: EWTN Lage landen (AV)
Wilt u meer lezen of zien van ‘Abortus‘ ? Klik dan hier.
Het bekende boek van Dr. Bernard Nathanson over zijn inkeer, ‘the hand of God‘, is nog steeds (in het Engels) te bestellen bij Bol.com, klik hier.
Daarnaast is er nog de indrukwekkende presentatie van Dr.Bernard Nathanson, the silent cry op youtube, waarin de nogal confronterende echografie beelden van een abortus op een kind van 12 weken worden getoond, met een duidelijke klinische uitleg, inclusief de context van de Abortus industrie in USA in de tijd van de video (1984)
220904 | [XLS000] | 231112 post views 591 |
