Een voormalige moslim kijkt naar de vastentijd en de ramadan @NCRegister @ZubairSimonson
Een moslim doet aan vasten om dichter bij een verre God te komen. Een christen vast om dichter bij een God te komen die mens werd en onder ons woonde.
Zubair Simonson; Blogs; 26 maart 2024 – Vanuit de opening van de grot van de berg Hira kon hij de maan en ontelbare sterren zien zweven aan het firmament daarboven. Hij was een ongeletterde koopman, 40 maanjaren oud, een afstammeling van Ismaël. Hij was een eerlijke man die op jonge leeftijd wees was geworden, afkomstig uit een stad die tot de nok toe gevuld was met hebzuchtige en verdorven afgodenaanbidders: Mekka. De gewoonten van veel van zijn buren verontrustten hem diep. Mohammed trok zich regelmatig terug in de grotten, weken achtereen, om in afzondering de wegen van de ware God te overdenken.
“Lees!” zei een stem plotseling tegen hem. Volgens de overlevering was het die van de engel Gabriël.
“Ik kan niet lezen,” probeerde Mohammed, zo bang als hij was, uit te leggen.
“Lees!” zei de stem opnieuw.
Mohammed probeerde opnieuw uit te leggen dat hij niet kon lezen, en toen nog een keer.
“Lees! In de naam van jouw Heer die de mens uit een plakkerige substantie heeft geschapen. Lees: jouw Heer is heel erg edelmoedig – hij die met de pen onderwees- hij leerde de mens hetgeen hij niet wist…”
Aldus was volgens de Islamitische traditie Mohammeds carrière als Gods “laatste boodschapper” begonnen. Het was in deze specifieke nacht, die Laylat al-Qadr (de Nacht van de Macht) wordt genoemd, dat de eerste verzen van de Koran aan hem zouden zijn geopenbaard. De Nacht van de Macht, door moslims beschouwd als de heiligste nacht om te bidden, zou hebben plaatsgevonden tijdens een van de laatste 10 nachten van de maanmaand ramadan, rond 610 na Christus.
De ramadanmaand van dit jaar loopt ten einde. Moslims over de hele wereld onthouden zich van alle voedsel en drank (inclusief water) van zonsopgang tot zonsondergang, gedurende de hele maanmaand. Vasten tijdens de ramadan is een van de Vijf Pilaren van de Islam (verplichte daden), samen met de geloofsbelijdenis (Shahada), vijf dagelijkse gebeden (Salat), het geven van aalmoezen (Zakat) en een pelgrimstocht naar Mekka (Hajj).
Ik heb veel goede herinneringen aan de ramadan. Voor mij was het ooit een maand om quality time met mijn familie door te brengen – een maand waarin we allemaal duf waren terwijl we voor zonsopgang samen een openingsmaaltijd (Suhoor) aten. Het was de tijd waarin ik meerdere keren per maand had kunnen feesten met medeleden van de plaatselijke moslimgemeenschap bij het breken van het vasten (Iftar) na zonsondergang. Het was de maand waarin ik het sterkst mijn identiteit als moslim ervoer.
Dergelijk vasten, hoewel sommigen het nogal extreem zouden vinden, is voor de meeste mensen heel praktisch. In mijn geval zou mijn maag de eerste twee dagen een paar keer knorren en daarna wennen aan de nieuwe regeling. Honderden miljoenen moslims over de hele wereld, waaronder mijn ouders die in de zeventig zijn, waren er de afgelopen weken prima toe in staat.
Ik vraag me vaak af hoe de wereld ten goede zou veranderen als meer van ons christenen ervoor zouden kiezen om een dergelijke discipline te omarmen tijdens de vastentijd.
Een maanjaar bestaat strikt genomen uit 12 maanmaanden, ongeveer 354 dagen. Hoewel de ramadan dit jaar op de avond van 10 maart begon, begint hij volgend jaar op 28 februari en het jaar daarna op 17 februari. Over 33 jaar zal de ramadan ongeveer dezelfde data omvatten als dit jaar. Dit jaar, zoals ook volgend jaar het geval zal zijn, overlappen de ramadan en de vastentijd elkaar drie weken lang.
“Kijk!” kan een buitenstaander, misschien een “spiritueel-maar-niet-religieus”-type, opmerken. “Het laat zien dat alle religies in de kern werkelijk hetzelfde leren aan mensen: om een goed mens te zijn.”
Terzijde: ik heb nog nooit een zelfbenoemd “spiritueel-maar-niet-religieus”-persoon ontmoet die op mij de indruk maakte echt spiritueel te zijn.
Ja, er is inderdaad veel overlap tussen het christendom en de islam. Veel van de Bijbelse profeten worden in de Koran genoemd. Eén hoofdstuk in de Koran is vernoemd naar Maria (de enige vrouw die in het boek bij naam wordt genoemd). Het geloof in de hemel en de hel, in engelen, in de wederkomst van Jezus (hoewel de beschrijving van wat er zal gebeuren sterk verschilt) en in een Dag des Oordeels komen allemaal voor in de Koran en hadiths (vermeende uitspraken van Mohammed).
Maar het doel van elke religie reikt veel verder dan alleen maar ons leren om “aardige” mensen te zijn. Een oppervlakkige blik op het een of andere “wat”-aspect verklaart niet noodzakelijkerwijs het “waarom” dat het motiveert. De serieuze christen en de serieuze moslim begrijpen allebei gemakkelijk genoeg dat er verschillen zijn in de leer van hun respectievelijke geloofsovertuigingen, die daardoor resulteren in zeer verschillende wereldbeelden.
Waarom vasten de aanhangers van het christendom en de islam allebei?
Een moslim vast in de allereerste plaats als daad van gehoorzaamheid. Taqwa (wat ruwweg vertaald kan worden als het bewustzijn van God) wordt beschouwd als een van de grote voordelen van deze praktijk. Een groter medeleven met de armen, door het ervaren van honger gedurende de dag (terzijde gelaten dat de Iftar-maaltijden vaak groot genoeg zijn om elk verlies in calorie-inname gemakkelijk teniet te doen), wordt beschouwd als nog een ander voordeel.
Pas toen ik was begonnen aan mijn catechumenaat (doopsel- en vormselvoorbereiding volwassenen) en op weg was om katholiek te worden, werd ik voor het eerst intensief geconfronteerd met het besef dat vasten als boetedoening beschouwd moet worden.
Een praktiserend christen heeft alle reden voor een positieve kijk op een dergelijk concept als Taqwa, en om meer compassie te hebben met de armen onder ons. Een praktiserende moslim heeft geen enkele reden om tegen vasten als boetedoening te zijn. Maar de taal rond het “waarom” we vasten is in beide gevallen een beetje anders. Dit kan heel goed het resultaat zijn van een heel verschillend begrip van het karakter van God.
De beweringen met betrekking tot Jezus Christus in elk van deze twee religies sluiten elkaar wederzijds uit .”Ik ben niet gekomen om vrede te brengen,” zei Onze Heer, “maar een zwaard.” De verschillende beweringen over de ware identiteit van Onze Heer hebben elk zeer krachtige implicaties.
De Islam bevestigt het profeet zijn van Jezus, zijn wonderbaarlijke geboorte uit de Maagd Maria, dat hij vele wonderen heeft verricht en dat hij op een later tijdstip zal terugkeren. Maar het ontkent expliciet de goddelijkheid als ook de kruisiging, van Onze Heer. De Koran zegt:
- “En op de Dag des Oordeels zal Allah zeggen: ‘O Jezus, zoon van Maria! Heb jij de mensen ooit gevraagd om jou en je moeder als goden naast Allah te aanbidden?’ Hij zal antwoorden: ‘Glorie zij U! Hoe zou ik ooit hebben kunnen zeggen wat ik niet mocht zeggen?'” (5:116)
- “Maar ze hebben hem niet gedood, noch gekruisigd – men deed het er alleen maar op lijken. Zelfs degenen die argumenten aandragen voor deze kruisiging twijfelen. Ze hebben geen enkele kennis – doen alleen maar aannames. Zij hebben hem zeker niet gedood.”(4:157)
- “Gelooft dus in Allah en Zijn boodschappers en zegt niet: ‘Drieëenheid.’ Stop – voor je eigen bestwil. Allah is slechts één God. Glorie zij Hem! Hij is ver verheven boven het hebben van een zoon!”(4:171)
- “Voorwaar, degenen die zeggen: ‘Allah is de Messias, zoon van Maria,’ zijn in ongeloof vervallen.”(5:17)
En samen met de ontkenning van de Zoon van God komt de ontkenning dat de Heilige Geest in ons kan wonen. Shirk (het koppelen van “partners” aan Allah) wordt in de Islam als een van de zwaarste zonden beschouwd.
Dus waarom zou Allah, die veel te majestueus is om ooit in ons midden te wonen, de mensheid überhaupt scheppen? De Koran heeft ook daarop een antwoord: “En ik heb djinn en mensen uitsluitend geschapen om mij te aanbidden” (51:56).
Wij christenen zijn het er zeker niet mee oneens dat we gemaakt zijn om God te aanbidden. Maar het is de Menswording die ons leert dat we eveneens voor zoveel meer dan dat zijn gemaakt. De Schepper zelf werd een actief onderdeel van zijn eigen schepping, hij leefde als mens en ervoer de vreugde en het verdriet waar wij zelf zo vertrouwd mee zijn. Dit besef verandert drastisch wat het betekent om mens te zijn: dat wij, de geschapenen, gemaakt zijn om in gemeenschap met de Schepper te leven!
Hoewel geen enkele serieuze moslim God zou durven beschuldigen van arrogantie, is het de Menswording die Gods nederigheid laat zien. De dood van Jezus Christus aan het kruis laat zien dat hij inderdaad een mens was, en een zeer moedig mens. De Verrijzenis van Onze Heer laat zijn goddelijkheid zien. Wat iemand doet spreekt veel meer boekdelen dan wat iemand zegt. Deze historische gebeurtenissen geven een veel rijkere betekenis aan de liefde van God.
De Menswording werpt veel licht op de liefde van God en het ware doel en potentieel van de mensheid. De kruisiging laat ons zien hoe ver de mensheid, oorspronkelijk gemaakt naar het beeld van God, is afgegeleden na de zondeval.
Het concept van de erfzonde ontbreekt in de islam. In de islam wordt onderwezen dat we zondaars zijn omdat we zondigen. Het christendom daarentegen benadrukt juist dat we zondigen omdat we zondaars zijn. Onze verlossing kon alleen worden gekocht door Hem die zonder zonde is, en tegen een enorme prijs.
De moslim vast om dichter bij een verre God te komen. De christen daarentegen vast om zich af te keren van datgene wat hem afleidt van de God die hem meer nabij is dan zijn eigen adem. De moslim vast omdat hem geleerd is dat het juiste geloof en de juiste handelingen hem toegang tot de hemel kunnen verschaffen. De christen vast om zich te herinneren dat hij inderdaad een zondaar is, meelijwekkend en zwak, die in hoop moet vertrouwen op Degene die voor ons de toegang tot de Hemel heeft gekocht.
Het antwoord op ons “waarom” is gebaseerd op wat we over God weten en wat we over onszelf weten.
In de islam wordt onderwezen dat God 99 namen heeft. Onder deze namen bevinden zich Ar-Rahmaan (de Meest Barmhartige), Al-Azeez (de Almachtige), Al-Khaaliq (de Schepper), Al-‘Adl (de Volledig Rechtvaardige) en Al-Wadood (de Meest Liefdevolle). God is inderdaad transcendent, zoals in de islam wordt onderwezen. Maar we weten dat God ook heel persoonlijk is en dat we de Transcendente als kinderen van God kunnen naderen, vanwege een andere naam waaronder we Hem kennen: Jezus Christus.
Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.
Zubair Simonson
Zubair Simonson Zubair Simonson, O.F.S., is een bekeerling die als moslim werd opgevoed. Hij groeide op in Raleigh, North Carolina, en heeft ook in New York gewoond. Hij behaalde zijn B.A. aan de Universiteit van Michigan, met als hoofdvak Politieke Wetenschappen. Hij is belijdend lid van de Seculiere Franciscaanse Orde. Hij schrijft voor de website the Catholic Gentleman. Het verhaal van zijn bekering werd opgenomen in het boek My Name is Lazarus, gepubliceerd door de Amerikaanse Chesterton Society. Er zijn verschillende boeken van hem verkrijgbaar op Kindle, waaronder The Rose: A Meditation, een verhalende gids door de mysteries van de rozenkrans, en Stars and Stooges: A Christmas Tale, een humoristische kijk op de drie wijzen. Zijn website is zubairsimonson.com. Volg hem op Twitter op @ZubairSimonson.
Bron: A Former Muslim Looks at Lent and Ramadan| National Catholic Register (ncregister.com)
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer stukken lezen van de auteur ‘Zubair Simonson’? Klik dan hier
