Nieuwe archeologische vondsten ondersteunen het waarheidsgehalte en de historische betrouwbaarheid van de Bijbel.
Dave Armstrong | Blogs, 24 juli 2023
De aanzienlijke historiciteit van het Verenigde Koninkrijk Israël (vert.: ook wel het Twaalfstammenrijk genoemd) – de regeerperioden van koning Saul rond 1037-1010 v. Chr., koning David rond 1010-970 v. Chr. en koning Salomo rond 970-931 v. Chr. – werd in het midden van de 20e eeuw algemeen aanvaard, zelfs in seculiere archeologische kringen.
Maar in de jaren negentig werd wat archeologisch of bijbels minimalisme wordt genoemd nogal de modieuze opvatting onder een nieuwe generatie archeologen die in Israël werkten. Het was het toppunt van scepticisme, beïnvloed door en doordrenkt van een uitgesproken ‘anti-bijbelse’ of ‘anti-traditionele’, of wat je een ‘fel seculiere’ geest zou kunnen noemen. Oudere “waarheden” werden niet langer geaccepteerd als vaststaand of gegeven.
Veel archeologen in de jaren ’90, en nog steeds tot op de dag van vandaag, beschouwden koning David op dezelfde manier als de meeste historici koning Arthur beschouwen – een echt persoon (niet onbestaand), maar zo sterk gemythologiseerd dat de “kern” van historische waarheid en feit grotendeels verloren is gegaan temidden van de kleurrijke en gedenkwaardige legendes die om hem heen zijn opgebouwd. Wijlen Philip Davies, bijbelgeleerde aan de Universiteit van Sheffield, verkondigde zelfverzekerd hetzelfde: “Ik ben niet de enige geleerde die vermoedt dat de figuur van koning David ongeveer net zo historisch is als koning Arthur.”
Ze’ev Herzog, archeoloog aan de Universiteit van Tel Aviv, nam in 1999 in een artikel op de voorpagina van de Israëlische krant Haaretz een nog extremer standpunt in, getiteld “De Bijbel: geen bewijs ter plekke”:
Na zeventig jaar intensieve opgravingen in het Land van Israël hebben archeologen het volgende ontdekt: De daden van de aartsvaders zijn legendarisch, de Israëlieten verbleven niet in Egypte, maakten geen uittocht, ze veroverden het land niet. Noch wordt er melding gemaakt van het rijk van David en Salomo, noch van de bron van geloof in de God van Israël. Deze feiten zijn al jaren bekend, maar Israëli’s zijn een koppig volk en niemand wil het horen.
Ik presenteer de stelling, dat koppigheid en buitensporig dogmatisme geen onbekende trekjes zijn onder minimalistische archeologen.Thomas Thompson, professor Oude Testament aan de Universiteit van Kopenhagen en auteur van Early History of the Israelite People (1992), geeft een klassiek voorbeeld:
Het is uitgesloten dat Saul, David en Salomo, zoals beschreven als koningen in de Bijbel, zouden kunnen hebben bestaan. Ik denk dat de Bijbelse verslagen prachtige verhalen zijn, verzonnen in de tijd dat Jeruzalem deel uitmaakte van het Perzische Rijk in de vijfde eeuw voor Christus.
God heeft een geweldig gevoel voor humor en dat komt vaak tot uiting (althans zo komt het mij voor) in de bijzondere timing van nieuwe archeologische vondsten die het waarheidsgehalte en de historische betrouwbaarheid van de Bijbel ondersteunen.
In maart 1993 waren alle bijbelgeleerden en archeologen (minimalisten evenzeer als maximalisten) het er over eens dat er geen “concreet bewijs” buiten de Bijbel was (in de zin van beschreven monumenten of documenten) voor het bestaan van koning David. Toen, zowaar, werd in juli 1993 – slechts vier maanden na het bovenstaande artikel waarin Thompson wordt geciteerd – definitief bewijs van deze aard (de Tel Dan stele) gevonden in Israël. Eric Cline, voorzitter van de afdeling Klassieke en Semitische Taal- en Letterkunde aan de George Washington Universiteit, vertelt het verhaal in zijn boek Biblical Archaeology:A Very Short Introduction. Een deel ervan werd overgenomen voor een internetartikel, “Bestonden David en Salomo?”:
Volgens de huidige reconstructie beschrijft de inscriptie de nederlaag van zowel Joram, koning van Israël, als Ahaziyahu, koning van Juda, door een koning van Aram-Damascus in de negende eeuw voor Christus.
Ook het genoemde “Huis van David” is bijbelse terminologie (1 Samuël 20:16; 2 Samuël 3:1-6; 1 Koningen 12:19-26; 2 Kronieken 10:19; en vele andere voorbeelden in de HSV). De taal van de inscriptie is een Aramees dialect. De meeste geleerden denken dat koning Hazael van Damascus (negende eeuw voor Christus) de auteur is. Vooraanstaand Israëlisch archeoloog Israël Finkelstein, die zichzelf noch als minimalist noch als maximalist beschouwt (ergens in het midden van het spectrum), beschreef het beslissende belang van deze vondst:
Veel van de minimalistische moeite is gestopt in de bewering dat David en Salomo … geen historische figuren zijn. Men stelde dat, net als Abraham, Mozes, Jozua, ook David en Salomo in geen enkele buitenbijbelse tekst worden genoemd en daarom moeten worden gezien als legendarische persoonlijkheden. Dit argument kreeg een flinke klap toen halverwege de jaren negentig de basalten stele van Tel Dan werd ontdekt.
…
Bovendien specificeerde deze hoogstwaarschijnlijk ook de namen van de twee latere koningen – Joram van Israël en Ahazia van Juda – die allebei in de bijbelse tekst worden genoemd.
Een tweede vermelding van het “Huis van David” komt hoogstwaarschijnlijk voor in de Mesha Stele (ca. 840 v. Chr.), verbonden met koning Mesha van Moab, geschreven met een variant van het Fenicische alfabet, nauw verwant aan het paleo-Hebreeuwse schrift. Het werd in augustus 1868 ontdekt in Dibhan, Jordanië, maar opnieuw geïnterpreteerd in het licht van de Tel Dan Stele, zodat velen denken dat het verwijst naar het “Huis van David” en een mogelijke tweede vermelding van David bevat.
Het bovenstaande werd overgenomen uit het begin van hoofdstuk 11 (“Koning David Versus Koning Arthur”) van mijn boek, The Word Set in Stone: How Archaeology, Science, and History Back up the Bible (Catholic Answers Press, 2023).
Dave Armstrong is een fulltime katholiek auteur en apologeet, die sinds 1981 actief het christendom heeft verkondigd en verdedigd. Hij werd in 1991 opgenomen in de Katholieke Kerk. Zijn website/blog, Biblical Evidence for Catholicism, is online sinds maart 1997. Hij onderhoudt ook een populaire Facebook-pagina. Dave is gelukkig getrouwd met zijn vrouw Judy sinds oktober 1984. Ze hebben drie zonen en een dochter (allen onderwezen met thuisonderwijs) en wonen in het zuidoosten van Michigan.
Bron: https://www.ncregister.com/blog/was-king-david-mythical-or-historical
Wilt u meer artikelen lezen van ‘Dave Armstrong‘ in de oude tijd ? Klik dan hier of gebruik één van de andere ‘tags’ bovenaan deze post.
Wilt u meer artikelen lezen over ‘Archeologische bewijzen’ mbt bijbelse onderwerpen? Klik dan hier.
Wilt u meer artikelen lezen over de ‘Heilige Schrift’ ? Klik dan hier of gebruik één van de andere ‘tags’ bovenaan deze post.
230726 [XLS000] |
