Johannes Paulus II zei: “Van Maria leren we Christus, haar Zoon en de Zoon van God lief te hebben…. Leer van haar om altijd trouw te zijn, erop te vertrouwen dat Gods woord aan jou zal worden vervuld en dat bij God niets onmogelijk is.”

Als we het Onbevlekt Hart eren, geven we de ultieme eer aan Jezus. Als we de Moeder eren, eren we de Zoon. Bovendien is de Heilige Maagd ook onze moeder (zie Openbaring 12:17) en haar moederhart is onvergelijkbaar. St. Louis de Montfort zei: “Als je alle liefde van alle moeders in één hart zou stoppen, zou het nog steeds niet gelijk zijn aan de liefde van het hart van Maria voor haar kinderen.”

Het Onbevlekt Hart van Maria werd al voor de 17e eeuw tot op zekere hoogte vereerd, maar de heilige Johannes Eudes, een 17e-eeuwse Franse priester, populariseerde deze devotie met zijn grote liefde voor de Heilige Moeder.

De dienares van God Lúcia de Jesus Rosa dos Santos, een van de zieneressen van Fátima, zei: “Het werk van onze verlossing begon op het moment dat het Woord uit de hemel neerdaalde om een menselijk lichaam aan te nemen in de schoot van Maria. Vanaf dat moment, en gedurende de volgende negen maanden, was het Bloed van Christus het Bloed van Maria, genomen uit Haar Onbevlekt Hart; het Hart van Christus klopte in harmonie met het Hart van Maria.”

Ook verscheen Jezus zelf aan Zr. Lucia en zei: “Ik wil dat Mijn Kerk … de devotie tot dit Onbevlekt Hart naast de devotie tot Mijn Heilig Hart plaatst.”

Een deel van de boodschap van Fátima is dat God ons vraagt om de zonden van de wereld te herstellen. De engel leerde de kinderen in 1916 gebeden van eerherstel en vroeg hen boete te doen. De Heilige Maagd riep ook op tot gebeden en daden van eerherstel en op 13 juli 1917 beloofde ze dat ze zou terugkeren om een speciaal soort eerherstel te vragen. Dit deed ze in 1929, toen ze verscheen voor Lucia, nu een novice in een Spaanse gemeenschap.

“Kijk, mijn dochter, naar mijn Hart, omgeven door doornen waarmee ondankbare mensen mij elk moment doorboren met hun godslasteringen en ondankbaarheid. Probeer me tenminste te troosten en zeg dat ik beloof om in het uur van de dood iedereen bij te staan met de genaden die nodig zijn voor verlossing, die op de eerste zaterdag van vijf opeenvolgende maanden biechten, de heilige communie ontvangen, vijf decennia van de rozenkrans bidden en mij vijftien minuten gezelschap houden terwijl ze mediteren over de vijftien mysteries van de rozenkrans, met de intentie om eerherstel aan mij te doen.”

Dit is een verzoek dat doorgaat en dat vandaag net zo hard nodig is, zo niet harder nodig is, dan in 1929. Het is ook een verzoek dat binnen het bereik ligt van elke katholiek. En door het te vervullen doen we Onze Lieve Heer een plezier, die net als elke zoon blij is als anderen de eer van zijn moeder komen verdedigen.

De meeste afbeeldingen van het Onbevlekt Hart tonen een of meer zwaarden die het Hart van Maria doorboren. Simeon vertelde de Heilige Moeder dat “een zwaard uw eigen ziel zal doorboren” (Lucas 2:35). Dit duidt op het verdriet dat Maria zou ervaren, vooral door het lijden van Jezus.

1. De profetie van Simeon (Lucas 2:25-35)

2. De vlucht naar Egypte (Mattheüs 2:13-15)

3. Het verlies van het Kind Jezus gedurende drie dagen (Lucas 2:41-50)

4. Maria ontmoet Jezus op Zijn weg naar Golgota (Lucas 23:27-31; Johannes 19:17)

5. Kruisiging en dood van Jezus (Johannes 19:25-30)

6. Het lichaam van Jezus dat van het kruis wordt gehaald (Psalm 130; Lucas 23:50-54; Johannes 19:31-37)

7. De begrafenis van Jezus (Jesaja 53:8; Lucas 23:50-56; Johannes 19:38-42; Marcus 15:40-47)

Twee keer horen we in het Evangelie van Lucas over het hart van Maria. Nadat Jezus geboren was, zegt Lucas 2:19: “Maar Maria bewaarde al deze dingen, terwijl zij ze in haar hart overdacht.” En nadat Maria en Jozef Jezus in de Tempel hadden gevonden nadat Hij drie dagen vermist was geweest, zegt Lucas 2:51: “[Jezus’] moeder bewaarde al deze dingen in haar hart.” Beide verwijzingen wijzen op het innerlijke leven van Maria waarin ze mediteerde over de mysteriën rondom haar Zoon.

Iets toewijden is het ‘apart zetten’ voor God. Dit ‘heilig maken’ identificeert een persoon of een ding als toegewijd aan Zijn dienst. Dit wordt getoond in het Oude Testament waar personen en dingen (de eerstgeborenen, de priesters, de offers, etc.) aan God worden gegeven, en in het Nieuwe Testament waar Christus de gewijde is die door de Vader is gezonden (Johannes 10:36), die zichzelf namens ons aan de Vader wijdt (Johannes 17:19), en door wie wij zelf gewijd zijn (1 Petrus 2:9).

Als we onszelf toewijden aan het Onbevlekt Hart, herwijden we onszelf aan God in navolging van de volledige toewijding van Onze Lieve Vrouw bij de Menswording (Lucas 1,38) en onder het Kruis (Lucas 2,35; Joh 19,25-27) en vertrouwen we onszelf aan haar toe voor de vervulling van onze doopverbintenis. Zoals paus Johannes Paulus II zei in zijn gebed tot toewijding van de wereld aan het Onbevlekt Hart op 25 maart 1984,

“. . . Voor u, Moeder van Christus, voor uw Onbevlekt Hart verenig ik mij vandaag, samen met de hele Kerk, met onze Verlosser in deze Zijn toewijding voor de wereld en voor de mensen, die alleen in Zijn Goddelijk Hart de macht heeft om vergiffenis te verkrijgen en genoegdoening te verkrijgen”

O Maria, machtigste Maagd en Moeder van Barmhartigheid, Koningin van de Hemel en Toevluchtsoord van de zondaars, wij wijden ons aan uw Onbevlekt Hart.

Wij wijden aan u ons wezen en ons hele leven; alles wat we hebben, alles wat we liefhebben, alles wat we zijn. Aan U geven wij ons lichaam, ons hart en onze ziel; aan U geven wij ons huis, onze familie, ons land.

Wij verlangen dat alles wat in ons en om ons heen is, U toebehoort en mag delen in de voordelen van Uw moederlijke zegen. En opdat deze daad van toewijding werkelijk doeltreffend en blijvend zal zijn, vernieuwen wij vandaag aan uw voeten de beloften van ons doopsel en onze eerste heilige communie.

Wij beloven moedig en te allen tijde de waarheden van ons heilig geloof te belijden, en te leven zoals het katholieken betaamt die naar behoren onderdanig zijn aan alle aanwijzingen van de paus en de bisschoppen die met hem in gemeenschap zijn.

Wij beloven ons te houden aan de geboden van God en Zijn Kerk, in het bijzonder de Dag des Heren heilig te houden.

Wij beloven eveneens de troostende praktijken van de christelijke religie, en bovenal het Heilig Avondmaal, tot een integraal onderdeel van ons leven te maken, voor zover wij daartoe in staat zijn.

Tenslotte beloven wij U, o glorierijke Moeder van God en liefdevolle Moeder van de mensen, ons van ganser harte te wijden aan de dienst van uw gezegende werk, om door de soevereiniteit van uw Onbevlekt Hart de komst van het koninkrijk van het Heilig Hart van uw aanbiddelijke Zoon te bespoedigen en te verzekeren, in onze eigen harten en in die van alle mensen, in ons land en in de hele wereld, zoals in de hemel, zo ook op aarde. Amen.