Het feest van de aankondiging van de Heer (2) – 25 maart 2020, tweede lezing Hebreeën 10, 4-10
Eens geschreven blijft gegeven
Overwegingen naar aanleiding van de schrift – Pater Elias Leyds C.S.J.
5e Zondag van de vastentijd 2020 Jaar A – Het feest van de aankondiging van de Heer (2) – tweede lezing Hebreeën 10,4-10 – 29 maart 2020
25 maart 2020 Geldermalsen
Zelfgave
Het ene volmaakte offer. Slachtoffers en Gaven hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt voor mij een Lichaam voorbereid. Brandoffers en zoenoffers konden U niet behagen. Toen zei Ik: hier ben Ik. Zoals in de boekrol over Mij geschreven staat, ik ben gekomen, o God om uw wil te doen… Hij schaft dus het eerste af, om het tweede te laten gelden.
Door de wil zijn wij geheiligd, eens voor al, door het offer van het lichaam van Jezus Christus. Dit zou het begin zijn van de Theologie van het lichaam van Johannes Paulus II.
Veel mensen proberen hier nu over uit te wijden. We zien dus hier iets waar je best wel angstig over zou kunnen worden. Omdat hier staat dat het lichaam gegeven is, om de offers te vervangen. Dat wil zeggen dat al die oude offers uit het oude testament, die zijn waardeloos, want je kunt een mens niet redden door een bokje of een schaapje te doden en te offeren, nee er moet een mens zijn die in zijn lichaam zo de wil volbrengt dat hij dat zoenoffer kan brengen. Eigenlijk moet er een mens geofferd worden.
De intuïtie onder de heidenen, dat mensoffers de grootste en belangrijkste en meest werkzame offers zijn is eigenlijk heel erg begrijpelijk. Dat het meer waard is om een mens te doden als offer, dan een schaap te offeren, dat vind ik zelf eigenlijk best wel begrijpelijk.
Ons lichaam is gegeven om te geven
Als je het evangelie niet kent en in de wanhoop leeft van een sterfelijke, vergankelijke en heel kwetsbare wereld, dan denk je als er iets is, dan zal dat het wel zijn… Het gekke is dat dat heidense, die heidense intuïtie, die is toch ook vooral menselijk en Christus volbrengt die.
Want Christus gebruikt zijn lichaam om dat offer te brengen. Nou dat is een beetje beangstigend. Want waarom heeft Christus dat lichaam om dat offer te brengen? Maar de volgende stap is direct, dat offer is de wil van God. Het is dus een zoenoffer.
Christus is de eerste mens die zijn lichaam gebruikt, als instrument om de rol van god volledig, volmaakt te vervullen en bovendien op een hele definitieve manier, want wij dragen de vruchten van dat offer. Het is heel belangrijk om dat te zien, dat ons lichaam is gegeven om te geven.
Het lichaam is een gave
Eerst van God aan ons en dan is eigenlijk de voltooiing van onze lichamelijke aanwezigheid, is het geven van ons lichaam. En dat betekent ook dat het element van het offer bij alles wat we doen een rol speelt. Het is een element van onze gave.
Opvoeding
Er zitten altijd een heleboel aspecten aan de gave, aan het geven van ons hele leven, maar er zit altijd een aspect van offer in en daarom heb je ook een opvoeding nodig. Om de wil van God te doen, moet je allereerst, of tegelijkertijd, moet je ook leren om je eigen wil aan je eigen lichaam op te leggen. Het lichaam is dus een instrument van geven, maar als dat lichaam totaal iets anders gaat doen dan dat jij echt in je hart wilt, dan is er iets mis. Dus we hebben dat eigen lichaam en om de wil van God te doen hebben we ook een opvoeding nodig, van onze ouders en van God, daadwerkelijk van dat lichaam een instrument van Gave te maken. Zodat onze wil zich bij God kan aansluiten en het lichaam ook steeds meer een uiting kan worden van die eenheid tussen God en ons.
Keywoorden: Eens geschreven blijft gegeven | H. Paus Johannes Paulus II | Hebreeën 10 | Hoogfeest van de aankondiging van de Heer | Offer | Opvoeding | Theologie van het lichaam | Zelfgave | Zoenoffer |
Categorie: Geloof en Leven | Liturgische Kalender | Pater Elias
200329 [XLS00009] | 230219 772 | 240317 Post views 1019 |
