Clarence Thomas: ‘Zonder zwijgende bisschoppen was ik waarschijnlijk priester geworden’

3 oktober 2025 – Clarence Thomas, rechter bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, brengt op 5 februari een bezoek aan het Witte Huis. Foto: Andrew Harnik / Getty Images

Rechter Thomas sprak deze week uitvoerig over zijn katholieke opvoeding tijdens een uur durend gesprek met een van zijn voormalige juridische medewerkers aan de Katholieke Universiteit van Amerika.

Shannon Mullen

WASHINGTON — Als de bisschoppen in zijn thuisstaat Georgia zich sterker hadden uitgesproken tegen racisme toen de 19-jarige Clarence Thomas eind jaren zestig naar het seminarie ging, zou hij vandaag wellicht priester zijn in plaats van rechter bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.

Maar hij raakte zo ontmoedigd door het ongebreidelde fanatisme op het seminarie dat hij stopte met zijn studie en de katholieke kerk helemaal verliet — voor 25 jaar. Pas kort nadat hij als tweede zwarte rechter tot het hoogste gerechtshof van het land was toegetreden, na een beruchte moeilijke hoorzitting, keerde Thomas terug naar het geloof van zijn vormingsjaren, geïnspireerd door herinneringen aan de religieuze zusters op zijn volledig zwarte katholieke basisschool, die hem leerden dat elk kind van God, ongeacht ras of achtergrond, naar zijn beeld en gelijkenis is geschapen.

“Ze werden de ‘n-woord zusters’ genoemd”, herinnerde Thomas zich donderdag tijdens een optreden aan de Columbus School of Law van de Catholic University of America. “Dit is het Savannah van de jaren vijftig en zestig, toen alles nog volledig gesegregeerd was. En toch hebben die nonnen zich nooit, nooit van ons afgekeerd.”

“Ze stonden altijd aan onze kant. Ze geloofden altijd in ons”, zei hij. “Ze hebben ons altijd in onszelf laten geloven.”

Thomas, 77 jaar, sprak uitvoerig over zijn katholieke opvoeding tijdens een uur durend gesprek met een van zijn voormalige juridische medewerkers, Jennifer Mascott, hoogleraar rechten aan de Catholic University. Ongeveer 200 studenten, bestuurders en faculteitsleden woonden het evenement op 25 september bij, dat werd georganiseerd door het Center for the Constitution and the Catholic Intellectual Tradition van de universiteit.

Mascott, die momenteel met verlof is om te werken bij de juridische afdeling van de regering-Trump en onlangs is voorgedragen als rechter bij het federale hof van beroep, behandelde in haar vragen een reeks juridische theorieën, waaronder originalisme, textualisme en het concept van stare decisis.

Over dit laatste onderwerp, dat betrekking heeft op het gewicht dat moet worden toegekend aan eerdere zaken bij het beoordelen van nieuwe zaken voor de rechtbank, zei Thomas dat het onredelijk is om uitspraken uitsluitend te baseren op eerdere uitspraken die inherent gebrekkig waren – een standpunt dat ten grondslag lag aan de herziening door het Hooggerechtshof in 2022 van de abortusuitspraak in Roe v. Wade, waarbij Thomas zich aansloot bij een conservatieve meerderheid van 6 tegen 3.

“Ik heb wel respect voor precedenten”, zei hij. “Maar precedenten moeten onze juridische traditie en onze wetten respecteren en op iets gebaseerd zijn”, voegde hij eraan toe, in plaats van op een kader dat iemand zelf heeft bedacht “en waar anderen zich bij hebben aangesloten”.

Het belang dat Thomas hecht aan het baseren van meningen op wat hij “vaste grond” noemt, is ook van invloed op zijn benadering van het lesgeven aan rechtenstudenten. Gedurende een aantal jaren gaf hij samen met anderen een cursus over constitutionele geschiedenis aan de rechtenfaculteit van de George Washington University, totdat de cursus werd stopgezet vanwege de terugslag van de Dobbs-uitspraak die Roe ongedaan maakte. Nu geeft hij samen met anderen een soortgelijke cursus aan de Catholic University.

“Toen ik rechten studeerde, was een van de dingen die ik niet waardeerde, niet leuk vond, dat het leek alsof de meeste professoren te belangrijk waren om zich echt om studenten te bekommeren”, herinnert Thomas zich van zijn rechtenstudie aan Yale.

“Bovendien waren er dingen die ik niet begreep op de rechtenfaculteit. Het was alsof je werd verteld wat je moest denken, en dat je dat dan herkauwde tijdens examens, en je werd niet aangemoedigd om het werk te doen en het door te nemen en tot je eigen mening te komen”, zei hij. Zijn cursus daarentegen is erop gericht om zijn studenten gelijkwaardige partners te maken in het onderzoeken van de feiten van het geschil dat aanleiding gaf tot de zaak.

Tijdens deze op het recht gerichte discussies herhaalde Thomas, die al bijna 34 jaar bij de rechtbank werkt, meermaals de lessen die hij had geleerd van “mijn nonnen” op de St. Benedict the Moor Grammar School in Savannah en van zijn grootouders van moederskant, die hem en zijn broer vanaf 1955 hadden opgevoed. Hij deelde herinneringen die hij eerder had verteld in zijn bestseller memoires en in de PBS-documentaire Created Equal: Clarence Thomas in His Own Words uit 2020.

De religieuze zusters die hem onderwezen, konden streng en veeleisend zijn, maar dat kwam doordat ze, zoals hij later ging inzien, geloofden dat hoge academische prestaties de enige zekere weg waren om te ontsnappen aan de armoede en het racisme die hun toekomst dreigden te verstikken, zei hij.

Tegelijkertijd benadrukte Thomas: “De nonnen waren de ruggengraat van onze religieuze wereld. “Zij waren degenen die ons beschermden en ervoor zorgden dat we niet het onzinverhaal geloofden dat we op de een of andere manier minderwaardig waren.”

Thomas, die zich in zijn jeugd tot het katholicisme bekeerde, bracht een jaar door op het Conception Abbey Seminary in Missouri, maar vertrok toen hij hoorde hoe een medestudent minachtende opmerkingen maakte over dominee Martin Luther King Jr., die in 1968 werd vermoord terwijl Thomas studeerde voor het priesterschap.

Thomas schreef zich vervolgens in aan het door jezuïeten geleide College of the Holy Cross in Worcester, Massachusetts, waar hij zich aansloot bij de Black Power-beweging. Zoals hij in de PBS-documentaire vertelt: “Voor het eerst in mijn leven verklaarden racisme en ras alles. Het werd een soort vervangende religie; ik schoof het katholicisme terzijde en nu was dit het; het draaide allemaal om ras.”

Thomas vertelde zijn publiek aan de Catholic University dat zijn weg terug naar de katholieke kerk begon met dagelijkse bezoekjes aan een parochie in Hyattsville, in Maryland, waar hij de gewoonte ontwikkelde om zijn dag te beginnen met een eenvoudig gebed.

Thomas zei dat een van de belangrijkste lessen die hij van zijn grootouders had geleerd (zijn grootvader was katholiek, zijn grootmoeder was baptist) dankbaarheid was. Zelfs als ze aan tafel zaten voor een maaltijd van “kippenvoer”, herinnerde hij zich, maakten ze er een punt van om God te danken voor wat ze hadden.

“Mensen praten als het ware graag over de manier waarop sommigen van ons zijn opgegroeid, alsof we slachtoffers van iets zijn, alsof we erg zwak zijn”, zei Thomas. “Wat ik eraan over houd, is dankbaarheid voor alle mensen, alle goede dingen die je in staat stellen om op een bepaalde plek te beginnen, het te doorstaan en er aan de andere kant weer uit te komen.”

Het waren deze inkijkjes in Thomas’ opvoeding en persoonlijke worstelingen die het meest weerklank vonden bij Cecily Hudson en Chloe Cabrera, deelnemers aan het evenement en beiden eerstejaars rechtenstudenten.

“Ik wil niet zeggen, dat toen ik hier kwam, ik geen positieve indruk van hem had, maar we hebben zeker meningen die niet overeenkomen. En ik heb het gevoel dat ik een andere kijk op hem als persoon heb, nu ik weet wat hij heeft meegemaakt en hoe hij is opgegroeid, en vooral welke invloed religie op hem persoonlijk heeft gehad”, aldus de 21-jarige Hudson, uit Silver Springs, in Maryland.

” Als rechtenstudent zie je alleen de naam aan het begin van het advies. Je ziet niet hoe hun meningen worden gevormd door hun eigen levenservaringen“, voegde ze eraan toe. ”En ik vond dat zo interessant: om hem te horen praten over de redenen waarom hij bepaalde dingen doet.“

Cabrera, 29 jaar, uit San Diego, zei dat een van de voor haar belangrijkste opbrengsten uit de lezing was dat ze hoorde over Thomas’ ”houding van dankbaarheid”. “

”Het is een bewijs van hoe hij is gekomen waar hij nu is, samen met zijn geloof”, zei ze, eraan toevoegend dat ze hoopt dat diezelfde principes haar eigen juridische carrière richting zullen geven.