De leraren van Carlo Acutis delen hun herinneringen aan hem op school


4 september 2025 – Zuster Miranda Moltedo was de directrice van Carlo’s basisschool toen hij leerling was. Foto: EWTN News
 

Rome Newsroom, 13:57 uur (CNA).

Voordat hij bekend stond als een bijna-heilige, was Carlo Acutis gewoon een jongen in een schooluniform, die zijn rugzak door de gangen van het Tommaseo Instituut in Milaan droeg. Zijn leraren herinneren zich hem als vrolijk, een beetje een grappenmaker en gepassioneerd over zijn katholieke geloof.

“Hij was zeker geen perfecte leerling,” herinnerde zuster Monica Ceroni zich, de godsdienstlerares van Acutis op de middelbare school. Hij vergat soms zijn huiswerk of was te laat. Maar hij had een “gezonde nieuwsgierigheid” en “wilde dingen tot op de bodem uitzoeken.”

“Als hij ergens gepassioneerd over was, gaf hij niet op,” vertelde ze aan EWTN News.

Buitenkant van Carlo Acutis' basisschool en middelbare school het Tommaseo Instituut. Bron: Courtney Mares/EWTNBuitenkant van Carlo Acutis’ basisschool en middelbare school het Tommaseo Instituut. Foto: Courtney Mares/EWTN

Acutis bracht bijna acht jaar door op het Tommaseo Instituut, een katholieke basisschool en middelbare school beheerd door de Marcellines in het centrum van Milaan. Gelegen recht tegenover zijn parochiekerk Santa Maria Segreta, werd de school de setting voor zijn dagelijkse routine van lessen, voetbalwedstrijden met vrienden op het binnenplein en bezoeken aan de kapel om te bidden. 
“Wat opvalt in zijn rapporten … is dat godsdienst het enige vak was waarin hij goed presteerde,” zei Ceroni. “Hij was iemand die graag betrokken was bij de gesprekken in de klas, vooral in godsdienst,” voegde ze toe.
“Hij was ook een echte grappenmaker,” voegde ze eraan toe, terwijl ze enkele streken herinnert die hij met zijn klasgenoten uithaalde.

De familie Acutis huurde een huiswerkbegeleidster genaamd Elisa in om Carlo met zijn huiswerk te helpen, en Carlo nodigde Elisa soms uit om met hem mee naar de mis te gaan. Elisa, net als zoveel anderen in Carlo’s leven, zei later dat haar geloof groeide dankzij haar relatie met Carlo.

Een interieurfoto van het Tommaseo Instituut, Carlo Acutis’ basisschool en middelbare school. Bron: Anthony Johnson/EWTN
Een interieurfoto van het Tommaseo Instituut, Carlo Acutis’ basisschool en middelbare school. Foto: Anthony Johnson/EWTN

Zijn leraren merkten ook op dat Carlo zich aangetrokken voelde tot klasgenoten die het moeilijk hadden of werden buitengesloten.

Zuster Miranda Moltedo, die de directrice was van Carlo’s basisschool toen hij leerling was, herinnerde zich een jongen in de klas wiens moeder hem had verlaten. “Carlo had hem onder zijn hoede genomen en beschermde hem,” zei ze. “We wisten dat hij een kind was dat speciale aandacht, genegenheid en liefde nodig had, en Carlo gaf om hem.”

Carlo kwam ook op voor pestkoppen. Toen een klasgenoot met een mentale beperking werd gepest, verdedigende Carlo hem. Een leraar merkte op dat die klasgenoot daardoor soms te aanhankelijk was bij Carlo. Toen de lerares Carlo hierover vroeg, antwoordde hij: “Hij is een goede vriend van mij en ik wil hem helpen.”

“Ik denk dat deze vaardigheid om inclusief te zijn als een jongen van 11 of 12 jaar buitengewoon was. … Het was een natuurlijk talent van hem,” zei Ceroni.

“Mijn sterkste herinnering aan Carlo is die van een vrolijke, levendige jongen. Hij was een typische jongen van zijn leeftijd, met een grote levenslust en veel dromen,” zei ze.

Een foto van Carlo Acutis en enkele van zijn klasgenoten op het Tommaseo Instituut, die op een van de prikborden buiten zijn klaslokaal in de school was geplakt toen het verslaggevingsteam van CNA het bezocht. Bron: Foto met dank aan het Tommaseo InstituutEen foto van Carlo Acutis en enkele van zijn klasgenoten op het Tommaseo Instituut, die op een van de prikborden buiten zijn klaslokaal in de school was geplakt toen het verslaggevingsteam van CNA het bezocht. Foto: Foto met dank aan het Tommaseo Instituut

Na zijn afstuderen aan het Tommaseo Instituut ging Carlo naar het door de jezuïeten geleide Leo XIII Instituut in Milaan. Daar viel zijn geloof nog meer op. “Carlo ging ’s ochtends voor de les en tijdens de pauzes naar de kapel om te bidden. Niemand anders deed dat,” zei pater Roberto Gazzaniga, de schoolkapelaan.

Klasgenoten die in Carlo’s heiligverklaringsproces getuigenis aflegden, beschreven hem als respectvol maar niet bang om zijn overtuigingen te uiten – over de eucharistie, doop, pro-life-kwesties en de leer van de Kerk. Hij hielp ook zijn leeftijdsgenoten met huiswerk, vooral als computers erbij betrokken waren.

Carlo “verborg zijn geloofskeuze nooit,” zei Gazzaniga. “Zelfs in gesprekken en discussies met zijn klasgenoten was hij respectvol ten opzichte van de standpunten van anderen, maar zonder afstand te doen van de duidelijke visie op de principes die zijn christelijke leven inspireerden.”

Het diploma van Carlo Acutis van de middelbare school van het Tommaseo Instituut in Milaan. Bron: Anthony Johnson/EWTN
Het diploma van Carlo Acutis van de middelbare school van het Tommaseo Instituut in Milaan. Foto: Anthony Johnson/EWTN

De kapelaan beschreef Carlo als iemand met een “transparant en vreugdevol innerlijk leven dat liefde voor God en mensen in een vreugdevolle en ware harmonie verbond.”

“Je kon naar hem wijzen en zeggen: Hier is een gelukkig en authentiek jongeman en christen,” zei hij.

In tegenstelling tot velen op de privé-jezuïetenschool, gaf Carlo weinig om wat trendy of populair was. Toen zijn moeder hem nieuwe sneakers kocht, vroeg hij haar ze terug te brengen zodat het geld aan de armen gegeven kon worden.

Acutis vroeg ook een afgesloten religieuze orde om met hem mee te bidden voor zijn middelbareschoolklasgenoten die feesten in clubs, drugs gebruikten en met zijn vrienden sprak over het belang van kuisheid.

Carlo’s middelbareschooltijd werd vroegtijdig afgebroken toen hij op 15-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd met leukemie. Hij stierf in oktober 2006, net toen zijn tweede studiejaar begon, en droeg zijn lijden aan kanker op voor de paus en het welzijn van de Katholieke Kerk.

Zuster Monica Ceroni, Carlo Acutis’ godsdienstlerares op de middelbare school, herinnerde zich dat Carlo soms zijn huiswerk vergat of te laat was. Maar hij had een “gezonde nieuwsgierigheid” en “wilde dingen tot op de bodem uitzoeken.” Bron: Anthony Johnson/EWTNZuster Monica Ceroni, Carlo Acutis’ godsdienstlerares op de middelbare school, herinnerde zich dat Carlo soms zijn huiswerk vergat of te laat was. Maar hij had een “gezonde nieuwsgierigheid” en “wilde dingen tot op de bodem uitzoeken.” Foto: Anthony Johnson/EWTN

Zuster Monica herinnerde zich levendig de laatste keer dat ze hem zag, enkele weken voordat hij stierf. “We ontmoetten elkaar vlak voor de parochiekerk,” zei ze. “Wij gingen naar binnen en hij kwam uit de kerk … Hij was blij om weer op school te zijn. Hij zei dat hij zich op informatica wilde richten. Ik zal hem altijd zo herinneren.”

Niet lang daarna keerde ze terug naar de parochie voor Carlo’s begrafenis. “De begrafenis van Carlo was buitengewoon. Er waren veel mensen, ook arme mensen,” zei Ceroni.

Tegenwoordig vertellen zowel zuster Monica als zuster Miranda Carlo’s verhaal om hun jonge leerlingen in dezelfde klaslokalen waar hij ooit studeerde te inspireren. “Carlo wordt gepresenteerd als een kind dat een vriend van Jezus was en vreugde vond, omdat het christendom vreugde is,” zei Moltedo.

Veronica Giacometti van ACI Stampa, CNA’s Italiaanse nieuws partner, droeg bij aan dit verslag.



0,0 (0)

Beoordeel aub deze post.


Categorieën:

Volg EWTN.

Schrijf je in op onze nieuwsbrief!