‘Wees niet bang’: het 72e erkende wonder van Lourdes krijgt een stem

26 juli 2025 – Pelgrims steken kaarsen aan bij het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in Frankrijk. Foto: Courtney Mares/CNA

CNA Nieuwsredactie, 11:15 uur (CNA).

Antonia Raco, een 67-jarige Italiaanse vrouw die al lange tijd leed aan een ongeneeslijke neurodegeneratieve ziekte, werd op 25 juli officieel aan de pers voorgesteld in Lourdes, waar haar genezing werd erkend als het 72e mirakel dat wordt toegeschreven aan de voorspraak van de Maagd Maria sinds de verschijningen van 1858.  

In 2006 gediagnosticeerd met amyotrofische laterale sclerose (ALS) — een progressieve en dodelijke aandoening — maakte Raco een herstel door dat medisch niet te verklaren viel.  

Het was voor het eerst aangekondigd door het Heiligdom van Lourdes op 16 april van dit jaar en markeerde het spitsuur van 16 jaar medisch, canoniek en pastorale onderzoek. Raco, moeder en actieve parochiaan uit Basilicata in Zuid-Italië, leefde al enkele jaren met de ziekte toen ze in 2009 naar Lourdes reisde.  

“Ik wilde al sinds mijn kindertijd naar Lourdes gaan,” herinnerde ze zich. Die wens kwam die zomer uit, toen zij en haar man Antonio met de Italiaanse pelgrimsvereniging Unitalsi naar het heiligdom reisden.  

De ervaring was echter niet precies zoals ze zich had voorgesteld: ze arriveerde in een rolstoel, al worstelend met ademhalen en slikken.  

Op de tweede dag brachten vrijwilligers van het heiligdom haar naar de baden. “We baden samen. Toen hoorde ik een mooie jonge vrouwenstem drie keer zeggen: ‘Wees niet bang!’” vertelde ze tijdens de persconferentie in Lourdes, gehouden in aanwezigheid van religieuze en medische autoriteiten.  

Raco droeg het witte sluier en uniform van de Gastheren van Lourdes — de vrijwillige verzorgers waarmee ze nu elk jaar meedoet, en die zieken met dezelfde compassie helpen die haar ooit werd getoond.  

“Op dat moment barstte ik in tranen uit en bad ik voor de intenties die ik had meegenomen.” 

Ze beschreef een plotseling scherpe pijn in haar benen tijdens het onderdompelen, alsof “ze mij werden afgenomen.” Ze vertelde niemand wat er was gebeurd tijdens haar verblijf en keerde thuis terug in een rolstoel.  

Daar, in haar woonkamer met haar man Antonio, hoorde ze opnieuw dezelfde stem die haar aanspoorde: “Vertel het hem! Bel hem!” De stem gehoorzaamd, riep ze haar man die net de keuken in was gegaan. “Er is iets gebeurd,” zei ze tegen hem.  

In dat moment stond ze voor het eerst in jaren zonder hulp. Overmand door emotie omhelsden ze elkaar en huilden samen toen ze beseften dat ze genezen was. 

Hoewel ze dolblij was, wist Raco aanvankelijk niet goed hoe ze over haar ervaring moest spreken. Uiteindelijk vertrouwde ze het toe aan een pastoor in haar bisdom Tursi-Lagonegro in Basilicata, die haar aanspoorde een medische evaluatie te ondergaan.  

Kort daarna bezocht de lokale aartsbisschop, die dat jaar de pelgrimstocht had begeleid, Francesco Nolè haar en zei na het horen van haar verhaal: “Antonietta, de Heer is jouw huis binnengekomen en heeft je een geschenk gegeven – maar het is niet alleen voor jou. Het is voor ons allemaal.” 

De weg naar erkenning nam meer dan tien jaar grondige medische evaluatie en deskundige beoordeling in beslag. “Er is geen genezing voor ALS,” merkte professor Vincenzo Silani op, een toonaangevende neuroloog betrokken bij het onderzoek. Hij was een van degenen die zowel de diagnose als het onverklaarbare van Raco’s herstel bevestigden. “Patiënten zijn veroordeeld om elke dag een beetje achteruit te gaan.” 

Dr. Alessandro de Franciscis, de vaste arts van het Heiligdom van Lourdes, herinnerde het publiek eraan dat de Kerk een genezing alleen miraculeus acht als deze plotseling, volledig, blijvend, medisch onverklaarbaar is en niet toe te schrijven aan behandeling of geleidelijk herstel.  

Deze criteria, die nog steeds de leidraad zijn voor het kerkelijke oordeel vandaag, werden voor het eerst vastgesteld door kardinaal Prospero Lambertini, later paus Benedictus XIV. 

Het debat binnen het Internationale Medische Comité van Lourdes (CMIL) was aanvankelijk niet doorslaggevend toen de zaak in 2019 voor het eerst werd gepresenteerd. Maar een nieuwe internationale consensus over de diagnose van ALS, gepubliceerd in 2020, bood het kader voor herbeoordeling. In 2023 beoordeelde Silani Raco opnieuw in Milaan en bevestigde de definitieve genezing. 

Uiteindelijk werd in november 2024 een geheime stemming gehouden onder 21 leden van het Internationale Medische Comité van Lourdes: 17 stemden voor een onverklaarde, volledige en blijvende genezing — waarmee de tweederde meerderheid behaald werd die de kerkelijke criteria voorschrijven. 

Na de positieve medische stem werd de zaak doorgestuurd naar de huidige bisschop van het bisdom van Antonia Raco, Vincenzo Carmine Orofino, die het mirakel op 16 april van dit jaar formeel erkende.  

Bisschop Jean-Marc Micas van Tarbes en Lourdes, die deelnam aan het wetenschappelijke proces zonder te stemmen, prees de grondigheid en transparantie van de medische besprekingen. “Wat mij het meest trof,” zei hij, “was de vrijheid van de experts. Zij zitten er niet om een zaak te verdedigen, maar om de waarheid te zoeken.” 

Hij herinnerde de deelnemers er ook aan dat wonderen nooit het geloof afdwingen. “Zelfs de Verrijzenis dwong niemand om te geloven,” zei hij. “Een wonder is een teken — een geschenk om te ontvangen in het licht van het geloof.” 

De persconferentie afsluitend, uitte de rector van het heiligdom, pater Michel Daubanes, diepe emotie en dankbaarheid toen hij terugdacht aan de eer om het mirakel aan te kondigen tijdens het rozenkransgebed om 18:00 uur op Witte Donderdag, 17 april, slechts enkele minuten voordat het werd afgekondigd in de kathedraal van Tursi-Lagonegro. “ 

We zeggen vaak: ‘Als ik een wonder zag, zou ik geloven.’ Maar de waarheid is: als ik geloof, kan ik wonderen zien,” bedacht hij zich. “Deze genezing is niet slechts een verhaal uit het verleden. Het is een levend getuigenis die blijft voortleven.”