28 november 2025 – Paus Leo XIV spreekt tot bisschoppen, priesters, religieuzen, pastorale medewerkers en leken in de Cathedraal van de Heilige Geest in Istanbul, Turkije. Foto: Vatican Media
ACI MENA, 17:05 uur GMT+1 (CNA).
Paus Leo XIV begon de tweede dag van zijn apostolische reis naar Turkije in de Cathedraal van de Heilige Geest in Istanbul, een belangrijke spirituele thuisbasis voor een diverse katholieke gemeenschap die grotendeels bestaat uit immigranten van over de hele wereld. De kathedraal — al lang een gebruikelijke halte voor pauselijke bezoeken aan Turkije — verwelkomde de Heilige Vader met diepe emotie en levendige hoop.
Bij de ingang werd paus Leo ontvangen door pater Nicola Masedu, een Sardijnse priester die al meer dan 15 jaar in Turkije werkzaam is en een leven leidde dat gekenmerkt werd door missie in het Midden-Oosten. Hij verhuisde op zeventienjarige leeftijd eerst naar Libanon, later naar Iran — waar hij kort werd gearresteerd — vervolgens naar het Heilige Land en tenslotte naar Istanbul.
In een interview met ACI MENA, de Arabischtalige nieuwspartner van CNA, herinnerde Masedu zich dat de eerste paus die hij ontmoette paus Paulus VI was, die hij begroette op de luchthaven van Beiroet tijdens een korte tussenstop op weg naar India. Later ontmoette hij paus Johannes Paulus II in Castel Gandolfo nadat hij Iran had moeten verlaten, en paus Benedictus XVI in Bethlehem in 2008.
Masedu verwelkomde paus Leo ook met hetzelfde kruisbeeld dat hij ooit aan paus Franciscus had geschonken. Hij legde uit dat het kruisbeeld oorspronkelijk toebehoorde aan de Zusters van Barmhartigheid in het Oostenrijkse ziekenhuis, die het aan de parochie schonken toen zij enkele van hun kamers opruimden. “Dat kruisbeeld heeft een geschiedenis van gebed en bescherming,” zei hij, en voegde een persoonlijke herinnering toe: “Het was een referentiepunt voor Kamila, onze kleine papegaai, die — wanneer ze bang was — mijn kantoor binnenvloog en er nabij bescherming zocht.”
Masedu deelde ook met ACI MENA het symbolische geschenk dat de gemeenschap voor paus Leo had voorbereid: een zilveren kelk, vervaardigd door een Armeense kunstenaar, gegraveerd met de zes apostelen die het christendom naar dit land brachten.
Vanuit dit diep symbolische geschenk reflecteerde de priester op de oude christelijke wortels van Turkije en besefte dat dit land ooit het hart van de vroege Kerk vormde. Hij benadrukte de geest van oecumenische eenheid die de verschillende kerken verenigt in hun streven, zoals hij zei, “om dicht bij elkaar te blijven.”
Hij sprak openhartig over de uitdagingen waarmee zijn gemeenschap wordt geconfronteerd, vooral immigranten die worstelen met financiële problemen, verblijfsvergunningen en soms discriminatie. Toch werkt de parochie onvermoeibaar om hen zowel geestelijk als materieel te begeleiden, door het aanbieden van onderwijs, sociale ondersteuning, medische hulp waar nodig, evenals retraites en psychologische begeleiding.
Reflecterend op het verschil tussen het christelijke leven in Libanon en Turkije, merkte Masedu op dat hij zich in Libanon “thuis” voelde, omringd door zichtbare christelijke symbolen, terwijl de kerken in Turkije grotendeels verborgen blijven, met de Sint-Antoniusbasiliek aan de İstiklalstraat als opvallende uitzondering. Hij besloot met de hoop dat het bezoek van paus Leo de christelijke gemeenschap zal versterken, hen zal aanmoedigen vol te houden en door te gaan met werken aan vrede.
Verbannen vanwege zijn geloof
Onder de parochianen die vanochtend aanwezig waren, was Suhail, een 36-jarige Iraniër die zeven jaar geleden na zijn bekering tot het christendom naar Turkije kwam. Gedwongen Iran te verlaten vanwege zijn geloof, werkt hij nu nauw samen met een gemeenschap van katholieke Iraniërs die ook hun toevlucht in Turkije hebben gezocht.
Suhail bevestigde dat het beoefenen van het christendom in Turkije “onmeetbaar veiliger” is dan in Iran, waar hij eerder was gearresteerd. Desondanks, bewust van het gevaar voor christenen die nog in zijn thuisland zijn, koos hij ervoor geen details te delen over de vervolging daar, om niemand verder in gevaar te brengen.
In plaats daarvan sprak hij met dankbaarheid over de godsdienstvrijheid die hij in Istanbul heeft gevonden, en over de waardigheid om openlijk te kunnen leven en aanbidden: “Ik kan bidden, ik kan de mis bijwonen en ik kan groeien in mijn geloof. Daar ben ik dankbaar voor,” zei hij.
Suhail helpt al maanden in de kathedraal ter voorbereiding op het pauselijke bezoek, en hij omschreef de kans om paus Leo te verwelkomen als “een zegen die niet in woorden is uit te drukken.”
Een Afrikaanse stem
Zijn vreugde deelde ook Philip Tata, oorspronkelijk uit Kameroen en nu voorzitter van de jongerenclub van de Cathedraal van de Heilige Geest.
Na in Gabon te hebben gewoond voordat hij vier jaar geleden naar Turkije verhuisde, sprak Tata over de opmerkelijke diversiteit die de parochiegemeenschap vormgeeft. Hij legde uit dat de mis wordt gevierd in het Engels, Turks en Frans, wat de aanwezigheid weerspiegelt van een grote Afrikaanse gemeenschap, waarvan velen uit Franstalige landen komen.
Tata herinnerde zich hoe paus Franciscus eerder vluchtelingen ontmoette in dezezelfde kerk, en hij gelooft dat paus Leo op hetzelfde pastorale pad voortgaat, met speciale nadruk op migranten, ontheemden en mensen die aan de rand van de samenleving leven. Paus Leo noemde vanmorgen expliciet vluchtelingen en immigranten in zijn boodschap, een moment dat de congregatie diep raakte.
Reflecterend op de katholieke jeugd in Turkije zei hij dat veel jongeren hopen te vertrekken, niet vanwege religieuze vervolging, maar vanwege de beperkte economische kansen en het gebrek aan banen, die hen dwingen te zoeken naar een stabielere toekomst elders. Toch uitte hij de hoop dat het pauselijke bezoek vernieuwde steun en aanmoediging zal brengen voor de jongere generatie.
Libanese stemmen zingen voor de paus in Istanbul
Onder de gelovigen die in de kathedraal bijeen waren, waren ook Libanese katholieken die nu in Turkije wonen en niet in Libanon zullen zijn wanneer de paus zondag hun vaderland bezoekt. Toch ontmoetten zij hem hier, in wat hun tweede thuis is geworden, en kregen zelfs de kans hem toe te zingen als onderdeel van het koor.
Sleiman Saikali, die al 30 jaar in Turkije woont, reist naar İznik om voor de paus te zingen tijdens de historische herdenking van het Concilie van Nicaea. Hij deelde zijn diepe vreugde over het verwelkomen van paus Leo op een plek die zowel zijn wortels als zijn huidige leven symboliseert. Hij zei zich al maanden voor te bereiden, niet alleen door zijn stem te trainen, maar ook spiritueel door gebed.
Hij sprak gepassioneerd over de missie achter deze pauselijke reis, waarbij hij benadrukte dat elk land een eigen roeping draagt. Hij herinnerde zich aanwezig te zijn geweest bij de bezoeken van paus Benedictus XVI en paus Franciscus aan Turkije. “Benedictus was een man met buitengewone theologische diepgang, en zijn bezoek met patriarch Bartholomeüs was een onvergetelijk oecumenisch moment. Franciscus was als een positieve revolutie, hij bracht de Kerk terug naar de armen en de eenvoudigen, naar gerechtigheid en nederigheid.”
Kijkend naar paus Leo sprak hij een diepe hoop uit: “In hem zie ik een mengeling van Benedictus, Franciscus en Johannes Paulus II. Sinds Johannes Paulus heeft God de Kerk pausen gegeven die met de tekenen van de tijd meelopen, en dit is Gods werk, niet het onze.” Voor christenen in Turkije, zei hij, zijn pauselijke bezoeken essentieel. “Als zeer kleine minderheid dragen wij de schoonheid van het bewaren van het geloof, maar het gevaar van isolement is reëel. We mogen ons niet isoleren.”
Ook deel van het koor is Lili El-Helou, een Libanese studente die twee jaar geleden naar Turkije kwam. Ze had nooit gedacht dat ze ooit voor de paus zou zingen, maar vandaag stond ze tussen degenen die optraden in de Cathedraal van de Heilige Geest. Ze zal ook het Kyrie Eleison zingen in de Maronitische melodie, zaterdag in de Arena.
Lili beschreef hoe haar spirituele leven is verdiept sinds ze naar Istanbul is verhuisd, waarbij ze de parochie afbeeldt als actief, verenigd en levendig, ondanks het kleine aantal katholieken. Ze zei dat ze zich vredig voelt bij het beleven van haar geloof in Istanbul. Ze merkte echter op dat de situatie “moeilijker” kan zijn in andere steden zoals İzmir, waar religieuze zusters soms aarzelen om in hun habijt te verschijnen, niet vanwege wettelijke beperkingen, maar door reacties, opmerkingen en opdringerige blikken.
Een Chaldeese aanwezigheid
De sfeer in de kathedraal op vrijdag werd verhoogd door een meertalig koor, wiens stemmen de kerk vulden met hymnen in verschillende talen, waaronder Syrisch, een herinnering aan het oude christelijke erfgoed dat in dit land geworteld is.
Onder hen was zuster Sandra, een Chaldeese non van de Nonnen van het Heilig Hart, die de gelegenheid om in het Syrisch te zingen — de taal die Jezus sprak en die door de Oosterse Kerken wordt bewaard — omschreef als “een diepe genade en een moment van grote schoonheid.”
Ze vroeg alle gelovigen te bidden voor Turkije, de paus en de christelijke gemeenschap in Turkije, met de hoop dat het bezoek de eenheid en vrede zal versterken.
Gerelateerd
