16 juli 2025 – Foto’s van Pier Giorgio Frassati klimmend in de Alpen. De foto rechts toont hem abseilend van de Rocca Sella op 30 maart 1925. Foto : Associazione Pier Giorgio Frassati Torino
Turijn, Italië, 08:45 uur (CNA).
Wanneer bergbeklimmer Edoardo Ricci zich vastklikt in een harnas of zich klaarmaakt voor een steile klim in de Alpen, bidt hij een stil gebed tot zalige Pier Giorgio Frassati.
“Ik denk dat hij mij gered heeft,” zei Ricci, terwijl hij zich het moment herinnerde dat een lawine toesloeg tijdens een skitocht. “Ik was het slachtoffer van een lawine … en ik overleefde zonder enige verwonding.”
Ricci en anderen die graag wandelen, klimmen en skiën in de bergen zullen binnenkort een patroonheilige hebben voor hun hoogalpiene bezigheden.
Terwijl de Katholieke Kerk zich voorbereidt om Frassati te heilig verklaren — een 24-jarige Italiaan uit Turijn die in 1925 aan polio overleed — herontdekt een nieuwe generatie zijn passie voor de bergen en zijn diepe spiritualiteit, gevangen in zijn inmiddels beroemde uitdrukking, “Verso l’alto” — naar de hoogte.
“Bergalpinisme is een manier om, weet je, het onaantastbare te raken,” zei Ricci. “Wanneer je alleen bent of slechts met een paar vrienden, zie je en voel je de stilte. Je voelt je … heel dicht bij God.”
Ricci brengt momenteel Frassati’s alpine routes in kaart, waarvan vele moeilijke beklimmingen zijn die geavanceerde vaardigheden vereisen.
“Hij was zeker een heel goede klimmer in die tijd,” zei Ricci, die opmerkte dat Frassati lid was van de Italiaanse Alpenclub.
Hoewel pausen jonge mensen hebben aangespoord Frassati te volgen naar de top van heiligheid, raadt Ricci moderne klimmers aan een gecertificeerde alpengids te raadplegen voordat ze letterlijk zijn voetsporen proberen te volgen.
De toppen waar Frassati van hield
Een van de meest uitdagende beklimmingen die Frassati voltooide, was de Mount Grivola, een bergtop van 13.000 voet in de Alpen in het Gran Paradiso Nationaal Park.
“Het is een moeilijke [beklimming] — niet vanwege de techniek, maar omdat de rots niet zo stevig is,” legde Ricci uit.
Na zijn succesvolle tweedaagse klim schreef Frassati triomfantelijk “Grivola victa est” — Grivola is overwonnen — in het Latijn op een foto genomen vanaf de top.
“Elke dag word ik steeds verliefder op de bergen, en als mijn studie het toeliet, zou ik hele dagen in de bergen doorbrengen, in die pure lucht de Grootheid van de Schepper beschouwend,” schreef Frassati in 1923 in een brief aan een vriend.
Een andere veeleisende klim was de Grand Tournalin, een piek van 11.086 voet in de Italiaanse Aostavallei. Frassati maakte de tweedaagse beklimming samen met een gids, waarbij hij onderweg pauzeerde bij berghutten om te rusten voor hij de top bereikte, die een weids uitzicht biedt op de Matterhorn en de Monte Rosa.
“Het was een vrij complexe klim, maar het panorama was prachtig,” zei Ricci.
Hoewel Frassati droomde van het beklimmen van de Matterhorn, verbood zijn vader het, omdat hij het te gevaarlijk vond. “Hij vroeg zijn vader ook … om de Monte Bianco te beklimmen, de hoogste top van Europa, maar zijn vader gaf nooit toestemming,” zei Ricci.
Frassati slaagde er wel in het Château des Dames te beklimmen, dat 11.443 voet hoog is in de Valtournenche regio. “Er zijn enkele delen van de route die vrij moeilijk te beklimmen zijn,” zei Ricci, eraan toevoegend dat Frassati lof kreeg van zijn alpengids voor het voltooien van de klim.
Dichter bij huis klom Frassati vaak de Mount Mucrone, die zichtbaar was vanuit zijn slaapkamerraam in Pollone, het dorp waar zijn grootouders woonden.
“Bergen, bergen, bergen, ik houd van jullie,” krabbelde hij ooit op een briefje dat op zijn slaapkamerdeur werd geplakt.
In 1920 vertelde Frassati in een brief hoe hij een mis bijwoonde op de top van Mount Mucrone aan het eind van een van zijn beklimmingen.
Frassati was ook een fervent skier. Hij kwam vaak in de Susa-vallei, nu de thuisbasis van skigebieden zoals Sestriere en Cesana.
“Typisch waren er destijds geen wegen … dus het idee was om met de ski’s omhoog te gaan … en dan van de hellingen af te skiën,” zei Ricci. “Zijn passie was de berg in alle vormen.”
Enkele weken voor zijn dood klom Frassati opnieuw in de Valli di Lanzo, een uitdagende route die hij met vrienden voltooide. Een foto genomen tijdens die klim toont hem halverwege de beklimming. Op de achterzijde schreef hij zijn blijvende motto: “Verso l’alto.”
Bedevaart in de bergen
Niet al Frassati’s tochtjes in de bergen gingen gepaard met touwen en ijsbijlen. Sommige waren bedevaarten. Elke keer dat hij zijn grootouders in Pollone bezocht, maakte hij de steile zes mijl lange wandeling naar het Heiligdom van Oropa, de thuisbasis van de Zwarte Madonna van Oropa — een donker houten beeld van de Maagd Maria dat al eeuwen wordt vereerd.
“Morgen, zoals gebruikelijk elke keer dat ik Pollone verlaat, ga ik omhoog naar Oropa om te bidden in het Heiligdom. Ik zal aan jullie denken aan de voeten van de bruine Madonna,” schreef Frassati in een brief uit 1925.
Christine Wohar, voorzitter van Frassati USA, een in Nashville gevestigd non-profit apostolaat dat zich inzet om zijn leven bekend te maken, deelde een van de creatievere gebruiken van de toekomstige heilige om de vroege ochtendwandeling te maken.
“Hij moest heel vroeg opstaan en het huis uit, dus bedacht hij zijn eigen ‘wekker’ — een touw gebonden aan zijn pols of zijn nachtkastje en hangend uit het raam, zodat de tuinman eraan kon trekken en zeker wist dat hij wakker was zonder de rest van het huis te storen,” zei ze.
Wandelen naar en rond het Oropa-heiligdom is tegenwoordig een van de populairste routes voor pelgrims die de “Frassati-paden” willen lopen. Wie op zoek is naar een zwaardere uitdaging kan doorlopen naar de top van Mount Mucrone, die hoog boven het heiligdom uitsteekt.
Voor de zaligverklaring van Frassati bezocht paus Johannes Paulus II Oropa in 1989 en spoorde hij jonge mensen aan het voorbeeld van Frassati te volgen.
“Pelgrims doorkruisen de bergen al eeuwenlang om de Maagd te vereren en in dit heiligdom een plek van vrede en meditatie te zoeken,” zei de paus. “Beste jongeren die mij luisteren, moge ook jullie, zoals Pier Giorgio, de weg naar het heiligdom ontdekken, een spirituele reis beginnen die, onder leiding van Maria, jullie steeds dichter bij Christus zal brengen.”
De bergen van het leven beklimmen
Toch was het beklimmen van bergtoppen niet de enige uitdaging die Frassati onder ogen zag.
Pastoor Luca Bertarelli, de parochiepriester van Pollone, zei dat Frassati’s weg naar de hemel ook vele kruisen kende.
De eerste, zei Bertarelli, was met zijn familie, die Frassati’s vroomheid en eenvoudige levensstijl niet begreep.
“Hij was heel anders dan zij,” zei Bertarelli. “Pier Giorgio voelde dat misverstand en het was een grote moeilijkheid.”
Frassati kende ook uitdagingen in zijn studie toen hij een diploma haalde in mijnbouwkunde aan de Koninklijke Polytechnische Universiteit van Turijn.
“Hij was erg intelligent, maar hij koos een faculteit aan de universiteit die erg moeilijk voor hem was,” zei Bertarelli.
Zelfs het bidden was moeilijk te verkrijgen. “Hij was een man van groot gebed, maar in sommige brieven schreef hij dat bidden erg moeilijk voor hem was,” zei Bertarelli. “En dit is het teken van grote innerlijkheid, de spirituele [strijd].”
Voor Bertarelli betekent Frassati’s motto “Verso l’alto” niet alleen streven naar bergtoppen, maar ook naar de hoogten van heiligheid.
“God is de hoogten die je wilt bereiken,” zei hij.
