NOOT VAN DE UITGEVER: Alle Amerikanen die onze democratische tradities koesteren, zouden het teniet doen van Roe moeten toejuichen – zelfs zij die legale abortus steunen.
Noot van de uitgever; 24 juni 2022
Elk jaar, op 4 juli, komen de Amerikanen bijeen om de vele zegeningen te vieren waarvan we blijven genieten, dankzij de genade van God en onze gedeelde toewijding aan de democratische grondbeginselen van onze natie. Dit jaar valt Onafhankelijkheidsdag pal na de langverwachte beslissing van het Hooggerechtshof in de zaak Dobbs tegen Jackson, die het zogenoemde grondwettelijke recht op abortus, dat 50 jaar geleden werd gecreëerd door de eerdere en slecht doordachte beslissing van het Hooggerechtshof in de zaak Roe tegen Wade, ongedaan heeft gemaakt.
Voor gelovige katholieken en andere pro-life Amerikanen is het vernietigen van Roe v. Wade door het Hof reden voor speciale vreugde op de vierde juli in 2022. In feite zouden alle Amerikanen die onze democratische tradities koesteren het ongedaan maken van Roe moeten toejuichen – zelfs zij die legale abortus steunen. En wel, omdat de beslissing van het Hooggerechtshof de bevoegdheid over de abortuswetgeving teruglegt bij de wetgevende instanties van de staten, waar die tot 1973 gedurende de hele geschiedenis van onze natie lag. Er was nooit een degelijke grondwettelijke rechtvaardiging voor het ingrijpen van het Hooggerechtshof indertijd, waarbij dat democratische gezag van de staten werd weggenomen en in plaats daarvan federale rechters de uiteindelijke arbiters werden over de abortuswetgeving. Door Roe terzijde te schuiven heeft het huidige Hof dus een echte democratie met betrekking tot abortus hersteld, door de wetgevende machten toe te staan hun wetten aan te passen aan de meerderheidswil van de burgers van elke staat.
Helaas zijn fanatieke abortusactivisten niet bereid deze waarheid te erkennen. Volgens hen moet aan de Amerikaanse burgers niet worden toegestaan zelf te beslissen wat ze willen doen met betrekking tot het legaliseren van abortus.
Zij staan erop, dat het recht om een ongeboren leven te beëindigen elke andere overweging overstijgt.
Jammer genoeg geloven velen die dit standpunt onderschrijven ook, dat het gerechtvaardigd is om de standpunten te onderdrukken van diegenen die opkomen voor het ongeboren leven. Al vanaf het eerste moment dat het ontwerp van de meerderheidsbeslissing van rechter Samuel Alito in de Dobbs-zaak in mei werd gelekt, heeft er een golf van verwerpelijke aanvallen plaatsgevonden op kerken en pro-life zwangerschapscentra. Schimmige groepen met namen als “Ruth Sent Us” en “Jane’s Revenge” hebben deze brandstichting en vandalisme aangewakkerd met lelijke retoriek, zoals een manifest waarin is opgeroepen om een “Nacht van Woede” te houden in de nasleep van de publicatie van het Dobbs-besluit. De woningen van conservatieve rechters van het Hooggerechtshof, van wie de meesten katholiek zijn, zijn ook het doelwit geweest van lelijke protesten, in gang gezet door activisten die beweren dat rechters alleen meningen mogen hebben die overeenstemmen met de eisen van de abortuslobby.
Gelukkig zijn er op het moment van dit schrijven geen doden of zwaargewonden gevallen tengevolge van het pro-abortus geweld. Maar rechter Brett Kavanaugh was begin juni het doelwit van een moordaanslag door een gewapende man die de politie na zijn arrestatie vertelde dat het uitlekken van het ontwerpadvies van Dobbs een van zijn belangrijkste motieven was om te proberen Kavanaugh te vermoorden. Het is belangrijk op te merken, dat het aanzetten tot potentieel geweld niet beperkt is gebleven tot online manifesten van sinistere en weinig bekende activistische groeperingen. Al sinds tegen het eind van het vorige decennium duidelijk werd dat, met de benoemingen van nieuwe conservatieve rechters, een meerderheid van de rechters van het Hooggerechtshof geneigd zou kunnen zijn om Roe teniet te doen, hebben prominente pro-abortus politici het hof gewaarschuwd om niet te knoeien met het wettelijke abortuskader van het land.
Misschien wel het meest verontrustende voorbeeld hiervan deed zich voor in 2020, toen Chuck Schumer, senator van New York en nu leider van de meerderheid in de senaat, twee van de nieuw benoemde rechters in het openbaar bedreigde. “Ik wil je vertellen, Gorsuch; ik wil je vertellen, Kavanaugh, je hebt de wervelstorm ontketend, en je zult de prijs betalen,” blies Schumer in een toespraak vanaf de trappen van het gebouw van het Hooggerechtshof. “Je zult niet weten wat je overkomt als je doorgaat met deze vreselijke beslissingen.” Schumer verontschuldigde zich de volgende dag voor zijn woordkeuze, en hij heeft herhaaldelijk volgehouden dat hij met zijn buitensporige taalgebruik niet wilde aanzetten tot geweld, door te beweren dat hij alleen bedoelde dat er “politieke gevolgen zouden zijn … als het Hooggerechtshof, met de nieuw bevestigde rechters, het recht van een vrouw om zelf te kiezen zou wegnemen”. Misschien moeten we de leider van de meerderheid op zijn woord geloven, maar feit blijft dat hij de rechters Brett Kavanaugh en Neil Gorsuch van het Hooggerechtshof bij naam bedreigde, terwijl zij rechters zijn, geen politici.
Nog fundamenteler is, dat alleen al het feit dat Schumer zich gerechtvaardigd voelde om dergelijke overdreven retoriek te gebruiken de diep antidemocratische houding van de abortusrechtenbeweging onderstreept, met inbegrip van haar meest prominente huidige politieke medestanders – Schumer, parlementsvoorzitter Nancy Pelosi en President Joe Biden. Alle drie de Democratische leiders hebben publiekelijk verklaard dat een verzwakking van Amerika’s grondwettelijke kader van legale abortus nooit en onder geen enkele omstandigheid mag worden toegestaan.
En vóór Dobbs hebben zij hun krachten gebundeld om aan te dringen op de goedkeuring van de draconische en valselijk zo genoemde Women’s Health Protection Act, een pro-abortus wetsvoorstel dat abortus op aanvraag nationaal zou verplichten tot aan het tijdstip van de geboorte, in de hoop om pro-life wetgevers in de staten te verhinderen om in de toekomst wetten aan te nemen die abortus beperken. Alleen de obstructie in de senaat heeft hen tot nu toe verhinderd dit doel veilig te stellen.
Pro-abortus politici op het niveau van de staten hebben zich op vergelijkbare wijze vijandig opgesteld tegenover de uiting van pro-life standpunten. Naast hun eigen extravagante veroordelingen van de inhoud van Alito’s ontwerpadvies over Dobbs, hebben zij toegezegd alles te doen wat in hun macht ligt om abortusrechten te bevorderen.
Hun vijandigheid tegenover de pro-life zwangerschapscentra die nu worden aangevallen is ook opvallend geweest. In de staat New York was dit bijzonder duidelijk. In plaats van zich te scharen achter het regionale zwangerschapscentrum in Buffalo dat het doelwit was van een aanslag met een brandbom op 7 juni, zijn de Democratische gouverneur Kathy Hochul en het door Democraten gecontroleerde parlement op 13 juni verder gegaan met wetgeving die alle pro-life zwangerschapscentra in de staat onderwerpt aan een ongerechtvaardigd 18 maanden durend onderzoek naar hun activiteiten door de gezondheidscommissaris van de staat. Dit onderzoek is een voor de hand liggende poging om deze centra te sluiten, op grond van het vermeende argument, dat zij de toegang van vrouwen tot “accurate, niet-dwingende informatie over gezondheidszorg” en “een uitgebreid aanbod van diensten op het gebied van reproductieve en seksuele gezondheidszorg” beperken.
Soortgelijke politieke pogingen om de activiteiten van pro-life centra te verstoren zijn eerder ondernomen in Californië en andere uitgesproken pro-abortus jurisdicties. Het is uiterst beschamend dat deze pro-life centra, die uitsluitend bestaan om zowel moeders als hun baby’s te helpen, zowel voor als na de geboorte, op deze manier door politici onder vuur worden genomen. In overeenstemming met Amerika’s democratische bescherming van de vrijheid van meningsuiting en actie, zouden deze zwangerschapscentra, die onbaatzuchtig de “Heb ze allebei lief” benadering van de pro-life beweging uitdragen, hun diensten moeten kunnen verlenen zonder staatsinmenging die overduidelijk gemotiveerd is door de wens om een pro-abortus ideologie op te leggen.
In de aanloop naar de viering van Onafhankelijkheidsdag dit jaar kunnen Amerikaanse katholieken zich in gebed verenigen ter ondersteuning van onze democratische vrijheden, in het bijzonder met betrekking tot het abortusvraagstuk. We moeten ook vurig bidden dat de antidemocratische dreigementen van abortusextremisten, met meer geweld in de nasleep van de publicatie van het definitieve Dobbs-besluit van het Hof, niet bewaarheid worden.
God zegene u, en God zegene Amerika!
Michael P. Warsaw Michael Warsaw is de voorzitter van het bestuur en CEO van EWTN Global Catholic Network, en is de uitgever van de het Amerikaanse dagblad ‘the National Catholic Register’.
Hij kwam in 1991 bij EWTN en werkte direct met Moeder Angelica, de oprichtster van het netwerk. Warsaw werd in 2000 president van EWTN en in 2009 chief executive officer (CEO). Met de overname van de National Catholic Register door EWTN in 2011, werd hij de uitgever ervan. Warsaw werd voorzitter van het bestuur van EWTN in 2013. Paus Franciscus benoemde hem in 2017 tot consulent van het Dicasterie voor Communicatie van het Vaticaan.
Bron: True Democracy!| National Catholic Register (ncregister.com)
Keywoorden: Abortus | Abortus-Extremisme | Besluit Roe vs. Wade | Democratie | Michael Warsaw | NCRegister | Onafhankelijkheidsdag VS| Pro-abortus wetgeving | Pro-life | Zaak Dobbs vs. Jackson |
Wilt u meer lezen of horen over de strijd (‘Pro-Life’) voor de bescherming van het kwetsbare ongeboren leven? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen van ‘Michael Warsaw’? Klik dan hier , of klik één van de andere ‘tags’ boven aan deze post.
220703 | [XLS000]
