Is er geen uitweg? Niet zonder Christus, dan niet. Alleen hij kan ons nu redden.
Regis Martin; Blogs; 29 april 2022
Laat me u de minst controversiële stelling op de planeet voorleggen. Die, tussen haakjes, ongeveer even niet-controversieel is, als het feit dat het hebben van twee X chromosomen bepaalt dat je een vrouw bent, terwijl het hebben van slechts één X en één Y je tot man maakt. Ondanks al het gepraat over transgenderisme, moeten we van die specifieke cirkel nog een vierkant maken. Of moet de waarheid van de biologie nu wijken voor ideologie?
Dus, wat is deze niet-controversiële stelling? Nou, het is eigenlijk een beetje als seks, omdat de waarheid ervan ook een kwestie van biologie is. Het is het feit dat we, vroeg of laat, allemaal dood gaan. Hoe controversieel kan dat zijn? En het is niet alleen waar, maar de waarheid ervan is iets wat we zeker in ons eigen lichaam zullen verwerkelijken. Eindigheid is iets dat we geacht worden te voelen, vooral als het onverbiddelijk wegvalt. En is dit niet de reden, dat we geen aanstoot hoeven nemen aan oud worden? Immers, denk aan al diegenen die dat voorrecht wordt ontzegd!
Dus, het punt is, dat de man met de zeis zal komen om ons allemaal te krijgen. Het is het ene niet te repareren defect waar we mee geboren worden. Tenzij we heel veel pech hebben, zullen we eerst oud worden, dan zullen we sterven. Dat is onvermijdelijk. Het is dat ene vervelende detail van het leven waarover geen meningsverschil is toegestaan. Probeer het, en als je niet sterft, laat het me weten. Natuurlijk ben ik tegen die tijd wel dood.
Hoe perfect banaal klinkt het allemaal. Saai, ook. Maar, helaas, volkomen bindend. Niemand komt er levend uit.
En wanneer zal het grote invallen van de nacht beginnen? Bij de geboorte. In feite begint het al vóór de geboorte, negen maanden om precies te zijn. Tenminste, als we nog mogen geloven in de biologie, waarvan de feiten dezer dagen steeds meer een gok lijken. Als de dominante media ons herhaaldelijk vertellen dat dysfore zielen die van een ander geslacht willen worden dan het geslacht dat hun voor de geboorte werd toebedeeld, daartoe het recht hebben, maakt dat min of meer alle wetenschap tamelijk verdacht. Maar toch, als het op de dood aankomt, kunnen er niet al te veel onder ons zijn die denken dat zij de uitzondering op de regel zullen blijken te zijn. De wetten van de zwaartekracht zullen niet worden opgeschort, zelfs niet voor hen die besloten hebben vogels te worden – hun eerste vlucht uit het dichtstbijzijnde raam zal, vrees ik, niet goed aflopen.
De magische spreker John Donne, wiens preken zelfs de koning in vervoering brachten, heeft ons allemaal daar bijna vijf eeuwen geleden op gewezen in een taal die onvergelijkbaar poëtisch is. “We hebben,” waarschuwde hij, “een lijkwade in de schoot van onze moeder, en we komen ter wereld gewikkeld in dat doodskleed, want we komen om een graf te zoeken … we vieren onze eigen begrafenis met geschrei, zelfs al bij onze geboorte.”
Dit is een lot dat alle eindige schepselen gemeen hebben. Zelfs de sterren aan de hemel zullen uiteindelijk sterven; in feite hebben velen van hen dat al gedaan, hun einddatum is te zien aan het lange terugtrekkende spoor van flikkerend licht. Het is met andere woorden The Big Sleep, zoals Raymond Chandler zou zeggen, waaruit hij zeker niet verwachtte ooit te zullen ontwaken. En gezien mijn eigen antieke status, moet ik aannemen dat hij al een tijdje ongeduldig over mijn schouder meekijkt, gretiger dan ooit om het af te maken. Natuurlijk verwacht ik niet dat hij telefonisch contact met me opneemt (tenzij het een ‘collect call’ is), zoals die demente oude dwazen uit Muriel Spark’s heerlijke detective, Memento Mori, die elke keer als hij belt met seniele wrok reageren. Toch zouden de oproepen nauwelijks heilzamer kunnen zijn: “Denk eraan, dat je zult sterven.”
Dus, ja, uiteindelijk zullen we allemaal dood zijn. Dat wil zeggen, tenzij het sterftecijfer de laatste tijd onder de 100% is gedoken. Om de romanschrijver Philip Roth te citeren, die de regel van Franz Kafka overnam: “De zin van het leven is, dat het ophoudt.” Het was een regel die hij vaak aanhaalde – dat wil zeggen, tot zijn eigen leven stopte. “Geboorte, paring en dood,” rapporteert de dichter Eliot. “Dat zijn alle feiten als je tot de kern komt.” Bedankt voor het nieuwsbericht, Tom.
Maar wacht eens even. Het is niet alleen dat ieder van ons geboren is om te sterven, of dat we onze dood voor ons uit schuiven, maar dat van alle levende wezens op aarde, alleen wij weten dat we moeten sterven. Het is de laatste draai aan de schroef. De dieren weten dit natuurlijk niet, God heeft hen het nieuws bespaard, wat de zegen – of de vloek – is van zelfbewustzijn. Zelfs in het midden van hun sterven kunnen zij zich niet voldoende losmaken van het gebeuren om na te denken over de betekenis ervan. Het is aan ons alleen om gedachten en angsten te koesteren over het naderende uitdoven, om de dood niet alleen te zien als de meest sombere alledaagsheid van alles wat ons zal overkomen, maar ook als het meest angstaanjagend. Zonder twijfel blijft de dood het meest pijnlijk onbegrijpelijke, het minst welkome van alles wat samenzweert om mij te overvallen en te vernietigen. “Op straffe van de dood, laat niemand mij de dood benoemen: het is een oneindig verschrikkelijk woord,” om een personage uit John Websters The White Devil te citeren, die zelf voorbestemd is voor een afschuwelijke dood.”
Is er dan geen uitweg? Niet zonder Christus, dan niet. Alleen Hij kan ons nu redden. Hij die naar zijn vriend toekwam, Lazarus, de dode die, ondanks vier dagen in het graf, terstond opstond toen hij Jezus met luide stem hoorde roepen: “Lazarus, kom eruit!” Hoe kan dit, een gewone sterveling, iemand die weent zoals u en ik, tenzij hij tegelijkertijd de levende God is die onder ons is neergedaald? Zo intens, eeuwig levend dat hij, door zijn eigen dood voorbij te streven, in staat is die van alle anderen teniet te doen.
Regis Martin, S.T.D., is hoogleraar theologie en medewerker van het Veritas Center for Ethics in Public Life aan de Franciscan University of Steubenville, Ohio. Hij maakt podcasts bij In Search Of The Still Point en zijn laatste boek, Looking for Lazarus: A Preview of the Resurrection, werd uitgebracht in 2021.
Bron: A Brief Meditation on Mortality| National Catholic Register (ncregister.com)
Keywoorden: | Dood | Genderideologie | John Donne | Natuurwet | NCRegister | Onsterfelijkheid | Oud worden | Regis Martin | Sterfelijkheid | Zelfbewustzijn |
Wilt u meer horen of artikelen lezen over bijvoorbeeld, realisme en consequenties van de ‘Natuurwet’ klik dan hier, of klik een van de andere ‘tags’ boven aan dit artikel.
220502 | [XLS000]
