COMMENTAAR: De onsterfelijke ziel van de nieuwe menselijke persoon die tot bestaan werd geroepen komt van God.
Susanna Spencer; Commentaren; 14 oktober 2023
De pijn straalde vanuit mijn baarmoeder naar buiten en omvatte mijn hele lichaam, geest en wezen terwijl ik me over de gymnastiekbal drapeerde. Steeds opnieuw kwam het als een golf over me heen. Ik had dit eerder gevoeld, de barensweeën. Maar ik had die nog nooit met zo’n intensiteit ervaren bij de doorgang van een baby die in mij gestorven was. Dit kleintje was al na zes weken zwangerschap overleden, maar deze negende zwangerschap, dit negende passeren van de doorgang door het lichaam van een persoon vanuit mijn buik, was een van de moeilijkste. Vier van mijn kinderen zijn levend, ademend en mooi ter wereld gekomen, op natuurlijke wijze mijn lichaam verlatend,. En van vijf is hun natuurlijke leven in mij zowel begonnen als geëindigd.
Gertrud von le Fort geeft in haar boek The Eternal Woman: The Timeless Meaning of the Feminine, haar beschouwingen over de vrouw als moeder, de moederlijke vrouw, als tijdloos en in een “relatie tot dat wat voorbij de tijd is” (p. 91). In eeuwigheid voedt en beschermt de vrouw en is moeder over iedereen die bemoederd moet worden. En de meest volmaakte representatie hiervan wordt gevonden in de Moeder van God, die onze moeder is in onze nood, maar ook het model van moederschap voor alle vrouwen. Individuele vrouwen nemen op verschillende manieren deel aan dit moederschap, hetzij als spirituele moeder, hetzij als pleegmoeder, door in te springen als een ander mens – een kind, een vriend of een vreemdeling op straat – in nood is. En ja, sommigen van ons zijn zelfs gezegend dat ze nieuw leven in hun moederschoot kunnen dragen.
Moederschap begint met de schepping van nieuw leven en het baren. Von le Fort zegt dat “zoals de vrouw in het baren het leven verder draagt, de eindeloosheid in, zo injecteert zij in haar vermogen om het leven te voeden en te beschutten een element van eeuwigheid de tijd binnen” (p. 89).Toch kan ze alleen baren wat ze heeft ontvangen. Elk kind dat in de baarmoeder tot bestaan wordt gebracht, is een ontvangen geschenk. De Heilige Moeder is ons voorbeeld in hoe we dit geschenk van nieuw leven kunnen ontvangen. Het eigen leven van de vrouw is een geschenk, haar vruchtbaarheid is een geschenk, en in de daad van mede-scheppen ontvangt ze van buiten zichzelf, en de onsterfelijke ziel van de nieuwe menselijke persoon die tot bestaan wordt gebracht komt van God. Maar wanneer ze dit alles in zichzelf ontvangt, bestaat de eeuwigheid binnenin haar in het kind dat voor altijd zal bestaan.
Misschien waren we ons er vroeger meer van bewust, maar leven en dood zijn zo nauw met elkaar verbonden in het tot stand brengen van nieuw menselijk leven. Von le Fort zegt het zo: “In het moederschap zoals de natuur dat heeft vormgegeven, rusten leven en dood naast elkaar. De stroom van generaties breekt zich baan vanuit de eeuwigheid en daar ledigt die zich ook” (p. 91).Elk kind dat geboren wordt zal sterven. De vraag is niet of, maar wanneer. We komen van God om naar God terug te keren.
En dat brengt me terug bij mijn meest recente verlies. Terwijl ik mijn weeën onderging, tijdens die vroege sneeuwstorm in maart, terwijl de vlokken zich stilletjes opstapelden op de meters sneeuw die de planten al omhulden en zich voorbereidden op nieuw leven in de lente, voelde ik een verbinding met de eeuwigheid. Mijn baby was al weg uit dit tranendal – al in de eeuwigheid, toevertrouwd aan de grote barmhartigheid van God. Toch moest ik de risico’s ondergaan die horen bij het natuurlijke einde van een zwangerschap. We controleerden die dag mijn bloedverlies en zochten naar de overblijfselen van ons kind. En voor het einde van dit verhaal kreeg ik een infectie die met moderne medicijnen moest worden behandeld. Mijn leven is voor altijd verbonden met het leven van deze baby. En na dit hele proces konden we onze baby begraven.
Die dag, enkele weken later, wikkelde ik de kleine restanten netjes in en de kinderen hielden om de beurt de mand vast op weg naar de begraafplaats. Opnieuw stonden we tussen de graven voor de miskramen en doodgeboren baby’s met onze pastor terwijl hij de gebeden voorlas voor de begrafenis van het ongedoopte kind. En we liepen weg, terwijl we loslieten, een soort van afsluiting ondergingen, maar ook onze harten meer openden voor de eeuwigheid.
Toen ik deze woorden van Gertrud von le Fort las, realiseerde ik me, als moeder van al deze baby’s die in mij gestorven zijn, dat ik op unieke wijze verbonden ben met de eeuwigheid:
“De brandingsgolf die uit de eeuwigheid voortkomt en terugrolt naar de eeuwigheid, opent als het ware de moederschoot op het moment van de geboorte als een portaal dat naar twee wegen leidt. Het leven dat uit een onzichtbare eeuwigheid komt, komt de zichtbare wereld van de tijd binnen. Van eeuwigheid tot eeuwigheid, religieus uitgedrukt, betekent maar één ding: van God tot God” (pg. 92).
Vier van mijn kinderen zijn de “zichtbare wereld van de tijd” binnengegaan en ik verheug me dagelijks over hun huidige bestaan. Maar er zijn ook nog de vijf die “uit een onzichtbare eeuwigheid zijn gekomen” en verder zijn gegaan in diezelfde onzichtbare eeuwigheid zonder de zichtbare wereld van de tijd binnen te gaan. Hun enige fysieke, levende bestaan was dat binnenin mij en nu zijn ze voorbij de sluier. Maar de poort van mijn baarmoeder was een noodzakelijke deur om hen in het bestaan en naar de eeuwigheid te leiden. Dit is allemaal mogelijk dankzij onze gezegende Moeder, die de Mens geworden God in zich opnam, hem deze zichtbare wereld binnen baarde, met hem leed tot in de dood en nu voor eeuwig met hem in de hemel verenigd is. Mijn baarmoeder is gezegend omdat de hare als eerste gezegend werd. En dat is een complete gave. En zulke geschenken, en de geschenken van negen personen die in de eeuwigheid bestaan, zijn al het lijden waard, lijden waar ik dwars doorheen altijd door mijn Heilige Moeder ben gevoed.
Susanna Spencer
Susanna Spencer heeft een master in theologie van de Franciscaanse Universiteit van Steubenville. Ze is inhoudelijk en theologisch redacteur voor ‘Blessed Is She‘ en auteur van de Schriftstudie ‘Seek His Kingdom‘: A Meditation on Matthew en co-auteur van het kinderdevotieboek ‘Rise Up: Shining in Virtue’. Ze is moeder van vier kinderen, vrouw van een filosofieprofessor en woont met haar gezin in St. Paul, Minnesota. Je vindt haar hier op haar website.
Bron: A Mother’s Womb Is a Portal to Eternity| National Catholic Register (ncregister.com)
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
