Vergeet niet waar de oorlog tussen Israël en Hamas over gaat
NOOT VAN DE UITGEVER: Nu de wrede oorlog in Gaza zijn volgende fase ingaat, mogen we nooit vergeten dat de kwaadaardige verrassingsaanval van Hamas op Israëlische burgers de vonk was die het vuur deed oplaaien.
Michael Warsaw; Noot van de uitgever; 9 november 2023
Er zijn vier weken verstreken sinds Hamas een verrassingsaanval uitvoerde op Israël. Nu is Israël verwikkeld in een lange en bloedige grondinvasie op de Gazastrook, het gebied dat wordt gecontroleerd door Hamas. De gruwel en de lelijkheid van oorlog zijn de afgelopen dagen regelmatig aan onze ogen getoond, en zulke beelden zullen waarschijnlijk nog vele weken, zelfs maanden aanhouden, en daarmee ook de groeiende roep om een onmiddellijk staakt-het-vuren om de Israëlische opmars te stoppen.
Dit is een goed moment om ons eraan te herinneren waarom deze brute oorlog überhaupt plaatsvindt: omdat Hamas, een terroristische organisatie, Israël binnenviel over internationaal erkende grenzen heen om onschuldige mensen te vermoorden, te verkrachten en te ontvoeren. Wat er in de toekomst ook gebeurt, het is van vitaal belang dat we nooit het feit uit het oog verliezen dat het huidige bloedvergieten in gang werd gezet door een daad van verdorvenheid waarbij militanten van Hamas meer Joden vermoordden dan op welke dag dan ook sinds de Holocaust.
Christenen hebben zich altijd verbonden gevoeld met het Heilige Land. En we erkennen onze speciale band met het Joodse volk. Over minder dan twee jaar vieren we de 60e verjaardag van Nostra Aetate, een verklaring van paus Paulus VI over de relatie tussen het christendom en andere religies. Terwijl ons hand uitsteken naar religies zoals de islam prijzenswaardig is en geworteld in een oprecht verlangen naar vrede en principiële oecumene, is de relatie van de Kerk met het judaïsme uniek. (Red.: Voor een Nederlandse vertaling van het document klik hier, met dank aan rkdocumenten.nl)
Zoals Nostra Aetate in herinnering brengt, zijn de apostelen “voortgekomen uit het Joodse volk” en “het spirituele erfgoed dat christenen en joden gemeen hebben is … zo groot.” Om die reden en vanwege de universele oproep tot liefde in het evangelie, “veroordeelt de Kerk haat, vervolging [en] uitingen van antisemitisme, gericht tegen Joden op elk moment en door wie dan ook.”
Hamas heeft publiekelijk en decennialang duidelijk gemaakt dat het gedreven wordt door antisemitisme en een verlangen naar de uitroeiing van de Joden. Katholieken kunnen en mogen Hamas nooit steunen.
Toch kunnen en moeten katholieken meeleven met de onschuldigen aan beide kanten. Net zoals we rouwen met het Joodse volk in het aangezicht van het kwaad van het terrorisme, erkennen we ook dat onschuldige Palestijnse burgers, waaronder een klein aantal christenen, zwaar lijden in dit oude religieuze conflict. Het aantal christenen in Israël is stabiel gebleven op 184.000, en de ongeveer 1.000 in Gaza en de minder dan 46.000 op de Westelijke Jordaanoever leven onder constante dreiging en blijven afnemen. Onze christelijke broeders en zusters in het Heilige Land hebben vaak alom te maken met achterdocht en vijandigheid, gewantrouwd omdat ze niet verbonden zijn met de Joden in Israël en ook niet met de overgrote meerderheid van hun mede-Palestijnen, die moslim zijn.
De waarheid is dat christenen de meest vervolgde religieuze groep ter wereld zijn, en christenen in het Midden-Oosten worden geconfronteerd met de extra last dat ze een minderheid zijn die door bijna elke andere groep om hen heen wordt gewantrouwd en aangevallen.
Ons aparte perspectief als katholieken – rouwend om de onschuldigen, een spirituele erfenis delend met het Joodse volk en spiritueel delend in het lijden van onze christelijke broeders en zusters die in het kruisvuur gevangen zitten – geeft ons duidelijkheid te midden van de verwarring. We kunnen erkennen dat het probleem niet de islam, het judaïsme, het Palestijnse volk of het Israëlische volk is. Het probleem – en de directe oorzaak van deze oorlog – is Hamas, een aan de Iraanse regering gelieerde, goed gefinancierde terroristische organisatie die aast op haar eigen volk, hen gebruikt als menselijk schild en gedreven wordt door een verlangen naar genocide. Hamas nam Gaza in 2007 over in een bloedige strijd – niet tegen de Israëli’s, maar tegen rivaliserende Palestijnen, van wie er honderden werden gedood. Het is een partner in een netwerk van door het Iraanse regime gesteunde terreurgroepen, van Hezbollah in Libanon tot andere milities in Syrië, Irak en Jemen.
Dit ene feit is van vitaal belang om te onthouden tegenover de valse verhalen die in het Westen worden verspreid. Velen met “Westerse ogen” zien de oorlog door het prisma van intersectionaliteit, waarbij alleen bepaalde mensen een slachtofferstatus krijgen vanwege hun ras, geslacht, nationale afkomst, geslacht en andere kwaliteiten. Door deze lens staat de benarde situatie van de Palestijnen voor de ideologisch favoriete doelen van de harde linkse kern, zoals LGBT-rechten, ‘reproductieve rechtvaardigheid‘ en feminisme.
Linkse leden van het Congres gaven verklaringen uit waarin ze Israël de schuld leken te geven van het terrorisme van Hamas. Black Lives Matter afdelingen en studentenorganisaties aan elite universiteiten en andere progressieve groepen hebben tegen Israël geprotesteerd. We kunnen alleen maar veronderstellen dat veel van de mensen in Amerika die voor Palestina en Hamas marcheren, lid zijn van dezelfde “woke” menigte die protesteerde tegen de afschaffing van Roe v. Wade, rechters aanvalt omdat ze katholiek zijn en genderideologie opdringt aan schoolkinderen.
Toch is het belachelijk om te denken dat er eenheid bestaat tussen elke klasse die links als “onderdrukt” beschouwt. Autoritaire religieuze groeperingen zoals Hamas zouden zich als LGBT-identificerende mensen, feministen en andere leden van de progressieve “slachtoffer”-klasse zonder wroeging vermoorden en zo de beweging die ze vertegenwoordigen verpletteren.
Hoewel Hamas door sommige progressieven wordt verdedigd, staat het niet voor Westerse progressieve ideeën over gerechtigheid voor de onderdrukten, noch houdt het vast aan de christelijke toewijding om onschuldigen te beschermen of alleen oorlogen te voeren die rechtvaardig zijn. Daarom zou elke katholiek moeten hopen dat Hamas zijn macht kwijtraakt.
Terwijl we dit doen, moeten we altijd streven naar echte vrede en onschuldigen zo goed mogelijk beschermen. Dit zal grote inspanning en wijsheid vergen. Hulp is moeilijk te verlenen in elk oorlogsgebied, en in Gaza moeten we verwachten dat middelen die bedoeld zijn voor burgers gestolen worden door Hamas, dat er immers geen probleem mee heeft om zijn eigen mensen op te offeren om zijn zaak, de totale vernietiging van Israël, te versterken.
Ook het verplaatsen van Palestijnen en oproepen tot massale hervestiging is geen rechtvaardige optie. Zoals kardinaal Michael Czerny, die migratie- en vluchtelingenkwesties onder zijn beheer heeft voor het Vaticaan, het verwoordde, hebben mensen het “recht om niet te emigreren, dat wil zeggen, om in hun thuisland te blijven.” In het Heilige Land heeft deze oproep een bijzonder gewicht voor christenen. Daar streven we niet alleen naar het behoud van de heiligste plaatsen van ons geloof, maar ook naar het behoud van een oud volk dat zijn afkomst terug herleidt tot de eerste apostelen, zodat het geworteld blijft in zijn thuisland. Ja, in veel gevallen laat Hamas mensen niet vertrekken of maakt de Egyptisch-Israëlische blokkade het onmogelijk, maar Palestijnen weten ook dat als ze eenmaal vluchteling zijn, ze misschien nooit meer naar hun thuisland zullen terugkeren.
Hoewel er geen duidelijke uitweg uit deze crisis is, hebben kerkleiders toch gestreefd naar echte vrede die meer betekent dan een eenzijdig staakt-het-vuren. Het Vaticaan staat klaar om te bemiddelen. Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, de Latijns-katholieke patriarch van Jeruzalem, zei dat hij bereid was zichzelf te laten uitruilen voor kinderen die in Gaza gegijzeld werden, en hij wijdde de regio aan Onze Lieve Vrouwe, Koningin van Palestina en het Heilige Land. En paus Franciscus riep katholieken op 27 oktober op tot een dag van gebed en vasten – de twee wapens waarvan Christus zelf zei dat ze de macht hadden om demonen uit te drijven (Marcus 9:29), zoals demonen van haat en oorlog.
Laten we deze wapens voortdurend ter hand nemen, biddend en vastend voor een blijvende vrede in het Heilige Land en dat het kwaad van het terrorisme daar nooit meer de kop zal opsteken.
Michael Warsaw Michael Warsaw is bestuursvoorzitter en Chief Executive Officer van het EWTN Global Catholic Network, en uitgever van het National Catholic Register.
Bron: Don’t Forget What the Israel-Hamas War Is About| National Catholic Register (ncregister.com)
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer lezen van ‘Michael Warsaw‘? Klik dan hier , of klik één van de andere ‘tags’ boven- of onderaan deze post.
231114 | [XLS000] 231115 196 | 231202 post views 552 |
