24 juni 2025 – Klein-seminarist Thomas Hammen glimlacht, met achter zich de Sint-Pietersbasiliek in Rome. / foto: Courtney Mares/CNA
Vaticaanstad, 13:47 uur (CNA).
Meer dan 2.500 klein-seminaristen uit 57 landen verzamelden zich deze week in Rome om te bidden bij het graf van Sint Petrus, een zegen te ontvangen van paus Leo XIV, en hun roeping te vieren tijdens het Jubeljaar voor klein-seminaristen.
“Dank jullie wel dat jullie moedig de uitnodiging van de Heer hebben aanvaard om Hem te volgen, om discipelen te zijn, om naar het kleinseminarie te gaan. Je moet moedig zijn en niet bang,” sprak paus Leo XIV tot de jonge mannen die op 24 juni verzameld waren in de Sint-Pietersbasiliek.
“Zoals Christus liefhad met het hart van een mens, worden jullie geroepen lief te hebben met het hart van Christus!” zei de paus in zijn catechese aan de klein-seminaristen, en spoorde hen aan “lief te hebben met het hart van Jezus.”
Gedurende twee dagen baden de pelgrims gezamenlijk de rozenkrans bij het graf van de heilige Paulus, gingen zij door de Heilige Deuren van de basilieken in Rome, en knielden zij neer voor de Eucharistie in aanbidding. Onder hen waren klein-seminaristen uit Albanië tot Argentinië, India tot Italië, en de Verenigde Staten tot Oekraïne—ieder droeg zijn eigen verhaal mee over hoe God hem tot het priesterschap heeft geroepen.
Hier volgen negen klein-seminaristen die deelden hoe zij de roeping tot het priesterschap hoorden:
Thomas Hammen, 28, Bisdom Pensacola-Tallahassee, Florida
“Ik denk dat een belangrijke boodschap is dat we gemaakt zijn om onszelf weg te geven in liefde, terwijl de cultuur zegt alleen voor jezelf te leven… Vooral in mijn studiejaren ervoer ik dat ik alles had wat de wereld beweerde dat me gelukkig zou maken, maar zoals paus Leo steeds opnieuw zegt, citerend uit Sint Augustinus: ‘mijn hart was rusteloos.’
“Gelukkig had ik aan de Florida State University een geweldige vriend die me uitnodigde voor een retraite, en het was tijdens die retraite, tijdens Eucharistische Aanbidding, dat ik de waarheid hoorde dat mijn hart gemaakt is voor God, en wanneer ik voor Hem leef, kom ik volledig tot leven en kan ik gaan voor de missie die Hij voor mij heeft.
“Ik zou zeggen dat mijn roeping het resultaat is van Gods barmhartigheid… en het besef dat ik geliefd ben, daaruit komt een sterke overtuiging dat ik gekozen ben voor iets groots en dat is eigenlijk de bron van mijn gehele roeping om priester te worden.”
Hammen hoopt in 2030 gewijd te worden.
Joseph Mlawa, Aartsbisdom Agrigento, Italië
“Ik kom uit Tanzania en ben nu klein-seminarist in Sicilië.”
“Al sinds ik klein was wilde ik priester worden. Het was echter wat moeilijk omdat mijn ouders in 2006 zijn overleden. Maar in 2015 kwamen er missionarissen naar mijn parochie die mij hielpen om hier in Italië te komen om de stem van mijn roeping te volgen… Zij hielpen met het betalen van mijn collegegeld voor negen jaar.”
Thomas Stanczak, 35, Aartsbisdom Milwaukee
Als recente bekeerling vanuit het protestantisme zei Stanczak dat hij zich door lezen tot de katholieke Kerk bekeerde.
“Ik denk, zoals de heilige John Henry Newman zei, dat ‘diep afdalen in de geschiedenis is ophouden protestants te zijn,’” zei hij.
“Ik voelde een heel sterke roeping van de Heer tijdens de Mis… en wanneer de Heer zegt dat je iets moet doen, is het moeilijk nee te zeggen.”
In Rome heeft hij een “geweldige ervaring” gehad door kerken te bezoeken van “de verschillende oude martelaren en heiligen waar we voor bidden in het Romeinse canon, het zien van de kerk van Cosmas en Damianus, Johannes en Paulus, Agnes en Lucia.”
“Al deze verschillende geweldige heiligen hebben mij echt op een bijzondere manier geholpen verbinding te maken met de universele Kerk.”
Hij hoopt in 2030 gewijd te worden.
Pietro, 24, Bisdom Locri-Gerace, Calabria, Italië
“Ik moet zeggen dat ik, zoals de heilige Petrus, de Heer veel weerstand bood. Uiteindelijk heeft Hij me op een of andere manier ‘aan de oren getrokken,’ zoals we zeggen… Langzaam, met Zijn kracht, liet [de Heer] me dag na dag zien wat de betekenis is van mijn roeping, niet alleen mijn roeping tot het priesterschap, maar ook om Hem met heel mijn hart te volgen, zo ver als Hij me zal leiden, zelfs tot op het punt mijn leven te geven.”
“Er zijn zoveel uitdagingen, zoals er altijd al zijn geweest, en daarom denk ik dat als de Kerk blijft vertrouwen op en steunen op de Heilige Geest, zij ze allemaal zal overwinnen.”
Carlos Bárcenas, 26, Aartsbisdom Panama
“De rusteloosheid zat al in mij vanaf de moederschoot,” grapte Bárcenas. Terwijl ik werktuigbouwkunde studeerde, “besefte ik dat [God] mij iets meer vroeg. “Ik wil bovenal geloofwaardig, aanvaardbaar en consistent zijn in het christelijke leven,” zei hij.
Pepe Zinkewich, 26, Aartsbisdom Los Angeles
“Ik ben de negende van tien kinderen. Ik ben opgegroeid in een zeer katholiek gezin… maar ik voelde me niet geroepen tot het priesterschap totdat ik naar de universiteit ging. Daar kwam ik in contact met een zeer heilige priester die van de Eucharistie hield en er zelfs voor zou sterven. Dat inspireerde mij enorm om Christus te volgen en mij toe te wijden aan zijn Kerk.”
“Door gebed en geestelijke begeleiding vond ik mijn roeping tot het aartsbisschoppelijke kleinseminarie, en ik heb er elke minuut van gehouden. Toen ik intrad dacht ik dat het priesterschap rustig en eenvoudig zou zijn, maar het is uitgegroeid tot het avontuur van mijn leven!”
Zinkewich hoopt in 2029 gewijd te worden.
José Ylef Felicidad, 22, Bisdom Arecibo, Puerto Rico
“Ik voelde mijn roeping toen ik 20 jaar was. Dat vond plaats via een priester die een vriend van mij is. Letterlijk werd de Heer in hem getransfigureerd (van gedaante veranderd) en hij zei tegen mij een zin die me raakte: ‘Hij heeft jou nodig.’ Zijn gezicht veranderde in dat van Jezus, maar hij bleef toch zichzelf. Het was buitengewoon.”
Felicidad’s grootste streven is om “alles achter te laten voor de Heer en voor het heilige volk van God.”
Randy Marfo, 25, uit Ghana
Marfo ontdekte zijn roeping op jonge leeftijd terwijl hij misdienaar was. Deze ervaring motiveerde hem om een roeping tot het priesterschap te volgen.
“Het grootste probleem waarmee mijn land momenteel kampt is dat het aantal katholieken afneemt omdat sommige priesters niet doen wat van hen verwacht wordt, waardoor kerkleden overstappen naar andere denominaties, zoals pinksterkerken of baptisten.”
Hij hoopt in 2030 gewijd te worden.
William Iván Sánchez Velázquez, Bisdom Mayagüez, Puerto Rico
“Ik zit nu zeven jaar in het kleinseminarie,” zei hij. “Ik ontmoette de bisschop en zodra ik mijn school af had, ging ik direct het kleinseminarie in.”
Zijn hoop is een priester te worden die lijkt op “de Goede Herder” en “toegewijd is aan het dienen van mijn schapen.”
“De Heer Zelf zei: ‘Bid tot de Heer van de oogst.’ De Heer zorgt. Ik geloof vast dat de Heer de mensen antwoordt die knielen om te bidden. We mogen niet ophouden te bidden voor roepingen. Dat is het enige wat nodig is: bidden, bidden, bidden.”
De Rome-ervaring
De Amerikaanse klein-seminaristen die deelnemen aan het jubeljaar zijn deze zomer in Italië voor de “Rome-ervaring,” een programma van zes weken om te studeren, bidden en wandelen in de voetsporen van de heiligen. Deze klein-seminaristen volgen lessen in kerkgeschiedenis en christelijke kunst en architectuur, terwijl ze ook pelgrimstochten maken naar kerken en heilige plaatsen in heel Rome.
“In mijn tijd hier, is het zo bijzonder geweest om de heiligen te ontmoeten—om te bezoeken waar ze begraven liggen, om hun verhalen te horen,” zei Hammen. “Mijn hoop is om terug te keren naar de Verenigde Staten en te delen wat ik hier heb ervaren.”
Het Jubeljaar voor Klein-seminaristen is slechts één van de vele spirituele vieringen die plaatsvinden in Rome tijdens het heilige jaar. Vanaf woensdag zal het Vaticaan ook een ontvangst organiseren voor een Jubeljaar voor Bisschoppen en een Jubeljaar voor Priesters.
