Podcast 228 Luister naar Jezus en vertrouw op Hem in Onzekere Tijden

Vrienden er is iets wonderlijk eigenaardigs aan ons christelijk geloof en ons katholiek geloof. Het is te groot om in een boek in je jasje te steken. Eigenlijk te groot om in een bibliotheek te passen. En toch ook weer zo klein. Ja, in een fluistering, in een paar woorden. Mijn schapen horen mijn stem. Dat horen we Jezus in het evangelie van vandaag zeggen.

Mijn schapen horen mijn stem. Nee, hij zegt niet mijn schapen begrijpen mijn stem. Of mijn schapen, nou ja, dat zijn verzoenlijk opgevoede mensen. Nee, ze horen. Horen, gehoorzaamheid, Een woord dat niet meer lijkt te passen in onze tijd. Een tijd waarin je eerder hoort, niemand hoeft mij wat te vertellen wat ik moet doen. Ik bepaal het zelf allemaal wel.

Nee, horen, gehoorzamen. Toch het evangelie van vandaag laat een ander geluid horen. Horen luisteren naar een stem. Gehoorzaamheid aan wat die stem zegt.

En toch, denk er eens even over na. Wat is een schaap zonder een herder? Nou, een verdwaalde maaltijd voor een wolf. Maar wat is een schaap met een herder? Dat is een verdwaalde maaltijd die gered wordt. Het verschil ligt niet bij het schaap maar… In de hand die het vasthoudt in de herder.

En dan die wonderlijke woorden, die dan volgen: Ik geef hun eeuwig leven en ze zullen voor eeuwig niet verloren gaan. En niemand zal ze van mij kunnen wegroven. Geen misschien, geen mits, geen theologisch geharrewar over wie of wel of niet. Al diegenen die luisteren naar die stem. Hij zal er voor ze zijn, wat ook gebeurd mag zijn.

Ik lees wel eens in vooral liberale krantjes dat religie iets voor de zwakken is. En dat is ook zo. Maar alleen als je sterk genoeg bent om dat toe te geven. Dat je het niet op eigen houtje kunt, dat je het niet op eigen houtje redt.

Het schaap dat zijn zwakte kent en erkent zal in de buurt van de herder blijven. Het schaap dat zichzelf tot Leeuwenkoning uitroept, ja, die wordt door de eerste de beste wolf verslonden.

En dan komt het slot, dat tegelijkertijd het begin is van alle theologie. Ik en de vader zijn één. Let op, Jezus zegt niet: ik lijk op de Vader of ik werk namens de Vader. Nee, Hij zegt wat je eigenlijk niet mag zeggen, tenzij het waar is. En als het waar is, ja, dan is het het vreugdevolgst en ook meest krankzinnig geruststellende feit in heel de wereld in het universum eigenlijk.

God zelf is geen systeem geen kracht geen wetboek geen theorie, geen filosofie Hij is een herder, met hart voor zijn schapen. En de ironie is dit, de machtigste handen in het heelal die zijn doorboord door spijkers van 15 centimeter of wat is het. De eeuwige bescherming is getekend door lijden en de stem die de ster in het bestaan riep, die roept nu het verdwaalde schaap niet om het te berispen maar om het thuis te brengen.

Onze wereld is een doof vol met stemmen vol met schreeuwers en nepherders. Onze cultuur is vol met stemmen media, praatprogramma’s, meningen, algoritmes, influencers, TikTok-geleuter, volgers…Maar wie geeft nou richting aan, die echt ergens toe leidt?

Wie biedt er een fundament waarop je kunt bouwen? Mensen worden overspoeld met keuzes, met verwachtingen en er wordt niks opgedrongen. Want ja, je wilt vrij zijn toch? Dat lijkt mooi, maar eigenlijk is het onverschilligheid.

Het wil eigenlijk zeggen, zoek het lekker maar zelf uit. In zo’n wereld is de gedachte dat er een stem is die jou roept die jou bij naam kent, bevrijdend. Niet omdat je volmaakt bent, want hij is barmhartig. Niet omdat je alles begrijpt, maar omdat hij jou begrijpt.

Zoekenden kunnen hierin houvast vinden omdat het uitgaat van een relatie en niet van een prestatie. En dat is een groot verschil. Een stem die niet zegt: “wordt iemand anders”, maar: “ik ken jou”. En dat, mijn goede vrienden, is het evangelie. Niet dat we hem vonden, maar dat hij ons kende. Niet dat we hem vasthouden, maar andersom. En niemand, geen wolf, geen wereld geen dood zal ons bij hem weg kunnen roven.

De moderne mens wordt geacht zijn eigen identiteit te creëren, tot in het extreme toe. Nou ja, begin er maar aan. En waar moet je trouwens zoeken? Als niemand je een kompas aanreikt als je geen idee hebt in welke richting je eigenlijk moet gaan. Ja, dan blijf je maar onrustig ronddolen.

Jezus zegt: “ik ken je”. Nee dat is niet kleinmakend, nee dat is juist rustgevend. In een tijd waarin zekerheid en veiligheid kwetsbaar zijn: je baan, je woning, relaties, kijk naar het wereldtoneel. Daar biedt Jezus iets wat niet afhankelijk is van menselijke prestaties.

Nogmaals, niemand zal hen uit mijn hand weg kunnen roven. Dat is geen religie als vluchtroute, maar als realiteit van een God die verantwoordelijkheid neemt voor wie zich aan hem toevertrouwt.

En voor met name de zoekende mens van vandaag zijn deze woorden een uitnodiging, niet om te geloven zonder vragen, maar om te luisteren, ondanks de vragen. Niet om allereerst alles te begrijpen, maar om zich toe te vertrouwen aan diegene die jou begrijpt.

+ Mgr Rob Mutsaerts

Oisterwijk 7/5/2025