Katholieke hulporganisatie roept op tot wereldwijde aandacht voor Soedan

30 augustus 2025 – CAFOD en Caritas Soedan bieden financiële hulp aan ontheemden in Kost, Shite Nile State in Soedan. Foto: CAFOD

ACI Africa, 07:00 uur (CNA).

In een van de ergste en meest onderbelichte humanitaire crises ter wereld, die plaatsvindt in de noordelijke regio Darfur in Soedan, worstelen hulporganisaties om de wanhopigen te bereiken terwijl ze klagen over het gebrek aan wereldwijde media-aandacht voor wat daar gebeurt.

De landvertegenwoordiger voor Soedan van de Catholic Agency for Overseas Development (CAFOD), Telley Sadia, sprak onlangs met ACI Africa, CNA’s nieuws partner in Afrika, over de groeiende humanitaire crisis in Soedan en de noodzaak voor de internationale pers om het “een stem” te geven.

“Dit is een van de grootste humanitaire situaties ter wereld die helaas weinig internationale pers heeft gekregen,” zei Sadia, die al vele jaren in Soedan werkt. “Mijn boodschap is voor de media: Soedan heeft een stem nodig. Ik zie uit naar de dag waarop de wereld bewust zal worden gemaakt van wat er eigenlijk in dit land gebeurt.”

Zijn opmerkingen echoën de gevoelens van de uitvoerend directeur van CAFOD, Christine Allen, die in een interview op 2 augustus aan ACI Africa vertelde dat het in het Verenigd Koninkrijk “bijna onmogelijk is om media-aandacht of politieke interesse voor Soedan te krijgen.”

Hieronder volgt een deel van het interview dat Sadia gaf aan ACI Africa over wat er momenteel op de grond gebeurt in Noord-Darfur en de rol die CAFOD speelt om degenen in nood te helpen terwijl zij blijven zoeken naar innovatieve manieren om water, medicijnen en verschillende vormen van hulp aan de mensen te leveren.

ACI Africa: Wat is de huidige algemene humanitaire situatie in Soedan?

Telley Sadia: De situatie is niet goed, vooral in gebieden waar nog steeds wordt gevochten, zoals in de regio Darfur en in de regio Kordofan. Door de gevechten [twee jaar zware gevechten tussen de Rapid Support Forces en de Soedanese strijdkrachten] worden levens verloren. De infrastructuur is vernield. Mensen hebben geen voedsel. Het is in Kordofan waar men hoorde dat mensen op een gegeven moment bladeren aten. In Darfur is de situatie hetzelfde.

Toegankelijkheid tot deze plaatsen blijft een uitdaging en het krijgen van hulp bij de mensen die daar vastzitten, is niet eenvoudig. Mensen zijn gestorven door bloedverlies of gebrek aan adequate medische zorg.

Kinderen zijn nu ongeveer drie jaar niet naar school geweest, vooral in deze gebieden. Op plaatsen zoals Kosti waar niet intensief gevochten wordt, zijn scholen omgevormd tot kampen voor mensen die vluchten uit gebieden waar nog hevig gevochten wordt. Het niet naar school gaan is een probleem waar we nog heel lang mee te maken zullen hebben, zelfs nadat de oorlog voorbij is.

Een meerderheid van degenen die in overvolle kampen verblijven, zijn vrouwen, kinderen en ouderen. De meesten zijn zwaar getraumatiseerd. De Soedanezen, vooral degenen in de regio Darfur, hebben eerder oorlogservaringen opgedaan, maar niets komt in de buurt van wat ze nu meemaken. Degenen in Khartoem, het noorden en andere delen van het oosten hebben nooit meegemaakt wat ze nu ervaren. Daarom zijn veel mensen in de kampen erg getraumatiseerd.

Zelfs in gebieden waar niet wordt gevochten, hebben we te maken met economische problemen. De inflatie is erg hoog. De liquiditeit is nul. Het is zelden dat men harde valuta ziet. De oude munteenheid die was vervangen, is nu weer in omloop omdat mensen geen geld hebben. Wat ze hadden en niet konden wisselen vanwege de oorlog, gebruiken ze nu.

Daarnaast maakt het het ook moeilijk voor organisaties om gemakkelijk aan hun financiële verplichtingen te voldoen omdat de banksystemen door de situatie niet efficiënt zijn.

Op welke manieren werkt CAFOD samen met lokale partners en de Katholieke Kerk ter plaatse?

CAFOD is een organisatie die partners centraal stelt. Wij werken met lokale partners omdat zij het dichtst bij de mensen staan, en wij streven ernaar hun operationele systemen te versterken.

Sommige van deze organisaties bevinden zich binnen de gemeenschappen en kunnen daardoor gemakkelijk inspelen op de behoeften van de mensen. We werken samen met Caritas Soedan en seculiere organisaties binnen deze gemeenschappen.

We werken ook met kleine christelijke gemeenschappen. De uitdaging is echter dat de meeste humanitaire organisaties zijn gevlucht toen de gevechten in noordelijk Darfur intensiever werden.

Wat zijn de succesverhalen van CAFOD tijdens het ingrijpen in de Soedanese crisis?

Vanaf augustus vorig jaar tot begin dit jaar hadden we een enorme toestroom van ontheemden [intern ontheemden] in het hele land in ongeveer 11 staten. Ontheemden vonden onderdak in kerkgebouwen. De Kerk raakte overweldigd. Er waren geen middelen om aan de behoeften van de mensen te voldoen en er was angst voor het uitbreken van ziekten, vooral cholera.

Gelukkig hadden we al de CAFOD Sudan Appeal gelanceerd, waarbij we steun krijgen van weldoeners in het Verenigd Koninkrijk. Door deze actie haalden we fondsen binnen en konden we alle 11 staten bereiken, in de kerkgebouwen waar ontheemden zich verzamelden. We deelden voedsel, water en medicijnen uit. Veel mensen die gewond binnenkwamen, kregen zorg.

We werkten ook samen met andere wederzijdse hulpgroepen om mensen die in open ruimtes kampeerden te ondersteunen met warme maaltijden en schoon water. Onze snelle reactie werd gewaardeerd door zowel de Kerk als de autoriteiten.

Op welke gebieden richt CAFOD zich doorgaans in Soedan?

CAFOD begon haar werkzaamheden in de jaren 70 als subsidiebeheerorganisatie vanuit het Verenigd Koninkrijk, waarna de landkantoren in 2004 werden geopend. Ons werk richt zich op WASH [water, sanitatie en hygiëne] evenals voeding en bescherming. We doen ook noodhulp bij situaties zoals overstromingen en ondersteunen scholen. We zetten ons in voor duurzame levensonderhoud en richten ons sterk op landbouw en financiële hulp.

Hoe heeft het conflict de werkzaamheden van CAFOD beïnvloed?

We zijn gedwongen onze kantoren in El Fashir te sluiten. Nu werken we via lokale partners die daar gevestigd zijn, en de situatie is niet meer zoals vroeger toen we CAFOD-medewerkers en een kantoor hadden in de stad El Fashir.

We moesten ook onze landkantoren in Khartoem sluiten, wat een grote uitdaging is omdat we nu opereren vanuit een paar resterende veldkantoren. Dit is erg onhandig.

Toen de oorlog uitbrak, moesten we ons personeel inkrimpen terwijl we de situatie in de gaten hielden. Wat we lange tijd hadden, was beperkt personeel omdat we voornamelijk via partners werkten, maar toen de situatie zich stabiliseerde en we eraan gewend raakten, moesten we meer nieuwe mensen aannemen omdat de behoeften groeiden.

We moeten ons beschermingsprogramma voor kwetsbaren uitbreiden en de WASH-activiteiten die we ongeveer vijf tot zes maanden hebben stilgelegd versneld hervatten. Sommige van onze waterprojecten lopen achter, en we jagen ze aan om tegen het einde van dit jaar ten minste 90% voltooiing te bereiken.

Welke gebieden in Soedan blijven volledig ontoegankelijk voor hulporganisaties?

Er zijn gebieden waar je echt niet kunt komen vanwege actieve gevechten. Zoals nu, de stad El Fashir is volledig ontoegankelijk. Om daar te komen moet je eerst naar Tsjaad reizen. Je vliegt naar Egypte of Ethiopië, en reist dan door naar N’Djamena.

Aan de grens tussen Tsjaad en Soedan kom je een nieuwe reeks uitdagingen tegen. Je moet eerst toestemming krijgen van de Tsjadische autoriteiten. Je krijgt een visum, wat soms dagen duurt om te verwerken, voordat je toestemming krijgt om door te reizen naar Soedan.

Er zijn ook gebieden binnen het land die niet gemakkelijk toegankelijk zijn omdat ze worden gecontroleerd door een van de strijdende partijen. In veel gevallen is er geen overleg geweest tussen de partijen om veilige doorgang voor internationale organisaties toe te staan. Reizen naar deze gebieden is alsof je naar een ander land reist.

Wat ik weet is dat El Fashir niet toegankelijk is. Je kunt er niet in. Vertrekken is ook een uitdaging vanwege de onophoudelijke bombardementen. Er wordt gevochten op andere plaatsen zoals West- en Zuid-Kordofan. Wat we alleen zien zijn mensen die deze plaatsen verlaten om toevlucht te zoeken. Maar het blijft moeilijk voor anderen om erin te gaan, zelfs humanitaire organisaties.

Gezondheidszorg en voedsel. Zij die dringend gezondheidszorg nodig hebben, zijn terminaal zieken die geen behandeling kunnen krijgen omdat de systemen zijn ingestort, evenals vrouwen en tienermeisjes die zijn misbruikt en traumagerelateerde ondersteuning nodig hebben.

Mensen hebben voedsel nodig. Ik ben al jaren in Soedan en ik heb nooit zoveel vrouwen en kinderen op straat zien bedelen als nu. Ze willen alleen maar iets om te eten. Het probleem van honger is echt ernstig en moet worden aangepakt.

Maar voor mij is de meest urgente behoefte dat er een zekere mate van begrip wordt bereikt zodat mensen even kunnen ontsnappen aan al deze stress, en dat humanitaire organisaties vrije toegang krijgen tot plekken waar zoveel behoefte is.

Wie zou u willen toespreken in uw slotboodschap over de situatie in Soedan?

Mijn boodschap is voor de media: Soedan heeft een stem nodig. Ik zie uit naar de dag waarop de wereld bewust zal worden gemaakt van wat er eigenlijk in dit land gebeurt. Alleen dit bewustzijn zal een verandering teweegbrengen in de houding van de leiders van de twee strijdende partijen, zodat zij vrede een kans kunnen geven. En door vrede een kans te geven, zullen mensen weer hun normale leven kunnen oppakken.

Dit is een van de grootste humanitaire situaties ter wereld, die helaas niet veel internationale aandacht heeft gekregen. Soedan wordt niet gehoord. Er is niet veel bewustzijn over wat hier daadwerkelijk gebeurt. En daardoor is er niet veel druk uitgeoefend op de strijdende partijen om tot enig compromis te komen, zodat er enige mate van vrede kan zijn zodat mensen ten minste een beetje vrij kunnen zijn. En ook, zodat humanitaire organisaties toegang hebben tot de delen van het land waar mensen gevangen zitten in het kruisvuur, waar wij geen toegang toe hebben. Dus de humanitaire situatie blijft ernstig.

De informatie en het interview voor dit verhaal werden eerst gepubliceerd door ACI Africa, CNA’s nieuws partner in Afrika.