Geloof verrijkt, maar bezwijkt zonder de H.Geest
Er staat een man langs het voetbalveld: Heeze is aan de bal; roept de man: “haal hem onderuit, goed zo! Laat hem op z’n gezicht gaan”. Even later is de tegenpartij aan de bal, roept dezelfde man: “pak hem, sla z’n tanden uit z’n gezicht”. Vraagt een supporter van Heeze: “zeg voor wie ben jij eigenlijk?” “Ik? voor niemand, ik ben tandarts!”.
Als je langs het voetbalveld staat, kom je daar van alles en nog wat tegen; allerlei mensen met even zovele verwachtingen staan langs de lijn. De een komt naar zoon of dochter kijken, de volgende wil gewoon een leuk partijtje zien, weer een ander is helemaal in mineur als Heeze verliest, weer een ander is vooral geïnteresseerd in de kantine.
Met handbal en andere takken van sport zal het niet veel anders zijn. Je hebt fanatieke supporters, je hebt gelegenheidssupporters, je hebt mensen die voor hun club door het vuur gaan enzovoort. Datzelfde geldt op een andere manier natuurlijk ook voor de spelers in het veld, ook daar zijn allerlei gradaties van betrokkenheid en inzet, van talent en karakter. En er komt heel wat bij kijken om zo’n vereniging aan de gang te houden: spelers, bestuurders, vrijwilligers, helpers en supporters. En het is goed voor je gezondheid en goed voor de gemeenschap. Zegt het gezegde niet: Sport verbroedert.
Maar ja, je hoort ook wel eens andere geluiden: “voor mij geen sport, daar komt alleen maar ellende van, moet je kijken op de TV, bij al die sportwedstrijden, wat een agressie in en buiten het veld. En dan die vernielingen allemaal. En wat dat allemaal kost. Voor mij hoeft dat niet meer. Laten ze alle sport afschaffen dan ben je ook die ellende kwijt”.
U begrijpt dat ik daarmee ook aan een andere kreet van deze dagen moest denken. “Geloof, daar komt alleen maar oorlog van, moet je kijken naar die fundamentalisten. Ze moesten alle religies afschaffen, dan komt er vrede op aarde”.
Natuurlijk, de opmerking dat ze alle sport maar moeten afschaffen, is net zo irreëel dat ze alle geloof maar moeten afschaffen. Beiden net zo onvolledig en kortzichtig. Maar we moeten eerlijk zijn, sport verbroedert maar verloedert ook. Echte gelovigen zijn bewonderenswaardig, maar slechte gelovigen beklagenswaardig. Geloof verrijkt, maar vaak bezwijkt het ook voor minder verheven idealen. Raken we daarmee niet de kern van ons menszijn?
Hoe komt het dat zoveel mooie dingen, als geloof, sport, kunst en cultuur, vaderlandsliefde en zoveel andere waardevolle bouwstoffen voor de samenleving, zo vaak in het tegendeel worden gekeerd? Hoe kan iemand die zich gelovig noemt blinde haat preken? Hoe kan vaderlandsliefde ontaarden in vreemdelingenhaat? Hoe kan het komen dat kunst kan ontaarden in perversie? En sport in verloedering i.p.v. verbroedering?
Het gaat om de Geest!
Kom heilige Geest!
Kom Geest die zacht maakt wat is verstard!
Kom Geest die mild maakt wat is verhard!
Kom, Vrede in de strijd!
Alles wat goed is, is kennelijk ook kwetsbaar. Saamhorigheid is een heel groot goed, een saamhorigheid, die nog een stuk verder gaat dan verdraagzaamheid; saamhorigheid, waarin ieder probeert de samenleving op te bouwen omdat je samenhoort, bij elkaar hoort. Jezus zelf bidt zelf zo nadrukkelijk om eenheid. Saamhorigheid is een groot goed en dus kwetsbaar. Het tegendeel is partijbelang; het afzetten tegen elkaar. Dat is het werk van de diabolos, letterlijk ‘hij die verdeelt’. Dat maakt dat een gemeenschap uit elkaar valt.
Saamhorigheid en teamgeest, weten dat je elkaar nodig hebt, dat samenwerking synergie betekent. Kijk naar de eerste christenen: één in geloof, één in gebed, één in het vieren van de eucharistie. Zo kun je iets opbouwen. Maar daarvoor is de goede Geest nodig. Degene die hierin meester is, is Jezus. Zelfs het lijden en sterven worden iets om te overwinnen, elke tegenslag iets om door te groeien. En die mentaliteit, die Geest heeft Hij beloofd aan ieder die Hem daarom vraagt.
Wie zich in zijn leven en persoon verdiept, wie zijn aanwezigheid beleeft hier in deze samenkomst en in gebed, zal de Geest ontvangen. Hier samenkomen is net als andere bijeenkomsten of dat nu gaat om sport of kaarten, ook in het bedrijf en vooral ook in de gezinnen. Je moet het bijhouden, je moet alert blijven op wat waardevol en dus kwetsbaar is. Laat het geloof niet verslappen; werk eraan! We moeten blijven vragen om de Geest, want het is de Geest die bepaalt of ons samenzijn vruchtbaar en opbouwend is.
Dat is wat Maria deed. Maria bad nadrukkelijk – samen met de apostelen – om de komst van de H.Geest. Maria deed trouwens altijd wat nodig was. Niet alleen als ze ergens zin in had, of er behoefte aan had. Maria deed altijd wat belangrijk was. En ze was altijd daar waar ze nodig was. Altijd. Ze was bij de angstige apostelen. Ze bad met hen om de komst van de Heilige Geest.
Het is waar: de H.Geest wordt ons geschonken. En: de Geest waait waarheen Hij wil. Maar ook dit is waar: het geloof komt ons niet aanwaaien. Doe er iets aan. Begin met bidden. Het is zo belangrijk. Waar moeten onze kinderen het geloof nog vandaan halen als wij er niks meer aan doen, als ze in ons geen voorbeeld meer hebben. Het geloof is zo’n grote rijkdom. Het leven verschraalt als het geloof wegvalt; de ziel verdwijnt uit een samenleving waar het geloof verdampt. Dan wordt het ieder voor zichzelf. We gunnen komende generaties toch iets beters.
Met Pinksteren vragen we Gods Geest om in ons door te gaan, door te blijven werken met zijn liefdesvuur, met zijn opbouwende kracht. Voor onze parochies, onze dorpen en wijken, onze gezinnen en onze scholen, voor onze bedrijven en verenigingen, voor onze EWTN-gemeenschap, voor ons persoonlijke geloof.
Kom heilige Geest,
vervul hoofd en hart van allen die geloven
en ontsteek ook in ons het vuur van uw liefde.
Heer, zend uw Geest uit en alles zal herschapen worden;
EN GIJ ZULT HET AANSCHIJN VAN DE AARDE VERNIEUWEN.
God Gij hebt de harten van de gelovigen
door de verlichting van de heilige Geest onderwezen,
geef ons door die heilige Geest echte liefde en wijsheid,
dan zal uw vreugde altijd in ons hart zijn.
Zalig Pinksteren!
+Rob Mutsaerts
