6 december 2025 – EU-vlag en 27 lidstaten van Europese landen bij de voordeur van het gebouw van het Europees Parlement. Foto: SOPA Images / Getty
NIEUWSANALYSE: Het initiatief streeft naar harmonisatie van de toegang tot abortus op het hele continent door nationale soevereiniteit te omzeilen en aan te dringen op de meest vergaande normen.
NCRegister – Solène Tadié
Straatsburg, Frankrijk — Een campagne rond het Europese pro-abortus burgerinitiatief My Voice My Choice heeft de kwestie van de inmenging van de Europese Unie in het nationale abortusbeleid weer op de agenda gezet.
Het initiatief, dat op 2 december in het Europees Parlement werd besproken nadat het vorig jaar 1,2 miljoen handtekeningen had verzameld, heeft tot doel druk uit te oefenen op de EU-instellingen om abortus te financieren voor vrouwen die daar in hun eigen land geen toegang toe hebben — een belangrijke verschuiving in een politiek systeem waarin het gezondheidsbeleid van oudsher een nationale bevoegdheid is gebleven.
Een Europees burgerinitiatief (EBI) stelt burgers in staat om de Europese Commissie te verzoeken wetgeving voor te stellen als zij ten minste één miljoen geverifieerde handtekeningen verzamelen in ten minste zeven EU-lidstaten. Een EBI leidt niet automatisch tot wetgeving, maar verplicht de Commissie om het voorstel te onderzoeken.
Dit debat bereikte al op 26 november een zichtbaar hoogtepunt, toen demonstranten zich verzamelden buiten het Europees Parlement in Straatsburg, terwijl wetgevers en juristen bijeenkwamen voor een conferentie waarin het initiatief kritisch werd onderzocht. Het evenement, getiteld My Voice My Choice: A Legal, Moral and Financial Fraud (‘Mijn stem, mijn keuze: een juridisch, moreel en financieel bedrog’), presenteerde een compromisloze analyse van deze campagne, die deel uitmaakt van een breder debat over abortus, transparantie en machtsstrijd binnen de EU. Het werd georganiseerd door de Spaanse Europarlementariërs Margarita de la Pisa en Jorge Buxadé, met medewerking van de Hongaarse Europarlementariër András László en deskundigen van het European Centre for Law and Justice (ECLJ), een in Straatsburg gevestigde ngo die opkomt voor de mensenrechten en de waardigheid van het leven.
De eindeloze echo van Roe v. Wade
De afgelopen jaren is het Europese debat over abortus dramatisch versneld. De vernietiging van Roe v. Wade in de Verenigde Staten in 2022 veroorzaakte politieke schokgolven in heel Europa, waardoor verschillende regeringen hun eigen standpunt over deze kwestie hebben verhard. Frankrijk heeft zijn grondwet gewijzigd om abortus als een grondrecht te verankeren, en vooraanstaande EU-functionarissen hebben sindsdien betoogd dat de procedure moet worden beschouwd als een grondrecht dat op Europees niveau moet worden beschermd. In dit klimaat streeft My Voice My Choice naar een vorm van harmonisatie door EU-financiering voor abortus in heel Europa mogelijk te maken.
Hoewel de conferentie in Straatsburg erkende dat het EBI aansluit bij bepaalde angsten van vrouwen die geconfronteerd worden met een ongewenste zwangerschap, plaatsten de sprekers vraagtekens bij de manier waarop de campagne was opgezet, gefinancierd en gepromoot – en bij het uiteindelijke doel achter het initiatief.
De belangrijkste waarschuwing was dat My Voice My Choice zich voordoet als een petitie vanuit de basis, terwijl het steunt op een geavanceerde constellatie van goed gefinancierde ngo’s die nauw verbonden zijn met Amerikaanse stichtingen en EU-instellingen. Grégor Puppinck, directeur van ECLJ, benadrukte het contrast tussen het initiatief en het Europese burgerinitiatief One of Us uit 2013, dat tot doel had een einde te maken aan EU-financiering van activiteiten waarbij menselijke embryo’s betrokken waren en dat dankzij vrijwilligersacties meer dan 1,7 miljoen handtekeningen verzamelde.
Daarentegen, zo betoogde hij, put My Voice My Choice zijn kracht uit professionele structuren waarvan de budgetten die van de meeste nationale pro-life groeperingen overtreffen. “Men moet zich afvragen”, merkte hij op, “hoe het komt dat organisaties die abortus promoten zo rijk zijn – elk jaar rijker – en zo nauw verbonden zijn met overheidsstructuren.”
Een recente analyse die tijdens het evenement werd gepresenteerd, werpt licht op deze ongelijkheid. Van de 254 organisaties die het EBI My Voice My Choice steunen, laten de 51 die transparante rekeningen hebben gepubliceerd een duidelijk patroon zien: 19 ontvangen EU-financiering, 20 ontvangen financiering van George Soros’ Open Society Foundations en verschillende onderhouden operationele banden met de International Planned Parenthood Federation. Alleen al het Europese netwerk van IPPF heeft de afgelopen jaren meer dan 3,2 miljoen euro aan EU-middelen ontvangen. Dergelijke cijfers, zo betoogden de sprekers, maken het moeilijk te geloven dat het initiatief een spontane uiting van de publieke wil is.
De Hongaarse Europarlementariër András László illustreerde hoe deze dynamiek zich op nationaal niveau afspeelt. Hij herinnerde aan de ervaringen van Hongarije tijdens en na de Europese migratiecrisis van 2015 en beschreef hoe een netwerk van door het buitenland gefinancierde ngo’s plotseling zichtbaarheid en invloed kreeg in binnenlandse politieke debatten – waarbij ze zich vaak presenteerden als representatieve maatschappelijke actoren, ondanks het feit dat ze voor het overgrote deel afhankelijk waren van financiering uit het buitenland. “Er doken ineens sterke ngo’s op”, zei hij, waarbij hij opmerkte dat veel daarvan later indirect bleken te worden gefinancierd via EU-programma’s.
Toenemende ‘zachte discriminatie’
Tegen deze achtergrond van financieringsnetwerken en politieke invloed verlegde juridisch expert Nicolas Bauer de aandacht naar de manier waarop deze dynamiek zich vertaalt in de institutionele praktijk binnen de EU. Bauer beschreef een toenemende “zachte discriminatie” binnen EU-financieringsprogramma’s, waardoor christelijke, gezinsgerichte en cultureel conservatieve ngo’s steeds meer gemarginaliseerd zijn geraakt.
Hij vertelde hoe zijn eigen netwerken projecten indienden op het gebied van kinderbescherming en geestelijke gezondheid van jongeren – initiatieven die niets te maken hadden met ideologische debatten – maar deze werden afgewezen omdat ze in strijd waren met ongedefinieerde “EU-waarden”. Ondertussen kregen organisaties die abortusrechten bevorderden routinematig financiering. Voor Bauer resulteert dit in een EU-klimaat waarin “neutraliteit op papier bestaat, maar niet in de praktijk”, en waarin stemmen die het leven verdedigen structureel buitenspel worden gezet.
Verschillende sprekers benadrukten dat het huidige politieke en culturele klimaat rond abortus een concrete invloed heeft op het persoonlijke leven – een realiteit die zichtbaar werd in de getuigenissen van twee vrouwen die verklaarden dat ze een abortus hadden ondergaan in een omgeving die gekenmerkt werd door beperkte steun en een heersende abortusgezinde mentaliteit; beide vrouwen zeiden dat ze achteraf diepe spijt hadden van hun abortus.
Het diepere gevaar van My Voice My Choice ligt volgens deze critici in de symbolische kracht ervan in een tijd waarin Europese instellingen steeds meer geneigd zijn om abortus te herdefiniëren als een hoeksteen van de Europese identiteit. De ophef die werd veroorzaakt door het recente veto van prins Albert II van Monaco tegen de liberalisering van de abortuswetgeving – een vrijwel uniek standpunt in het hedendaagse Europa – maakte duidelijk hoe weinig rechtsgebieden er nog zijn die afwijken van het overigens overwegend permissieve landschap op het continent.
De discussie in Straatsburg maakte duidelijk dat dit Europees burgerinitiatief, mocht het wet worden, een visie op Europa zou kunnen versterken die weinig ruimte laat voor degenen die het ongeboren leven verdedigen.
Solène Tadié Solène Tadié is de Europese correspondent voor de National Catholic Register. Ze is Frans-Zwitsers en groeide op in Parijs. Na haar afstuderen aan de Universiteit Roma III met een diploma in journalistiek, begon ze voor Aleteia te schrijven over Rome en het Vaticaan. In 2015 trad ze in dienst bij L’Osservatore Romano, waar ze achtereenvolgens werkte voor de Franse afdeling en de culturele pagina’s van het Italiaanse dagblad. Ze heeft ook samengewerkt met verschillende Franstalige katholieke mediaorganisaties. Solène heeft een bachelordiploma in filosofie van de Pauselijke Universiteit van Sint-Thomas van Aquino en heeft onlangs het boek Defending the Free Market: The Moral Case for a Free Economy van pater Robert Sirico van het Acton Institute in het Frans vertaald (voor Editions Salvator).
Bron: https://www.ncregister.com/news/my-voice-my-choice-european-parliament-abortion dd 3 december 2025
Vertaling: EWTN Lage Landen (HR)
Gerelateerd
