24 juni – De paus waarschuwde voor het risico van een oppervlakkig geestelijk leven “in een tijdperk van hyperconnectiviteit” waarin het steeds “moeilijker wordt om stilte en eenzaamheid te ervaren,” en benadrukte dat zonder een ontmoeting met God, “we onszelf niet eens echt kunnen kennen.” / Bron: Vatican Media
Vaticaanstad, 16:37 uur (CNA).
Op 24 juni riep paus Leo XIV honderden seminaristen van over de hele wereld op om getuigen te zijn van de “tederheid” en “barmhartigheid” van Christus in een “wereld waar ondankbaarheid en de dorst naar macht vaak overheersen.”
Hij riep ook ertoe op dat opleidingscentra voor toekomstige priesters “een school van affectiviteit” zouden zijn die hen leert liefhebben zoals Jezus dat deed.
“Het seminarie, in welke vorm dan ook, zou een school van affectiviteit moeten zijn. Vandaag, in het bijzonder, in een sociale en culturele context gekenmerkt door conflict en narcisme, moeten we leren liefhebben en dat doen zoals Jezus,” verklaarde de paus op 24 juni in de catechese die hij gaf tijdens zijn eerste officiële ontmoeting met seminaristen van de vijf continenten.
Bij binnenkomst in de Sint-Pietersbasiliek, waar de ontmoeting plaatsvond als onderdeel van het Jubileum van Seminaristen, Bisschoppen en Priesters, werd de paus begroet met enthousiast applaus en werd zijn toespraak verschillende keren onderbroken door de seminaristen die “Paus Leo!” scandeerden.
Hij sprak zelfs spontaan een paar woorden in het Spaans tijdens de ontmoeting met de toekomstige priesters, die deze week naar Rome waren gereisd om deel te nemen aan het Jubeljaar 2025.
“Ik zal ook een paar woorden in het Spaans zeggen. Dank jullie wel dat jullie moedig de uitnodiging van de Heer hebben aangenomen om discipel te blijven, moedig te zijn, en naar het seminarie te gaan. En wees niet bang,” zei hij.
De Heilige Vader spoorde de seminaristen aan de “gevoelens van Christus te omarmen, te groeien in menselijke volwassenheid, vooral affectief en relationeel,” en “alle maskers en hypocrisie af te wijzen.”
Verberg je beperkingen niet
“Met onze blik gericht op Jezus, moeten we ook leren verdriet, angst, bezorgdheid en verontwaardiging een naam en stem te geven, en dit alles in onze relatie met God brengen. Crises, beperkingen en zwakheden mogen niet worden verbloemd, maar zijn gelegenheden van genade en paasmysterie,” adviseerde hij.
De paus vertelde de seminaristen dat het hart het middelpunt moet zijn van elke weg van onderscheiding, hoewel het soms “beangstigend kan zijn, omdat er ook wonden zijn.”
“Wees niet bang ze te verzorgen, laat je helpen, want juist uit deze wonden zal het vermogen geboren worden om dicht bij degenen te zijn die lijden. Zonder een innerlijk leven is een geestelijk leven niet mogelijk, omdat God ons juist daar spreekt, in het hart,” benadrukte hij.
De paus zei dat net zoals Christus met een menselijk hart liefhad, priesters “geroepen zijn met het hart van Christus lief te hebben,” en merkte op dat de weg naar deze gelijkvormigheid met Jezus het cultiveren van innerlijkheid, gebed en onderscheidingsvermogen omvat.
In dit verband benadrukte hij dat zij “moeten leren de bewegingen van het hart te herkennen.”
“Niet alleen de snelle en directe emoties die kenmerkend zijn voor jongeren, maar vooral jullie dieperliggende gevoelens, die jullie helpen de richting van jullie leven te ontdekken. Als je leert je hart te kennen, word je steeds authentieker en heb je geen maskers meer nodig,” voegde hij eraan toe.
Hij maakte ook duidelijk dat het bevoorrechte pad naar innerlijkheid “gebed” is.
De paus waarschuwde voor het risico van een oppervlakkig geestelijk leven “in een tijdperk van hyperconnectiviteit” waarin het steeds “moeilijker wordt om stilte en eenzaamheid te ervaren,” en benadrukte dat zonder een ontmoeting met God, “we onszelf niet eens echt kunnen kennen.”
De roep van de armen en onderdrukten
De Heilige Vader vroeg de seminaristen ook te luisteren, zoals Jezus deed, naar “de vaak stille roep van de kleinen, de armen en de onderdrukten, en van zoveel — vooral jongeren — die zoeken naar betekenis in hun leven.”
“Niets van jullie mag worden verworpen, maar alles moet worden omarmd en veranderd in de logica van de graankorrel, zodat jullie gelukkige mensen en priesters mogen worden, bruggen, geen obstakels, voor de ontmoeting met Christus van degenen die tot jullie komen.”
Hij erkende ook dat het vandaag de dag “helemaal niet gemakkelijk” is om de fascinerende roeping tot het priesterschap te volgen en prees hun beslissing om “zachte en sterke verkondigers te worden van het Woord dat redt, dienaars van een Kerk die open is en een missionaire uitstraling heeft.”
Getuigen van hoop
“De wijsheid van de moederkerk zoekt altijd de meest geschikte vormen voor de opleiding van gewijde dienaren,” merkte de paus op, maar hij benadrukte dat deze missie niet kan worden vervuld zonder de actieve betrokkenheid van de seminaristen zelf.
“Vandaag de dag zijn jullie niet alleen pelgrims maar getuigen van hoop,” zei hij tegen hen, en moedigde hen aan zich te laten vormen door de Heilige Geest en een levensstijl te beoefenen die gekenmerkt wordt door “dankbaarheid, tederheid en barmhartigheid.”
Op verschillende momenten nam Leo XIV het beeld van het hart van Jezus op als symbool van het priesterschap volgens God en citeerde in dit verband paus Franciscus’ laatste encycliek, Dilexit Nos: “Het hart van Christus wordt bewogen door immens mededogen: Hij is de barmhartige Samaritaan van de mensheid.”
Paus Leo eindigde met te benadrukken dat seminaristen moeten leren het volk van God “te voeden,” niet alleen met woorden, maar ook met de toewijding van hun eigen levens.
Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd door ACI Prensa, CNA’s Spaanstalige nieuws partner. Het is vertaald en aangepast door CNA.
