2 november 2025 – De Zusters Dienaressen van Maria houden een processie met het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van de Tenhemelopneming bij het Mary Health of the Sick Revalidatieziekenhuis in Newbury Park, Californië. Foto: Foto met dank aan de Dienaressen van Maria, Zusters voor de Zieken
CNA Pers, 06:00 uur (CNA).
Toen een 93-jarige katholieke vader uit New Orleans een beroerte kreeg, wist hij dat hij klaar was om te sterven. Clinton Jacob woonde dagelijks aanbidding en mis bij en was volgens zijn dochter Kim DeSopo “zelden zonder een gebedenboek of rozenkrans in de hand.”
“[Hij] sprak nooit over de dood met angst of verdriet,” vertelde ze aan CNA. “Hij zei gewoon: ‘Ik ga naar huis.’” Maar niet iedereen voelt zich voorbereid op de dood.
De Zusters Dienaressen van Maria is een katholieke gemeenschap van zusters die hun leven wijden aan de zorg voor de zieken en stervenden in New Orleans en over de hele wereld. Als verpleegkundigen zijn ze aan het bed van de stervenden tijdens de lange nachten, of hun patiënten nu levenslange katholieken zijn of nooit aan religie hebben gedacht.
De zusters ontmoeten vaak patiënten en ook familieleden die moeite hebben met het aanvaarden van “een ziekte of naderend sterven,” vertelde zuster Catherine Bussen, een Dienstmaagd van Maria, aan CNA.
“Vaak is er behoefte aan verzoening binnen het gezin, een terugkeer naar hun geloof, acceptatie van hun toestand, enzovoort,” zei Bussen.
Als medische professionals bieden de zusters lichamelijke behandeling, maar ze lopen ook met hun patiënten mee gedurende hun ziekte, waarbij ze patiënten en families aanmoedigen “altijd met de hoop op het eeuwige leven,” zei Bussen. DeSopo, Jacobs dochter, belde de zusters om steun. De volgende dag kwam Bussen aan hun deur, en elke avond gedurende twee weken zat ze aan Jacobs ziekbed.
Bussens aanwezigheid was “een geschenk,” zei DeSopo. “Zuster Catherine bracht vrede en rust in een tijd gevuld met stress en verdriet.”
“Haar gebeden, geduld en zorg boden troost niet alleen aan mijn vader maar ook aan mijn moeder, die eindelijk kon slapen wetende dat er iemand betrouwbaar en medelevend aan zijn zijde was,” zei DeSopo, herinnerend aan Bussens “zelfloze toewijding” en “onwankelbaar geloof.”
Bussen was bij Jacob toen hij stierf op 26 september 2024. Ze verzorgde zijn lichaam, waste hem en besprenkelde hem met wijwater, en bad daarna samen met zijn vrouw en dochter.
“Ik zal nooit de zorg en waardigheid vergeten die ze hem gaf, zelfs na zijn laatste adem,” zei DeSopo.
Maria aan de voet van het kruis
“Ik was ziek en u hebt mij bezocht.”
Deze Schrifttekst, Matteüs 25:36, vat het charisma van de Dienaressen van Maria samen, volgens Bussen. Wanneer zij voor de zieken zorgen, zorgen zij voor Christus.
De zusters zorgen voor iedereen die hulp nodig heeft, bij voorkeur in het eigen huis van de zieke. In hen die lijden “ontdekken de zusters Jezus die zijn kruis draagt,” legde Bussen uit.
“Door voor de zieken te zorgen, geloven wij dat wij voor Christus zelf zorgen, die vandaag de dag nog steeds lijdt in het lijdende mystieke lichaam van Christus,” zei ze.
Opgericht in Madrid, Spanje, in de 1800s, zorgen de zusters voor de zieken en stervenden in Louisiana, Kansas en Californië evenals in Centraal- en Zuid-Amerika, Spanje, Frankrijk, Engeland, Italië, Kameroen, de Filippijnen en Indonesië. Ze runnen een ziekenhuis voor de armen in Bamenda, Kameroen, evenals twee missionaire huizen in Oaxaca, Mexico.
De zusters zien Maria als voorbeeld terwijl zij hen begeleiden die lijden.
“Hoewel wij het kruis van iemand niet kunnen wegnemen, zijn wij aanwezig voor hen, biedend alles aan de Vader aan, zoals Maria deed aan het kruis van Jezus, opdat alle lijden verlossend en vruchtbaar mag zijn,” zei Bussen.
“Iedere zuster zou u vertellen dat het een absoluut voorrecht is om de intimiteit van een gezinshuis binnen te mogen gaan, te luisteren naar de stervenden, met hen te bidden en hen aan te moedigen in de laatste fase van hun reis wanneer hun ziel de eeuwigheid ingaat,” zei ze.
“Ons katholiek christelijk geloof is een prachtige troost tijdens deze tijden omdat het allemaal gaat om uitzien naar het beloofde leven dat komen zal, het hele doel van ons leven, het eeuwige leven,” zei Bussen.
Een vrouw uit New Orleans kreeg nieuws dat niemand wil horen — ze had een ongeneeslijke ziekte. Hoewel ze niet religieus was, wist ze dat ze hulp nodig had en wist niet naar wie anders ze zich moest wenden, dus belde ze de Dienaressen van Maria.
Terwijl ze voor haar zorgden en haar hielpen omgaan met haar terminale diagnose, leerden de zusters dat de vrouw “helemaal alleen was in de wereld,” zei Bussen, die voor haar zorgde. Andere mensen uit de omringende katholieke gemeenschap boden zich vrijwillig aan om bij haar te blijven.
In die tijd vond de vrouw een thuis in de Katholieke Kerk en ontving zij het sacrament van de doop.
Haar “angst werd omgezet in vrede,” zei Bussen, die bij haar was toen zij stierf.
“Naarmate het einde naderde, had zij een nieuw geloofsfamilie,” zei Bussen. “Ze was niet langer alleen.”
Herinnering aan de doden
Het leven van een zuster Dienares van Maria is “contemplatief in actie.”
De zusters verbinden “ons gebedsleven met ons werk — gaande met wat we doen, in alle drukte van het dagelijkse leven, in een biddende geest,” zei Bussen.
De zusters hebben tijd gereserveerd voor gebed en werk, “maar deze twee aspecten kunnen niet van elkaar worden gescheiden,” vervolgde ze. “De genade en het licht ontvangen in het gebed vloeien door in ons werk en onze bediening, en alles wat we ervaren in onze bediening wordt opgenomen in het gebed.”
Het hele jaar door zorgen de zusters er met bijzondere aandacht voor om de doden te gedenken.
In november in het bijzonder, zei Bussen, “herdenken de zusters al onze patiënten die met ons zijn gestorven door hun namen in onze kapel te plaatsen en missen op te dragen voor hun eeuwige geluk.”
“Zelfs nadat een patiënt is overleden,” zei ze, “en zij geen lichamelijke zorg meer nodig hebben, gaat onze bediening door door voor hun ziel te bidden.”
Gerelateerd
