18 december 2025 – Het Europees Parlement in Straatsburg, Frankrijk. Foto : fotogoocom via Wikimedia (CC BY 3.0)
Vilnius, Litouwen, 21:04 uur GMT+1 (CNA).
Het Europees Parlement stemde op 17 december voor een resolutie ter ondersteuning van de oprichting van een nieuw Europees Unie-fonds dat bedoeld is om de toegang tot abortusdiensten in de lidstaten uit te breiden, een stap die diepe verdeeldheid onder de wetgevers blootlegde en de discussie over nationale soevereiniteit en abortuswetgeving binnen EU-beleid nieuw leven inblies.
Leden van het Europees Parlement die in Straatsburg bijeenkwamen, stemden met 358 voor, 202 tegen en 79 onthoudingen. Het voorstel zou een vrijwillig, opt-in financieel mechanisme instellen om vrouwen te helpen die geen abortus kunnen verkrijgen in hun thuisland en ervoor kiezen te reizen naar landen met ruimere wetgeving.
Het initiatief werd ingediend onder het kader van het Europese Burgerinitiatief (ECI) door de campagnegroep My Voice, My Choice, die beweert een brede grassroots-mobilisatie van Europese burgers te vertegenwoordigen.
Aangezien de stemming van 17 december een niet-bindende resolutie betrof en geen wetgevend besluit, heeft deze geen directe juridische gevolgen. Toch omschreven voorstanders de uitkomst als symbolisch belangrijk.
Een niet-bindende stemming met een onzekere toekomst
Ondanks de parlementaire steun verplicht de resolutie de Europese Commissie niet tot actie. Volgens de ECI-procedures is de commissie verplicht binnen zes maanden na indiening van het initiatief, dus uiterlijk maart 2026, formeel te reageren en aan te geven of zij wetgevende of beleidsmaatregelen wil voorstellen.
Zelfs als de commissie steun uitspreekt, suggereert eerdere ervaring dat goedkeuring niet altijd leidt tot concrete beleidsuitkomsten. Diverse eerdere burgerinitiatieven die aan de procedurele drempels voldeden, kwamen uiteindelijk tot stilstand of werden door de commissie afgewezen.
De oppositie tegen het voorstel was bijzonder sterk onder leden uit Hongarije, waar een meerderheid van de leden tegen de resolutie stemde. Poolse vertegenwoordigers waren bijna gelijk verdeeld, met 23 voor, 24 tegen en één onthouding. Delegaties uit Oostenrijk, Duitsland, Spanje, Italië, Frankrijk en Litouwen vertoonden eveneens sterk verdeelde stempatronen, wat de voortdurende culturele en politieke onenigheid over het abortusbeleid in Europa weerspiegelt.
Critici van het pro-abortusvoorstel, waaronder gezinsbelangenorganisaties, religieuze organisaties en wetgevers, stelden dat gezondheidszorg en medische praktijk een nationale bevoegdheid blijft volgens de EU-verdragen. Zij waarschuwden dat het creëren van een gecentraliseerd financieringsmechanisme voor abortus het risico met zich meebrengt dat nationale wetgeving en democratische processen worden omzeild.
De stemming vond plaats nadat de Commissie van de Bisschoppenconferenties van de Europese Unie Parlementsleden opriep om “voorzichtig beleid te voeren dat vrouwen echt beschermt en ondersteunt, terwijl ook het ongeboren menselijk leven wordt gewaarborgd.”
“Een medische ingreep [abortus] van dergelijke ernst en met zulke belangrijke ethische implicaties kan en mag niet genormaliseerd worden,” zeiden de bisschoppen.
Buiten de stemming zelf heeft My Voice, My Choice kritiek gekregen vanwege haar openbare campagnemethoden. Na een stemming op 13 november in het Europees Parlement om de campagne op te nemen in de Gendergelijkheidsstrategie 2025, gebruikte de groep sociale media om beelden te publiceren van parlementsleden die tegen de opname stemden.
De berichten groepeerden wetgevers per land, toonden hun socialmedia-accounts en moedigden het publiek aan hen te taggen en te overtuigen de initiatief te steunen.
Sommige waarnemers bestempelden deze tactiek als intimiderend of smakeloos, terwijl anderen, waaronder enkele pro-life voorstanders, stelden dat het onbedoeld aan het publiek verduidelijkte welke politici de waardigheid van het menselijk leven waarderen doordat zij zich verzetten tegen uitbreiding van abortus.
Op 26 november organiseerde het Europees Centrum voor Recht en Justitie een conferentie in Brussel, bijgewoond door pro-life leden van het Europees Parlement, leiders van het maatschappelijk middenveld en vertegenwoordigers van de Federatie van Katholieke Gezinsverenigingen in Europa. Vrouwen deelden persoonlijke getuigenissen over abortus en sprekers spraken over wat zij omschreven als steeds meer top-down gevoerde campagnepraktijken achter My Voice, My Choice.
Tijdens de conferentie presenteerden de organisatoren een financieringsanalyse van de organisaties die de campagne ondersteunen. Volgens het rapport ontvangen onder de meer dan 250 als ondersteuner genoemde organisaties er een aanzienlijk aantal financiering van EU-instellingen en grote Amerikaanse filantropische stichtingen.
Het rapport identificeerde geldstromen van organisaties zoals de Open Society Foundation, de Gates Foundation, de Ford Foundation, de MacArthur Foundation en de David en Lucile Packard Foundation, evenals directe EU-financiering. Diverse prominente pro-abortusorganisaties in Europa bleken langdurige financiële banden met deze donoren te hebben.
De hoofdorganisator van My Voice, My Choice, Nika Kovač, een Sloveense antropoloog die leiding geeft aan het 8 maart Instituut, wordt in het rapport genoemd als ontvanger van financiering van de Open Society Foundation en als ondersteund door de International Planned Parenthood Federation (IPPF).
Daarnaast heeft, volgens het rapport, de Europese tak van de IPPF in de afgelopen twintig jaar miljoenen euro’s financiering ontvangen van de Europese Unie en grote Amerikaanse stichtingen.
Het rapport beweert geen illegale praktijken, maar onderzoekt juist het democratische karakter van het initiatief, met name of het ECI-mechanisme in dit geval een organische burgermobilisatie weerspiegelt of vooral functioneert als een instrument waarmee goed gefinancierde belangenorganisaties bestaande beleidsdoelen nastreven onder de vlag van populaire participatie.
Gerelateerd
